PROMISE? ALWAYS...

44ο Κεφαλαιο

Μεχρι τώρα περνάω τέλεια. Καθε μερα πάμε στην παραλία, παίζουμε χαζά παιχνίδια στην άμμο, πηγενουμε σε ταβέρνες και σχεδόν κάθε βραδυ είμαστε σε καποιο κλαμπ.
Αυτή την στιγμή είμαστε στην παραλία. Εγω με την Ραφαελλα κάνουμε ηλιοθεραπεία, ενω τα αγόρια ειναι μεςα στην θαλασσα.
"Πάμε και εμεις για μια βουτιά; Ζεστάθηκα πολυ."ακουςα την Ραφαελλα να μου λεει.
"Πανε και ερχομαι σε λιγο."της χαμογελαςα και ανταπέδωσε πηγαίνοντας προς την θαλασσα. Εκει που ξάπλωσα ήρεμη και απολάμβανα την ηλιοθεραπεία μου, το κινητό μου ακούστηκε.
Εβγαλα τα γιαλια ηλίου μου, καθώς πηρα το κινητό στα χέρια μου  κοιτώντας την οθόνη. Αμεσος το σήκωσα, εφοσον ηταν ο πατέρας μου και οχι η 'υποτιθέμενη' μάνα μου.
"Ελα μπαμπά.."του απάντησα κοιτώντας προς την θαλασσα.
"Ελα κοριτσάκι μου. Πως περνάς; Ολα καλα εκει; Ο Πάνος.."αρχισε να με βομβαρδίζει με ερώτησης, αλλα τον σταμάτησα.
"Περνάω τέλεια. Ο Πάνος έφτασε μια χαρά και ειναι απλά ολα τέλεια, ειναι τοςο όμορφα εδω."του ειπα, ενω κοιταξα τριγύρο την πανέμορφη θαλαςςα, ομως το βλέμμα μου έπεσε στον Χρήστο. Ειχαν κανει όλοι έναν κύκλο γύρο απο την Ραφαέλα και της έριχναν νερό πανω της και αυτή παραπονιόταν και προςπαθουςε να κρυφτεί πιςω απο τον Πανο. Ενω συνεχίσα την συζήτηση με τον πατέρα μου, παρατήρησα πως το βλέμμα του Χρήστου έπεσε επάνω μου. Αμεσος άρχισε να με πλησιάζει αγνοώντας ολα τα γυναικια βλέμματα που τον κάρφωναν.
"Ποιος ειναι;"
"Ο μπαμπάς.."του απάντησα και μου χαμογελασε.
"Χαιρετίσματα πες τον πεθερό μου."ειπε δυνατά ωστε να το άκουσει ο πατέρας μου και αρχισε να γελάει.
"Καλα κοριτσάκι μου θα σε ξαναπάρω. Ταλεμε γιατι δεν θα μας αφήσει να τα πούμε."μου ειπε ο πατέρας μου γελοντας. Πριν προλάβω να του απάντησω αυτός συνέχισε την προτασει του.
"Αα και δώσε και απο εμενα φιλία στον γαμπρό μου."ειπε τονίζοντας της δυο τελευταίες λέξεις.
"Φιλία."του απάντησα γελώντας και έκλεισα το τηλεφωνώ κοιτώντας τον Χρήστο.
"Τι;"ειπε σηκώνοντας το φριδι.
"Ειπε να δώσω φιλία στον γαμπρό του."Αρχισαμε να γελάμε. Δευτερόλεπτα αργότερα ήρθε πιο κοντά μου και με φίλησε γλυκά.
"Τι θα κανω με εσενα μου λες;"μου ειπε κοιτώντας βαθια μεςα στα ματια μου με ενα πλατύ χαμόγελο.
"Υπομονή."του ειπα κλείνοντας του το μάτι και σηκώθηκα πηγαίνοντας προς την θαλαςςα τρέχοντας. Ομως με πρόλαβε και σηκώνοντας με στους ώμους του, με έριξε στην θαλαςςα.

