PROMISE? ALWAYS...

26ο Κεφαλαιο

Γυριςα και είδα ενα αγόρι με πολλα τατουάζ και σκουλαρίκια. Ηταν πανέμορφος.
"Για"ειπα ξερά και ήπια μια γουλιά απο το πότο μου.
"Πως και εισαι μόνη σου;" Με ρώτησε με ενδιαφέρον.
"Οι φίλοι μου κάθονται πιο πέρα, απλός ήρθα να πάρω το ποτό μου και αντίο."πηγα να φύγω αλλα μου επιαςε το χερι. Τον κοίταξα μπερδεμένη με σηκωμένο το φρύδι περιμένοντας την επόμενη του κίνηση.
"Νίκος."μου ειπε και χαμογελασε.
"Αλεξια."απάντησα κοιτώντας τα ματια του.
Και κάπως ετςι είχα πιάσει κουβέντα με έναν ξένο. Μετα απο καμία ωρα φύγαμε απο το κλαμπ και πήγαμε στην παραλία. Έκατσε και άκουσε όλοι την ιστορία μου. Του ειπα τα παντα. Δεν ξερω γιατι αλλα τον εμπιστευτικά και ας τον ξερω κατι ώρες μονο. Ηθελα σε καποιον να πω ολα αυτά που με βασάνιζαν. Μου ειπε και αυτός λίγα πράγματα για αυτόν και μετα πρότεινε να με γυρίσει σπιτι.
"Όχι δεν χρειάζεται να σε βάλω σε κόπο."
"Δεν ειναι καθόλου κόπος."μου ειπε και μου χαμογελασε. Ανταπέδωσα αμεσος στο χαμόγελο του. Πήγαμε στο αυτοκίνητο του και μετα απο 15 λεπτά περίπου είχαμε φτάσει στο σπιτι μου. Τον χαιρέτισα με μια αγκαλιά και βγήκα εξω απο το αυτοκίνητο. Πριν μπω μεςα στο σπιτι κάποιος με επιαςε απο το χερι κάνοντας με να τρομάξω και να αφήσω ενα ουρλιαχτό. Αμεσος μου εκλεισε το στόμα ψιθυρίζοντας μου:
"Γιατι ήσουν με αυτόν; Που τον ξέρεις εσυ αυτόν;"
"Δεν νομίζω να σε αφορά. Και άφησε με!"φώναξα, αλλα έκανε νόημα να ηρεμήσω.
"Μην ξαναβγείς μαζι του."
"Δεν σε ρωτισα!"
"Αλεξια ειπα κατι!"
"Χρήστο πλέον δεν υπάρχεις στην ζωή μου!Καταλαβε το! Και πάνε στην π** σου και ασε μας αγοράκι μου."πηγα να μπω στο σπιτι, αλλα μου επιαςε το χερι.
"Απλά μείνε μακρια του."μου ειπε με βαριά φωνή. Του έριξα μια ματια και μπήκα μεςα. Φαινόταν αϊπνος και κουρασμένος. Δεν ήθελα να τον σκέφτομαι αλλο γι'αυτο πηγα και εκανα ενα χαλαρωτικό μπανάκι και μετα ξάπλωσα. Μπηκα λίγο στο Facebook. Ο Νίκος με είχε κανει έτοιμα φιλίας.
Πώς με βρήκε τόσο γρήγορα; Ήμουν πολύ έκπληκτη γιατί δεν το περίμενα όμως αμεσος τον αποδέχτηκα.

~Πρωί~

Ξύπνησα ποιο νωρίς από τι έπρεπε. Ετοιμάστηκα γρήγορα και έφυγα χωρίς να φάω. Από τοτε που χωριςα με τον Χρήστο δεν έτρωγα πολύ. Όταν έφτασα σχολείο έκατσα στην θέση μου και απλός παρακολουθούσα  το μάθημα. Τώρα καθόμουν πάλι με την Ραφαελα στο τελευταίο θρανίο. Στο διάλειμμα ήμουν πάντα μόνη μου, μόνο οταν ερχόταν η Ραφαελα είχα λίγο παρέα. Την παρέα μας την αποφεύγω. Κυρίως για τον Χρήστο.

