PROMISE? ALWAYS...

10ο Κεφαλαιο

Όταν σχολάσαμε πήγαμε αμεσος με την Ραφαελλα για ψώνια. Οσο σκεφτόμουν το μήνυμα του τοςο πιο πολυ στεναχωριομουν. Μα γιατι; Γιατι να παίξει ετςι μαζι μου; Ευτιχος ξεχάστηκα λίγο με αυτό το θέμα. Πως να μην ξεχαστω δηλαδή; Με της χαζομάρες που εκανε η Ραφαελλα είχαμε ξεκαρδιστεί και η δυο στα γέλια και δεν μας ένοιαζε που ο κόσμος μας κοιτούσε. Εδω να σας πω ταιριάζει η εκφράσει: ~Με την κολλητή σου ξεχνάς την λέξει ρεζίλι!~
Μετά τα ψώνια μας πήραμε τον Αλέξη ενα τηλέφωνο για να πάμε για έναν καφέ. Μετα απο 20 λεπτά καθόμασταν στα Starbucks και πίναμε απο ενα καφεδάκι.
Είχε περάσει η ώρα και πήγαμε σπίτι της Ραφαελλας. Ο Αλέξης έφυγε μετά απο μισή ώρα και εγω με την Ραφαελλα αποφασίσαμε να κάνουμε έναν διαγωνισμό. Οποια άντεχε πιο πολυ ώρα ξύπνια κέρδιζε και ο χαμένος θα πλήρωνε την πίτσα. Δυστυχώς όμως με πείρε εμενα πρώτη ο ύπνος στις 04:30. Το κινητό μου το είχα κλείσει για να μην με ενόχληση κανεις που ειμουν με την κολληταρα μου.

Όταν ξυπνισαμε ηταν 14:00 περίπου. Πήγαμε κατω στην κουζίνα να φάμε πρωινώ. Μιλούσαμε και μου έλεγε διαφορά πράγματα για τον Χρηςτο. Μετα η κάθε μια πήγε και εκανε το μπανάκι της. Χαζεψαμε για μισή ώρα στην τηλεωραση και κατα της 17:00 αρχίσαμε να διαλέγουμε ρούχα. Εγω είχα βρει τι θα φορέσω. Το φόρεμα που πήραμε έχθες με την Ραφαελλα. Το θέμα μας ηταν τωρα η ραφαελλα. Στο τέλος καταλήξαμε να φορέσει μια ξυλομεση φούστα με ενα στραπλες κοντό μπλουζάκι και τα μαύρα της τα τακούνια. Εννοείτε πως και εγω έβαλα τα μαύρα μου δωδεκαποντα. Στην συνεχια η Ραφαελλα μου έφτιαξε τα μαλλιά απαλές μπούκλες, ενώ εγω της τα ισιοσα. Το ίδιο κάναμε και με το μακιγιάζ. Αλλα επειδή μαρεσε πολυ να βάφω και να κάνω και τα μαλλιά γενικός, την έβαψα εγω και εμενα μόνη μου. Όταν ειμασταν έτοιμες πήραμε τα τσαντάκια μας, βάλαμε από ενα λεπτό μπουφαν η κάθε μια και περίμενα την Ραφαελλα να βρει τα κλειδιά του αυτοκινήτου της.
Πριν βγούμε απο το σπίτι άκουσα το τηλέφωνο να χτυπάει. Το έβγαλα απο το τσαντάκι μου και είδα στην οθόνη το όνομα του Πάνου. Αμεσος το σήκωσα.
