PROMISE? ALWAYS...

16ο Κεφαλαιο

~Αλεξια~

Όχι δεν το ειπε. Γυρισα και την κοίταξα σοκαρισμένη. Της έριξα ενα βλέμμα όλο νόημα και αρχιςα να κοκκινηζω. Ο Χρήστος με κοιτούσε και χαμογελασε.
"Πως και δεν.."σταμάτησε την πρόταση της και έμεινε αμίλητη. Καταλαβε πιστεύω πως εκανε βλακεία αφού την σκουντιξα πριν πει και άλλες βλακίες. Ο Χρήστος έκλεισε το μάτι στην Ραφαελλα. Δεν κατάλαβα το πονηρό χαμόγελο που είχε η Ραφαελλα μαζι με τον Χρηστο και ανησύχησα.
"Χαχα Ραφαέλα έλα να σου δίξω της σελφις μας."ειπε και έβγαλε το κινητό του. Έγινα σίγουρα πιο κόκκινη. Γαμωτο!
Ευτιχως τελιωσε αυτή η αμήχανη συζήτηση για εμενα γιατι η καθηγητές μας, μας φώναξαν να φύγουμε για την εκδρομή. Θα πήγεναμε σε κατι αξιοθέατα να δουμε. Σε όλοι την διάρκεια της εκδρομής δεν μίλησα με τον Χρήστο. Αυτος ηταν με την παρέα του και εγω με την Ραφαελλα και τσακωνόμασταν για αλλη μια φορά γιατι πετάει βλακείες.
"Ενα εχω να σου πω! Μεχρι να φύγουμε απο εδω να μου το θυμηθεις θα τα έχετε!"μου ειπε για αλλη μια φορα η Ραφαελλα με ενα χαμόγελο στα χείλη της.
"Τελος παντόν. Δεν συνεχιζω μαζι σου γιατι δεν βγάζω άκρη. Για πες εσυ ποιος σου αρεσει; Δεν μου λες τιποτα τελευταία. Ολο για εμενα μιλάμε και δεν θελω να νομίζεις τιποτα οτι..."
"Τι λες μωρή ηλίθια! Εγω Σ'αγαπάω! Και ναι μου αρεσει κάποιος, αλλα το θέμα μας εισαι εσυ τωρα."Ξεφισιξα αγανακτισμένη και συνεχίσαμε να ακολουθούμε τα παιδια. Ο Χρήστος κατα την διάρκεια μου έριχνε κάποιες ματιές και όταν ενώνονταν η ματιές μας χαμογελούςαμε ο ένας στον άλλον. Η Μελινα ευτυχώς μας είχε άφησει ήσυχους προστοπαρον.
Μετα απο τρεις κουραστικές ώρες μας άφησαν να φύγουμε και να κάνουνε οτι θελουμε. Εμεις φυσικά αποφασίσαμε να πάμε θάλασσα. Θα πήγεναμε πρώτα στο ξενοδοχείο για να αλλάξουμε και μετα ο Χρήστος με τον Αλέξη θα περνούσαν να μας πάρουν.
Από τα δύο μαγιό που είχα, διάλεξα ένα μαύρο.
"Δεν θα βάλεις το ροζ που αγοράσαμε μαζί;" ρώτησε προσεκτικά η Ραφαελα.
"Οχι θα το πάρω μαζί για να αλλάξω εκει." ειπα χαμογελώντας.
"Καλά. Παω να μαζέψω λίγο τα πράγματα που χρειαζόμαστε"
Εγνεψα το κεφάλι, ενω πασαλιψα κρέμα ηλίου στα μπράτσα μου. Μόλις ετοιμαστείκαμε χτύπησε και η πόρτα.
"Γειά σας κούκλες! Έτοιμες;" ακούστικε ο Αλέξης.
"Έτοιμες!" φώναξα ενώ έβαζα μια ελαφριά μπλούζα απο πάνω. Τότε ήρθε και η Ραφαελα. Ειδοποιήσαμε και τους καθηγητές, πως θα πάμε παραλία.
Φτάσαμε γρήγορα γιατί η παραλία ηταν κοντά στο ξενοδοχείο. Μόλις φτάσαμε ξαπλώσαμε εγώ και η Ραφαελα στις πετσέτες μας και τα αγόρια έβγαλαν της ρακέτες.
"Παρατηρείς όλη την ώρα τον Χρηστο; Ή μου φενετε; Δεν είναι και η πρώτη φορά που τον βλέπεις χωρίς μπλούζα." έσκασε στα γέλια η Ραφαελα. Την χτύπησα ελαφρά στον ώμο.
"Μπαινουμε;" φώναξε ο Χρήστος από πίσω. Η Ραφαελα έγνεψε το κεφάλι και σηκώθηκε. Έβγαλα την μπλούζα και το σορτσάκι μου και σηκώθηκα.
Οταν σηκώθηκα ένιωθα κάτι μάτια να καρφώνονται πάνω μου. Γύρισα και είδα τον Χρήστο να αλλάζει γρήγορα το βλέμμα του πρως τα κάτω. Έτρεξα γρήγορα μέσα στην θάλασσα γιατί ντρεπόμουνα λίγο. Δεν ήμουν χοντρή, απλώς ειναι η πρώτη φορά που με βλέπει ο Χρήστος έτσι. Όταν μπήκα στην θάλασσα ένιωθα απαλή ζεστασιά γύρο μου. Τι ωραία! Η θάλασσα δεν είναι ζέστη ούτε κρύα. Απλός τελεία! Ξαφνικά νιώθω να με σηκώνει κάποιος. Ούτε 5 δευτερόλεπτα αργότερα βρισκόμουν στους ώμους ενός αγοριού.