Μετά από 8 βασανιστικες ώρες τελείωσα με το σχολείο και απλός ήθελα να πάω σπίτι. Πριν βγω από το  προαύλιο του σχολίου ένιωσα να με πιάνει καποιος από τον καρπό.
"Αλεξία; Είσαι καλά;" αναγνώρισα αμεσος την φωνή του.
"Χρήστο! Ασε με." είπα τσαντισμένη. Αλλά με κρατησε ποιο σφιχτά.
"Άκου απλός τι θελω να σου πω. Μείνε μακριά από τον Νίκο."
"Δεν θα μου πεις τι να κάνω και τωρα, ΑΣΕ ΜΕ!!!"
"Αλεξία, είναι σημαντικό. Μεινε μακριά του!"είπε με σοβαρό ύφος.
Πήγα να φύγω, αλλά με έπιασε ποιο σφιχτά. Τόσο σφιχτά που άρχισε να με πονάει.
"Χρήστο, μην με ακουμπάς! Με πονάς ρε Χρήστο ασε με!" φώναξα και εγώ τώρα.
"Είπε να την αφήσεις ήσυχη." ακούστηκε μια φωνή πίσω μας. Γύρισα και είδα τον Νίκο από χθες το βράδυ στο μπαρ.
"Και ποιος εισαι εσυ που θα μου πεις τι να κάνω;"απάντησε ο Χρηστος με νεύρα και με έσφιξε πιο πολυ. Πόνεσα ακομα περισσότερο και πρεπει να το κατάλαβε μολις  είδε της μελανιές που με είχε κανει απο το χερι του. Αμεςος άφησε το χερι μου και με κοιτουςε σωκαριςμενος. Ο Νίκος πήγε να του απάντηση και τον πλησίαζε ακομα περισσότερο και εγω βρέθηκα να ειμαι στην μεςη. Εβαλα το χερι μου στο στήθος του Νίκου και τον εσμπρωξα ελαφρά προς τα πιςω για να καταλάβει οτι δεν θελω να γίνει φασαρία. Μου έγνεψε και πήγε λίγα βήματα προς τα πιςω κοιτώντας τον Χρηστο με μίσος. Αυτόματα γύρισα προς τον Χρηστο κοιτώντας τον στα ματια. Κοιτούσε και αυτός τον Νίκο, αλλα μολις αντιλήφθηκε οτι τον κοιτουςα με κοίταξε και αυτός στα ματια.
"Φύγε Χρήστο."του ειπα τοςο ψυχρά. Ήμουν  έτοιμη να ξαναβάλω τα κλάματα, αλλα όχι δεν θα πέσω τοςο κάτω ώστε να κλαιω και μπροστά του.
"Αυτό ειναι που θέλεις λοιπόν."του έγνεψα καταφατικά χωρίς να τον κοιτάω στα ματια. Κοιταξε αλλη μια φορα απειλητικά τον Νίκο και πριν φύγει μου ψυθίρισε στο αυτί:
"Απλά κάνε αυτό που σου ειπα"και έφυγε. Εγω είχα μείνει στήλη αλατος. Ακομα με επηρεάζει  το άγγιγμα του. Ένιωσα ενα άγγιγμα στον ώμο μου που με εκανε να βγω απο της σκέψεις μου.
"Όλα καλα;"του χαμογελαςα αδύναμα.
"Ναι όλα καλα." μετά απο αυτό που συνέβησε ο Νικος προσφέρθηκε να με πάει σπιτι μου. Δεν ήθελα και εγω να παω μόνη μου όποτε δεν είχα αλλη επιλογή.