PROMISE? ALWAYS...

71ο Κεφαλαιο

~ Ραφαέλα~

Καπως ετςι περασε σχεδόν μια εβδομάδα. Καθε μερα ημουν με την Αλεξια. Μια για ψώνια, μια για καφε, μια για μπάνιο σε διαφορετικές παραλίες κάθε φορα. Μερικες φορές ηταν και ο Πάνος μαζι μας. Αυτο με εκανε να νιώθω λιγο άβολα ειναι η αλήθεια.
Τωρα ειμαι στην κουζινα μιλωντας με την μητέρα μου στο τηλεφωνώ.
"Δηλαδή θα μείνετε άλλες πεντε μερες στο χωριό;"την ρωτηςα, ενω σηκώθηκα να ανοίξω την πόρτα που χτυπούσε.
"Ναι κοριτσι μου. Να βάλεις μια σκούπα στο σπιτι. Τοσες μερες λείπουμε σίγουρα θα-"όταν άνοιξα την πόρτα, απο εκει και μετα δεν ακουγα πλεον την μητέρα μου. Το βλέμμα μου ηταν κολλημένο στο άτομο που εβλεπα μπροστα μου. Ειχα μια μπερδεμένη εκφράσει σίγουρα στο προςωπο μου.
"Καλα μαμα σε κλείνω τωρα."δεν την άφησα να τελειώσει την πρόταση της. Οταν τον κοιταξα στα ματια αμεσος μίλησα χωρις δισταγμό.
"Τι θελεις εσυ εδω;"ειπα ηρεμα.
"Εεμ.. θα μπορούσαμε να μιλήσουμε;"ανοίγω την πόρτα ωστε να εχει πρόσβαση για να περασει απο την πόρτα. Γύρισα για να παω προς το σαλόνι, ομως το χερι του με σταμάτησε. Γυρισα και τον κοιταξα ερωτηματικα.
"Γίνετε να μιλήσουμε καπου εξω;"με ρωτηςε κοιτοντας με βαθια στα ματια. Ειναι τοςο σοβαρός που αυτο με φοβιζει. Του έγνεψα και έφυγα απο το κράτημα του.
"Ναι περίμενε να παω να πάρω μια ζακέτα."αλλα δεν με άφησε.
"Δεν χρειαζεται. Δεν εχει τοςο κρύο. Ελα παμε."επιαςε ξανα το χερι μου φέρνοντας με κοντά του. Το μονο που πείρα μαζι μου, ηταν τα κλειδιά και το κινητο μου.