"Δεν σου είπα πως δεν θα την γλυτώσεις τόσο εύκολα;" είπε γελώντας η αγορίστικη φωνή.
"Αλεξηηη!!!!" τσίριξα γελώντας.
Της ποιο ήρεμες στιγμές διαλέγει αυτό το παιδί. Κοίταξα προς την μεριά του Χρήστου και αυτός μου έκανε γελώντας ενα νόημα να περιμένω. Πηρε μια βαθιά ανάσα και κατέβηκε κάτω από το νερό. Λίγο ποιο μετά ανέβηκε πάλι και βρισκόταν μπροστά από τον Αλέξη. Άρπαξε τα πόδια του και ο Αλέξης έχασε την ισορροπία. Και οι δύο πέσαμε μέσα στο νερό. Όταν ανέβηκα φώναξα και την Ραφαελα να μπει.
"Τώρα μπαίνω!" φώναξε. Μπήκε μόνο μέχρι τα γόνατα.
"Αντε! Έλα, το νερό ειναι φανταστικό! Μπες και θα το συνηθίσεις!" ύψωσα την φωνή μου για να με ακούσει.
"Μα τώρα μπαίνω." είπε λίγο ποιο χαμηλόφωνα.
Σιγά, σιγά περπατούσε κοιτώντας το νερό. Μετά απο 2 λεπτά δεν έφτασε καν έως τον αφαλο. Αχ αυτό το κορίτσι. Όταν ήρθε κοντά μας βούτηξε επιτέλους.
"Είναι τέλειο!" είπε και φαινόταν οτι το απολάμβανε. Τα αγόρια που απομακρυνθήκανε λίγο, έπαιζαν με μία μπάλα.
"Έλα να τους πιτσιλίσουμε λίγο."είπε πονηρά η Ραφαελα. Κολυμπήσαμε έως τα αγόρια. Και αρχίσαμε με τον νερό πόλεμο. Σκάγαμε όλοι στα γέλια.
"Παιδιά; Βγαίνω λίγο για να ζεσταθω." είπε σε μία φάση η Ραφαελα.
"Και εγώ, ελάτε όταν θέλετε. Θα σας περιμένουμε." είπε και ο Αλέξης ακολουθώντας την κολλητή μου. Γύρισα για να βρω τον Χρήστο αλλα πουθενά. Ξαφνικά εμφανίζετε από το πουθενά και με τρομάζει.
" Μην με τρομάζεις πάντα!" του είπα. Χαμογέλασε και με κοίταξε προσεκτικά. Σταγόνες νερού έσταζαν από τα μαλλιά του. Έγλιψε το αλμυρό νερό απο τα χείλια του και ακόμα με κοιτούσε. Είμασταν πολύ κοντά ώστε μπορούσα να ακούσω την καρδιά του να χτυπάει τόσο γρήγορα, όπως η δικιά μου. Πήρε μια τούφα από τα μαλλιά μου και την έβαλε πίσω απο το αυτί μου. Αμέσως όταν ένιωσα το χέρι του ανατρίχιασα. Είχαμε λίγα εκατοστά απόσταση και ακόμα κοιτιώμασταν.
"Σόρρυ." του είπα και έφυγα από κοντά του. Γιατί το έκανα; Γιατί δεν ένιωθα έτοιμη. Εγώ και αυτός δεν πρόκειται να γίνει κατι. Ή ψάχνω δικαιολογίες; Πήρα την Ραφαεκα απο το χέρι και πήγαμε πρως το ξενοδοχείο.
"Αλεξία! Είσαι με τα καλά σου; Τι έπαθες και έφυγες;"
"Δεν ξέρω, δεν είχα καλό συναίσθημα." της είπα.
"Με δουλεύεις; Όταν σε πλησιάζει γίνεσαι κατακόκκινη και χαμογελάς σαν τρελή! Μην μου πεις πως δεν αισθάνεσαι καλά κοντά του." προσπάθησε να μου εξηγήσει.
"Ραφαελα! Σε παρακαλώ ασε με να κάνω ότι θεωρώ σωστό." της ειπα νευριασμένη. Δεν θύμωσα μαζί της. Θύμωσα με τον εαυτό μου.
"Αλεξία δεν θέλω να σε πιέσω ή κάτι τέτοιο. Είσαι η κολλητή μου. Είσαι το καλύτερο που μου είχε συμβεί ποτέ. Και γιαυτό στεναχωριέμαι οταν δεν θες να μου πεις γιατί σκέφτεσαι έτσι." εκανε μια στεναχωρειμένη φατσούλα.
"Απλός, κοιτα φοβάμαι μην πληγωθώ. Αν δώσω μια ευκαιρία σε εμάς τους δύο και-"της είπα χαμηλόφωνα κόβοντας την συνέχεια περπατώντας με την πετσέτα μου στο χέρι πρως το ξενοδοχείο. Αλλά με διέκοψε.
"Αγάπη! Μην φοβάσαι! Αν πληρωθείς, δεν θα την γλυτώσει. Στο υπόσχωμαι θα του κάνω την ζωή κόλαση." με αγκάλιασε. Χαμογέλασα και μείναμε τουλάχιστον δύο λεπτά αγκαλιασμενες. Το κινητό μου χτύπησε. Η Ραφαελα με κοίταξε με αυτό το τυπικό βλέμμα "Ποιος είναι;"

----------------------------------------------

Το επόμενο μπορεί να αργήσει λίγο.. 😁 Αλλα θα βάλουμε όσο πιο γρήγορα μπορούμε.. καλό καλοκαίρι να έχετε 😚