PROMISE? ALWAYS...

65ο Κεφαλαιο

"Ραφαέλα; Οο Θεέ μου σε βρήκα επιτελους!"ακουςα την φωνή του Χρήστου. Μολις σήκωσα το κεφαλι μου να τον κοιταξω, έτρεξε προς το μέρος μου. Μολις με είδε κλεμμένη, χωρις να πει τιποτα, με αγκαλιασε. Αρχισα να κλαιω ακομα πιο πολυ.
"Σσς..μην κλαις. Θα δεις ολα θα φτιάξουν."
Καθήσαμε λιγο ακομα στο πάρκο. Ξαφνικά το τηλεφωνώ του αρχισε να χτυπάει. Απομακρύνθηκε απο κοντά μου για να μιλήσει.

~Χρηστος~

Όταν ειμασταν ολοι στο σπιτι, ξαφνικα καποιος χτύπησε την πόρτα. Πηγα να ανοίξω και μπροστά μου εμφανίστηκε ο Πάνος. Ο οποίος ειχε κατακόκκινα ματια.
"Ρε μαλακά τι εγινε; Που ειναι η Ραφαέλα;"δεν ειπε τιποτα. Με προσπέρασε και πηγε στο σαλόνι. Ολοι τον κοιτούσαμε χωρις να μιλάμε. Πηρε την βαλίτσα του στα χέρια του και πηγε ξανα προς την πόρτα.
"Ρε φίλε τι εγινε;"τον ξαναρώτησα και η Αλεξια πετάχτηκε.
"Η Ραφαέλα που ειναι;"σήκωσε το κεφαλι του και μας κοίταξε ολους.
"Η Ραφαέλα τελείωσε."ολοι ειμασταν σοκαρισμένη εκτός απο την Αλεξια που την εβλεπα σκεπτική. Αμεσος ο τρόμος εμφανίστηκε στο βλέμμα της.
"Φίλε που θα πας;"τον ρώτησε ο Τάσος.
"Σε ενα ξενοδοχείο. Ετσι και αλλιος δεν θελω να σας ξεβολέψω."
"Τι λες ρε μαλακά; Ελα σε εμάς."πετάχτηκε ο Αλέξης.
"Άστο φίλε. Θελω να μείνω μόνος."και έφυγε. Μολις εκλεισε την πόρτα πιςω του, αυτόματος γυριςα το βλέμμα μου στην Αλεξια. Ειχε το κεφαλι σκυμμένο. Πηγα κοντά της και της σήκωσα με το χερι μου το προςωπο της, ωστε να με κοιτάει.
"Ξερεις;"την ρωτηςα. Αμεσος μου έγνεψε και αρχισε να μας λεει με λεπτομέρειες τι εγινε όλες αυτές της μερες.
"Παιδια συγνώμη, αλλα και εγω ηξερα κάποια πράγματα. Αλλα τα κοριτςια μου είπαν να μην σας πω τιποτα."ειπε ξαφνικα ο Αλέξης.
"Καλα ρε την έπεφταν στην κοπέλα μου και στην φιλη μας και δεν ήρθες να μας πεις τιποτα;"δεν ειπε τιποτα. Απλος έσκιψε το κεφαλι του οπως και η Αλεξια.
"Παω να την βρω."πετάχτηκε η Αλεξια.
"Και εγω θα ερθω."ειπε ο Τάσος.
"Ερχομαι και εγω, εσυ Αλέξη πανε να βρεις τον Πανο και πρόσεχε τον μην κανει καμια μαλάκια."μου έγνεψε και έφυγε αμεσος.
"Λοιπόν εγω παω με τα πόδια εδω τριγύρω να την ψάξω. Τασο εσυ πάρε την Αλεξια με το αμάξι."
"Μα θελω να ερθω μαζι σου."μου ειπε.
"Δεν σε αφήνω να κυκλοφορείς τα μεσάνυχτα εξω. Ποτε δεν ξερεις τι θα συμβεί. Με τον Τάσο θα ξερω πως εισαι καλα."μου έγνεψε και βγήκαμε ολοι μαζι απο το σπιτι.