"Έλα Πανο μου τι κανεις;"
"Καλα κούκλα! Ελεγα αν ήθελες και εσυ να πάμε για κανα ποτακι μετά όταν σχολασω απο την δουλειά-"
"Βασικά θα παω σε ενα πάρτυ απο έναν φίλο της Ραφαελλας και..εμ επειδή θα ειμαι μόνη μου, δεν ξερω και κανέναν..μήπως θα ήθελες να έρθεις να μου κανεις παρέα;"
"Αν μπορέσω θα έρθω. Στειλε μου με μήνυμα την οδό και σε περνώ αν έρθω! Ταλεμε κούκλα!"το έκλεισα και γύρισα το κεφάλι κοιτώντας την Ραφαελλα που είχε ενα βλέμμα «WTF?»της ειπα τι είχα στο μυαλό μου και αμεσος ενα πονηρό χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπο της. Μετα απο κανα 20 λεπτό είχαμε φτάσει εξω απο το σπίτι του Τάσου. Απο οτι μου ειπε η Ραφαελλα ηταν ένας απο τους κολλητούς του Χρηςτού.
Οταν μπήκαμε στο εσωτερικό του σπιτιού πολλα βλέμματα έπεσαν πανω μας. Η Ραφαελλα άφησε το χερι μου και έτρεξε προς μια άγνωστη κατεύθυνση για εμενα. Αγκάλιασε ενα αγόρι, λογικά ηταν ο Τάσος. Ωραιο παιδί! Αλλα όχι πιο ωραίο απο τον Χρηςτο! Ολοι οι παρέα τους ηταν ωραία, αλλά αυτός ξεχώριζε. Η Ραφαελλα μου εκανε νόημα να παω προς αυτούς και αγχωμένη και λίγο ντροπαλι κατάφερα και πήγα. Όταν έφτασα η Ραφαελλα μου σύστησε τον Τάσο και εγω έτεινα το χερι μου ως ένδειξη οτι χαίρομαι που τον γνωρίζω.
"Χρόνια πολλα!"ειπα κάπως αμήχανα.
"Ευχάριστο! Τασος."μου χάρισε ενα χαμόγελο.
"Αλεξια χάρηκα!"του ειπα και ανταπέδωσα στο χαμόγελο του.
"Σορρυ όμορφες που θα σας αφήσω, αλλά περιμένουν και αλλά παιδιά για χαιρετισμό. Ερχομαι σε 5."Μας μιλούσε και κοιτούσε μια εμενα και μια πιςω μας. Γυρισαμε αυτόματα μαζι με την Ραφαελλα και αυτό που αντίκρισα ηταν WOW! Ο Χρηςτος φορώντας ενα στενό πουκάμισο ετςι ώστε να βλέπεις τους καλογυμνασμένους κοιλιακούς του και ενα τζιν με σκισηματα. Τα μαλλιά του τα είχε τοςο ωραία φτιαγμένα όπως πάντα δηλαδή. Μαλλον κατάλαβε οτι τον χάζευα και μου χαμογέλασε με ενα στραβό χαμόγελο και μου έκλεισε το μάτι. Με προσπέρασε ακουμπώντας τους ώμους μας για να πάει στον φίλο του να του ευχηθεί. Ενειωσα μια ανατριχίλα όταν με ακουμπισε. Αχχ ειναι κούκλος! Αλεξια σοβαρέψου! Με μάλωσε το υποσυνείδητο μου. Η Ραφαελλα μου ψυθίρισε να πάμε να πάρουμε ενα ποτό. Οταν πήραμε της βοτκες μας καθόμασταν σε κατι σκαμπό. Το σπίτι ηταν τεράστιο. Δυο ορόφους αλλά παρά πολυ μεγάλο. Ειχε και πισίνα.
Εκει που έπινα το ποτό μου είδα απέναντι μου τον Χρηςτο με μια που ούτε την εχω δει καν να του τρίβετε. Αυτος δεν την έδιωχνε, έδειχνε να το απολαμβάνει αλλά μετά με κοιτούσε και έπινε το πότο του. Τα είχα πάρει την στιγμή που σκευτικα να φύγω κάποιος με έπιασε απο την μέση και με έφερε κοντά του.
"Επ κούκλα!"Οταν γύρισα τον αγκάλιασα και τον φιλισα στο μάγουλο. Μου χαμογέλασε με την αντιδράσει μου και του ανταπέδωσα. Εριξα μια μάτια στον Χρηστο και έβραζε απο τα νεύρα του. Καλα πάει το σχέδιο μου τελικά. Αρχίσαμε να μιλάμε με τον Πανο και να χωρευαμε. Έριχνα πολλές ματιές στον Χρηστο όπως και αυτός μας είχε καρφώσει με τα μάτια του.