Τρεις ώρες αργότερα είμαστε όλοι μαζι σε μια ταβέρνα τρώγοντας κρητικά φαγητά. Εγω κάθομαι ανάμεσα απο τον Χρήστο και την Ραφαελλα, ο Πάνος κάθεται δίπλα απο την Ραφαελλα και ο Τασος, ο Αλέξης και ο Θωμάς απέναντι μας.
Αυτή την στιγμή τα αγόρια συζητούν για ποδόσφαιρο και εγω με την Ραφαελλα δεν ξέρουμε τι να πούμε πανω σε αυτό. Οποτε βγάλαμε τα κινητά μας και κοιτάμε της βλακίες που ανεβάζουν όλοι η συμμαθητές μας στο Facebook. Παντός ο Χρήστος απο οτι καταλαβα τον ξέρει όλο το σχολειο. Μεσα σε μια ωρα είχε μαζέψει πανω απο 200 likes.
Εφόσον μου ήρθε να παω να κανω την ανάγκη μου σηκώθηκα αθόρυβα χωρις να ενοχλήσω κανέναν και λιγο πριν απομακρυνθώ ακουςα την φωνή του Χρήστου να με φωνάζει.
"Μωρο μου που πας;"
"Τουαλέτα."απάντησα απλά. Μου έγνεψε και γυριςε παλι στα παιδια συνεχίζοντας την κουβέντα που είχαν αρχίσει εδω και μια ωρα.
Τρία λεπτά αργότερα εφοσον ειχα τελειώσει ξαναγύρισα στο τραπέζι. Ομως πριν φτάσω εντόπισα μια κοπέλια να καθετε δίπλα απο τον Χρήστο και να ειναι πολυ κοντά του. Η Ραφαελλα να την κοιτάει με ενα παράξενο βλέμμα. Δεν θα διαφωνήσω. Ειναι πανέμορφη και ολα τα βλέμματα ειναι στραμμένα πανω της. Παίρνοντας μια βαθια ανασα, μη ξέροντας τι θα αντιμετώπισω και χωρις να ξερω τι προβλήματα θα μας δημιουργείση η κοπελιά αρχιςα να πλησιάζω στο τραπέζι. Και τωρα συνειδητοποίησα οτι δεν εχω που να κάτσω μιας και αυτή η ηλιθια μου πείρε την θέση.
"Ηρθα και εγω."ειπα λιγο πιο δυνατά ωστε να με ακούσουν ολοι. Και όπως το φανταστικά τωρα πλεων ολα τα βλέμματα  ειναι στραμμένα επάνω μου όπως και απο αυτην.
"Και εσυ εισαι.."αρχισε να λεει με υφάκι η ηλιθια.
"Αλεξια."ειπα και της έριξα ενα ψεύτικο χαμογελώ.
"Ναι και τι τους εισαι;"ειπε παλι με υφάκι.
"Εε η κοπέλα μου.."πετάχτηκε ο Χρήστος φέρνοντας το χερι του στην μεςη μου ωστε να με φέρει πιο κοντά του. Εγω αδιάκριτα πηγα πιο πιςω ωστε να μην με ακουμπάει και πηγα κοντά στον Πανο. Αμεσος ο Πάνος κατάλαβε το νόημα και επιαςε μια καρέκλα απο το δίπλα τραπέζι και το εβαλε ανάμεσα απο αυτον και την Ραφαελλα.
"Ευχαριστο."του ψυθίρισα δίνοντας του ενα ψεύτικο χαμόγελο.
"Εεμ..ναι Αλεξια απο εδω η ξαδέρφη μου Κατερίνα. Κατερινα εσυ την γνώρισες .."ειπε καπως τραυλιστα ο Τασος. Καλα γιατι έχουν ολοι αυτό το παράξενο βλέμμα;
"Ναι ναι χάρηκα."ειπε με ενα αηδιασμένο βλέμμα.
"Ναι οτι πεις."ψιθύρισα. Ο Πάνος με την Ραφαέλα άρχισαν να γελούν χαμηλόφωνα κατάλαβενόντας πως απο την πρώτη στιγμή δεν την συμπάθησα. Και ποιος θα την συμπαθούσε δηλαδή; Με αυτα που φοράει που ειναι ουτε το ενα τρίτο λογικά να την κοιτάνε ολοι με μισώ μάτι. Οπως εγω..