Εγω αρχιςα να τρέχω στα στενά, στην πλατιά, εξω απο μαγαζιά, σε ερημιές. Εκει που έτρεχα κοντά σε ενα πάρκο, παρατήρησα μια φιγούρα. Χωρις να το πολυ σκεφτώ πλησίασα κοντά. Μολις παρατήρησα πως ηταν αυτη, φώναξα το όνομα της. Οταν σήκωσε το κεφαλι και ημουν σίγουρος πως ηταν αυτή, ετρεξα γρήγορα κοντά της. Ειδα πως ειχε και αυτή κατα κόκκινα ματια και έκλαιγε. Αμεσος την αγκάλιασα και προσπαθουσα να την καθησυχάσω. Μερικα λεπτά αργότερα ακουςα το τηλεφωνώ μου να χτυπά. Απομακρύνθηκα απο την Ραφαέλα, για να μπορω να μιλήσω πιο άνετα.
"Ελα αγαπη μου."ειπα στην Αλεξια.
"Πες μου οτι την βρήκες και ειναι καλα."ειπε αυτόματος.
"Την βρηκα. Μην φοβασε, δεν εκανε καμια τρέλα. Ερχομαστε σε λίγο σπιτι."όταν το εκλεισα, την πλησίασα παλι.
"Ελα παμε σπιτι, χρειάζεσαι ύπνο."μου έγνεψε και σηκώθηκε. Αμεσος την αγκάλιασα απο τους ώμους, προσπαθώντας να την ζεστάνω, μιας και φορούσε μια λεπτή ζακέτα απο πανω και ειχε πολυ ψυχρά.
Όταν φτάσαμε σπιτι την πηγα στο δωμάτιο της  και αμεςος έπεσε για ύπνο. Οταν πηγα και έκατσα στον καναπέ, ακουςα κλειδιά στην πόρτα. Αμεσος ήρθε η Αλεξια προς το μέρος μου.
"Που ειναι; Πες μου ειναι καλα;"ηταν βουρκωμένη και φαινόταν οτι έκλαιγε.
"Κοιματε. Το πρωί θα ειναι καλύτερα."μου έγνεψε και ξάπλωσε στα πόδια μου αναστενάζοντας. Ο Τάσος ήρθε και αυτός κοντά μας.
"Ευτυχώς ολα ηρέμησαν."ειπε και του έγνεψα. Εριξα το κεφαλι μου πιςω προς τον καναπέ, ωστε να χαλαρώσω. Ακριβός το ίδιο εκανε και ο Τασος, ενω η Αλεξια έβλεπε τηλεωραση. Ξαφνικα ο ηχως απο το κινητο του Τάσου ακούστηκε. Σηκώσαμε και η τρεις το κεφαλι και κοιτάξαμε παραξηνεμενει το κινητο.
"Ο Αλέξης."μας ειπε και το σήκωσε.
"Ελα ρε μαλ-"αλλα σταματησε. Για ενα λεπτό άκουγε με προσοχή τι του έλεγε. Ξαφνικα γουρλωσε τα ματια του.
"Ερχόμαστε."εκλεισε το κινητο και σηκώθηκε, ενω έβαζε το μπουφάν του.
"Τι εγινε ρε;"του ειπα τρομαγμένος. Η Αλεξια ειχε σηκωθεί και αυτή απο πανω μου και τον κοιτούσαμε ανησυχει.
"Ο Πάνος.. πήγαν σε ενα μπαρ να πιει να ξεχαστεί, ξαφνικα στο μπαρ μπήκε ο Λιαμ με έναν φίλο του, άρχισε να του λεει διαφορα και μετα τον πλακωσε. Ο Αλέξης δεν μπορεί να τον σταματήσει. Βγήκε εκτός εαυτού. Παμε σου λεω."ολα αυτα τα ειπε τοςο γρήγορα που τα μισά δεν τα καταλαβα. Συγκράτησα ομως τα πιο σημαντικά. Αμεσος σηκώθηκα, εβαλα μπουφάν και πριν βγω και εγω εξω απο τον διαμέρισμα, γύρισα και κοιταξα την Αλεξια.
"Μείνε εδω. Αν γίνει κατι πάρε με."μου έγνεψε. Αμεσος εκλεισα την πόρτα και τρέξαμε μαζι με τον Τάσο στα σκαλιά, μιας που το ασανσέρ ηταν ίδι πιασμενω.