Δεκα λεπτά αργότερα καθόμασταν σε ενα παγκάκι σε ενα ερημωμένο πάρκο. Κανεις μας δεν μιλούσε. Για καλη μου τύχη αρχισε αυτός πρώτος την συζιτιςει.
"Πως πηγαν η σπουδές σου;"όταν τον κοιταξα, στο βλέμμα του εβλεπα πως οτι έλεγε τον ένοιαζε πραγματικά. Περιμενε με αγωνία να του απαντήσω.
"Εεμ.. στην αρχη οχι τοςο καλα, αλλα με τον καιρο ολα πηγεναν πολυ καλα κατα την άποψη μου."με κοίταξε με θλιμμένο βλέμμα λες και κατάλαβε πως εννοούσα οτι για αυτον δεν ημουν καλα. Έσκιψε το κεφαλι του χωρις να μιλάει.
"Δεν εγινε τιποτα."του ειπα ξαφνικα και με κοίταξε με ερωτηματικό βλέμμα.
"Με εμενα και τον Λιαμ."όταν ακουςε το όνομα του τον ειδα να τσιτωνετε.
"Όταν έφυγες, περιπου μια εβδομάδα αργότερα δεν μας ξανα ενόχλησαν. Και λίγες μερες πριν φυγει τέλειος απο το πανεπιστήμιο ήρθε και μου τα ειπε ολα."δεν τον κοιτουςα. Το βλέμμα μου το ειχα καρφωμένο μπροστα στο κενο. Ξανα εσκιψα το κεφαλι. Ειχα αρχίσει να βουρκονο.
"Συγνώμη! Συγνωμη για ολα Πανο!"ειπα ξαφνικα και αμεσος σήκωσε το κεφαλι του να με κοιτάξει. Ηταν και αυτός βουρκωμένος, με την διαφορα πως τα δικά μου δακρια είχαν είδη κολλήσει.
"Εγω συγνώμη που δεν σε πιστευψα. Ποσο μαλακας παίζει να ειμαι ρε γαμωτο."γυριςα το βλέμμα μου σε αυτον. Τον ειδα πως ειχε βαλει τους αγκώνες του πανω στα πόδια του και με τα δάχτυλα του τραβούσε τα μαλλιά του. Δεν ειπα τιποτα. Συνεχισα να το κοιτάω. Λιγα λεπτά αργότερα σήκωσε και αυτός το βλέμμα του σε εμενα. Οταν τον ειδα πως έκλαιγε, ενας λυγμός βγήκε απο το στομα μου. Ξαφνικα άρχισε να με πλησιαζει. Εγω έμεινα ακούνητει περιμενοντας να δω της κινήσεις του. Οταν τα χειλη μας ενώθηκαν, αμεσος ανταπέδωσα στο φιλι του. Περασε τα χέρια του στην μεςη μου τραβώντας με σχεδόν πανω του. Εγω πέρασα τα δικά μου χέρια πιςω απο τον λαιμο του, φέρνοντας τα προσόπα μας οςο πιο κοντά γίνονται. Μετα απο τοςο καιρο ένιωθα ξανα αυτές της πεταλούδες στην κοιλιά κάθε φορα που ημουν κοντά του. Το φιλι μας κράτησε αρκετά λεπτά. Οταν ξεκόλλησαν τα χείλη μας αμεσος ενώθηκαν τα μετόπα μας.
"Σαγαπαω ρε γαμωτο! Ποτε δεν σταμάτησα να σε αγαπάω."μου ειπε πανω στα χειλη μου.
"Και εγω Σαγαπαω. Παντα σαγαπουσα και ποτε δεν σταμάτησα να το κανω."αμεσος χαμογελαςαμε ο ενας στον άλλον. Φιλιθηκαμε παλι αλλα αυτην την φορά εγω αρχιςα το φιλι μας. Οταν ξεκολλησαμε ο ενας απο τον άλλον αρχισε να μου χαϊδεύει το προςωπο.
"Δεν μπορεις να φανταστείς ποςο χάλια ημουν όλον αυτον τον καιρο."μου ειπε κοιτώντας με στα ματια. Τα δακρυα και απο τους δυο μας ηταν ασταμάτητα.
"Ηταν ο χειρότερος ενάμισης χρόνος."ηταν το μονο που του ειπα και τον αγκάλιασα σφιχτά. Ανταπεδωσε στην αγκαλιά μου. Μείναμε για πολυ ωρα ετςι και όταν ξεκολλησαμε μου εδωσε ενα πεταχτώ φιλι.
"Τι λες παμε στην κολλητή σου να της πουμε τα νέα;"μου ειπε όλο χαμογελο ενω σκούπισε τα δακρια μου.
"Ποια νέα;"ειπα ερωτηματικα.
"Οτι εισαι και παλι το κοριτσι μου."με επιαςε απο το χερι και συκοθηκαμε και η δυο απο το παγκακι.
"Και πως αυτην την φορα κανεις και τιποτα δεν θα μας χωρίσει. Υποσχεσου μου το!"γυριςα να τον κοιταξω.
"Κανεις και τιποτα. Το υπόσχομαι."αμεσος ξανα ενώσαμε τα χειλη μας. Οταν ξεκόλλησαν, ξεκινήσαμε να παμε προς το σπιτι της Αλεξίας.