"Σε εχει καρφώσει με τα μάτια του, όχι οτι εσυ πας πιςω.."μου ειπε με ενα πονηρό χαμόγελο. Ειχα κομπλάρει. Πως μας έβλεπε;
"Τοςο πολυ φαίνεται;"
"Απο μίλια μακριά. Θες να τον κάνουμε λίγο να ζηλέψει;"Κουνισα καταβατικα το κεφάλι μου.
"Ειμαι σίγουρος πως με αυτό που θα κάνω θα βρεθώ στο πάτωμα αλλά αξίζει τον κόπο.."μου ειπε και μου έκλεισε το μάτι. Δεν κατάλαβα γιατι λέει πως θα βρεθεί στο πάτωμα. Πριν προλάβω να απαντήσω με είχε άρπαξει απο την μέση και με έφερε κοντά του. Ειμασταν σε αποστάσει αναπνοής και χωρίς αλλη σκέψει με φίλησε. Ηταν ωραιο αλλά σαν του Χρηςτου όχι φυσικα. Μετα απο δευτερόλεπτα ένιωσα τον Πανο να φεύγει απο πάνω μου και να ειναι στο πάτωμα. Καλα μάντης ειναι; Πως το..οχχ Θεέ μου! Τον χτυπισε ο Χρηστος! Αρα ζηλέψαμε. Αλεξια Χρηστος 1-1. Χωρις αλλη σκέψει μπήκα στην μέση για να τους χωρίσω.
"Παιδιά! Σταματήστε!!"Δεν με άκουγαν και ο Χρηστος έριξε αλλη μια μπουνιά στον Πανο και αυτός έπεσε ξερός κατω, αναπνέει ακόμα ευτιχος. Τοση δύναμη πως γίνετε να την εχει; Μα φυσικά..τόση γυμναστική να πάει χαμένη; Γυρισα προς την πλευρά του Χρήστου και τον κοίταξα κατάματα.
"Τι έκανες; Πας καλα αγόρι μου;"
"Αυτός φταίει!!"
"Φταίει σε τι; Που με φίλησε;"
"Ναι φταίει! Γιατι εγω..εγω έπρεπε να..βασικα..άστο."
"Με δουλεύεις; Την μια μου στέλνεις αυτό το γαμημενο μήνυμα να σε αφήσω ήσυχο και άλλες μαλακιες και τώρα έρχεσαι και πλακωνεις αυτόν που με φίλησε; Με πια λογική;"
"Κάτσε οπα οπα. Ποτέ σου έστειλα εγω μήνυμα και σου ειπα αυτά τα πράγματα;"
"Με δουλειές; Τι δηλαδή έπαθες και αμνησία τώρα;"
"Αλεξια σοβαρά σου μιλάω. Δεν σου έστειλα τιποτα. Κοιτά." Έβγαλε το κινητό του και μου έδειχνε τα μηνύματα του.
"Σε εμενα όμως μου έστειλαν μήνυμα απο το κινητό σου.." Έβγαλα το κινητό μου και του έδειξα το μήνυμα. Καθως το διάβασε γουρλοσε τα μάτια. Εγω τώρα είχα συνηδητοποιησει πως γίναμε θέαμα, γιατι είχαν μαζευτεί τριγύρο μας παιδιά.
"Αλεξια σου το ορκίζουμε δεν το έγραψα εγω. Με πια λογική να το γράψω αυτό; Και να μην σε ήθελα, εννοώ για την φιμη που γράφει απλός δεν θα σου έδινα σημασία-" Σταμάτησε να μιλάει και κατι σκεφτόταν. Μετά με κοίταξε μεςα στα μάτια. Μου ψυθίρισε ενα
'συγνώμη' και ενα'γαμωτο'αλλά αυτό το ειπε τοςο σιγά που δεν ειμαι και σίγουρη αν ακουςα καλα. Μετά έφυγε, έτσι απλά έφυγε.