PROMISE? ALWAYS...

25ο Κεφαλαιο

Χωρίς να την αφήσω να μου μιλάει άλλο της το έκλεισα στα μούτρα. Από τα νεύρα μου έσπαγα ότι έβρισκα μπροστά μου. Από την πολύ ένταση κουράστηκα και έπεσα για ύπνο χωρίς να το καταλάβω. Στην φωτογραφία πάνω ήταν η Μελίνα με τον Χρήστο. Ηταν στην μεση της πίστας και χόρευαν παρά πολυ κοντά ο ένας στον άλλον και φιλιωντουσαν. Δεν ειναι μονο αυτό έγραψε και για σχολειο:
'Στο καινούριο κλαμπ...να το επαναλαθουμε;)' και τον εκανε μαζι στην φωτόγραφια.

Με το που άνοιξα τα μάτια μου ένιωθα τόσο εξαντλημένη. Χθες ο Χρήστος μου είχε στείλει κάνα δύο μηνύματα, αλλά δεν του απάντησα. Ούτε καν ανησύχησε για εμένα. Ούτε ένα τηλέφωνο. Είχα και ένα μήνυμα από την Ραφαελα που με ρώτησε αν είμαι καλά. Της απάντησα μόνο πως είμαι καλά.
Ετοιμάστηκα και κατέβηκα στην κουζίνα.
"Κοριτσάκι μου τι έγινε; Τι έχεις;"
"Καλά είμαι Μπαμπά μου. Τα λέμε." δεν τον άφησα να μου μιλήσει άλλο. Δεν ήθελα να του το πω. Τον φίλησα στο μάγουλο και έφυγα. Έβαλα τα ακουστικά μου και έβαλα το τραγούδι <<Photograph>> από τον Ed Sheeran.
Άρχισα πάλι να κλαίω. Μόλις φτάνω έξω από το σχολείο τον είδα απέναντι μου να είναι με την παρέα μας. Μόνο τα αγόρια. Η Ραφαελα δεν είχε έρθει ακόμα. Έβγαλα τα ακουστικά μου και τα έβαλα στην τσάντα μου περπατώντας. Αυτός με είδε και με φώναξε. Άρχισα να περπατάω πιο γρήγορα σκουπίζοντας τα δάκρυα μου. Χωρίς να καταλάβω ποτε είχε φτάσει δίπλα μου, με γύρισε έτσι ώστε να τον δω.
"Τι θες;"
"Μωρό μου γιατί κλ-"
Του έχωσα μια σφαλιάρα βάζοντας όλη μου την δύναμη.
"Μαλάκα! Χωρίζουμε! Όλοι τα ίδια σκατά είστε!" και τον άφησα εκεί στα κρύα του λουτρού. Όλα τα παιδιά φώναζαν διάφορες βλακίες όπως.
"Οοοοοο"
"Τι ήταν αυτό;"
"Τι του έκανε τον μαλάκα"
"Καλά να πάθει"
Δεν με ένοιαζε όμως. Πήγα πίσω απο το σχολείο και έκατσα κάτω στο πάτωμα. Άρχισα να κλαίω πάλι φέρνοντας στο μυαλό μου ολες της στιγμές μας μαζί. Γιατί; Γιατί σε εμένα; Οχι και ΑΥΤΟΣ...
Σε κάποια φάση ένοιωσα κάποιον να κάθετε δίπλα μου. Δεν γύρισα καν να κοιτάξω ποιος είναι.
"Αλεξια μου πως εισαι;"
"Πως να ειμαι ρε Ραφαελλα; Πως να ειμαι; Με πρόδωσε! Και αυτός! Μου ειπε ποσά ψέματα. Δεν μπορώ αλλο. Γιατι να μην εχω μια φυσιολογική ζωή όπως κάθε έφηβη;" Τα δάκρυα μου ηταν ασταμάτητα. Δεν μπορουσα να σταματίσω. Η Ραφαελλα αμεσος με πείρε αγκαλιά και προσπαθούσε να με καθησυχάσει.
"Ρε κολλητουλα μουυ όλα μαζι θα τα ξεπεράσουμε. Δεν θελω να στεναχωριέσαι. Σε παρακαλώ τωρα που ειμαι και εγω χαρούμενη.."Βγήκα απο την αγκαλιά της και την κοίταξα με σηκωμένο το φρύδι.
"Τι εννοείς;" μου χαμογελούσε ντροπαλά και προσπαθούσε  να μου πει τι έγινε, αλλα δεν έβγαιναν η λέξεις. Την κοιτουσα για να καταλάβω τι ήθελε να πει. Οπα λες;
"Πες μου οτι ειναι αυτό που νομίζω." Της ειπα χαμογελαστά.
"Εεε νομίζω πως..εεε"
"Πανο..Τα εχεις με τον Πανο;"την ρώτησα σοκαρισμένη.
"Ναιιι..."ειπε τραυλιστα. Ελαμψα απο ευτυχία.
"Ομγγ..τελειαα! Να και κατι ευχάριστο..και εγω κουμπαρά.."της ειπα και της έκλεισα το μάτι.
"Ναι μην το λες.." Ψυθίρισε η Ραφαελλα αλλα δεν εδωςα σημαςια. Συνέχισα να της λεω ποςο καλός ειναι ο Πάνος και αλλα διαφορά. Με αυτά και με εκείνα είχα ξεχαστεί  όλα αυτά που έγιναν με τον Χρήστο.[....]