PROMISE? ALWAYS...

7ο Κεφαλαιο

Πρώτα δεν άκουσα την φωνή και άρπαξα το επόμενο αντικείμενο. Τι;  Αυτή η φωνή μου ηταν γνωστή. Άνοιξα γρήγορα το φως.
"Χρήστο; Τι στο διάολο κανεις στο δωμάτιο μου;" Εψαξα το ξυπνητήρι μου για να δω τι ώρα ειναι, αλλά δεν ηταν στο τραπεζάκι δίπλα απο το κρεβάτι μου.
"Αυτο ψάχνεις;"είπε και σύκοσε το ξυπνητήρι μου.
"Εισαι τρελός; Ειναι 2:30 τι κανεις εδω πέρα και πως βρέθηκε το ξυπνητήρι μου εκεί;"
"Αν δεν το θυμάσαι κυρία μου, πριν λίγο μου το κοπανήσες στην μάπα! Και ήρθα για να κάνουμε την εργασία βιολογίας."
"Σοβαρολογείς; Τετια ώρα βρήκες να μπεις μες στο σπίτι μου και να με τρομάζεις μόνο για να μου πεις πως θέλεις να κανεις την καλό εργασία;"
"Τώρα είχα χρόνο..."μου απάντησε χαλαρά. Παρατήρησα το προσόπο του. Απο τα χείλι του έτρεχε αίμα και κάτω απο το στόμα του είχε μια μικρή πληγή.
"Μα-ματωνεις..."οχ, εγω τον τραυμάτισα; Έπιασε την πληγή και και κοίταξε το δάχτυλο που ηταν και αυτό τώρα γεμάτο με αίμα.
"Μην το ακουμπάς! Κατσε να το δω." τον πλησίασα και πήρα το πιγούνι του στα χέρια μου. Ο Χρήστος προσεχτικά με παρακολουθούσε.
"Περίμενε, έρχομαι σε ενα λεπτό.."του είπα και βγήκα απο το δωμάτιο. Πηγα στην κουζίνα για να φέρω μερικά παγάκια. Τα τύλιξα σε ενα πανί και πήρα και ενα ποτήρι νερό.
Μόλις μπήκα παλι στο δωμάτιο είδα τον Χρήστο να με περιμένει καθοντας στο κρεβάτι μου. Με κοίταξε καλα καλα και μετά χαμογέλασε.
"Τι; Τι έγινε;"
"Ωραία πιτζάμα!"του έριξα ενα δολοφονικό βλέμμα και κοίταξα κάτω για να δω τη φοράω. Φορουσα ενα μαύρο άνετο σορτσάκι και μια κοντομάνικη μπλούζα που είχε πάνω τον Micky mouse.
'Πολυ ωραία Αλεξια, έγινες και ρεζίλι'. Πηγα προς το μέρος του και έβγαλα απο το συρτάρι μου ενα πακέτο με χαρτομάντιλα. Οταν έβγαλα ενα, κάθησα και εγω στο κρεβάτι δίπλα του και ακούμπησα το χαρτομάντιλο πάνω στην πληγή του. Καταλαβα πως πόνεσε λίγο γι'αυτο το πατούσα τώρα πιο απαλά. Οταν καθάρισα την πληγή του, του έβαλα λίγο πάγο επάνω. Ακουγα πως η καρδιά του χτυπούσε πολυ γρήγορα. Σήκωσα το βλέμμα μου και τον κοίταξα στο προσόπο. Πρωτα στα μάτια, αυτά τα θεϊκά μάτια που με έκαναν να τρελενομαι όταν τα έβλεπα.
"Σαρεσει οτι βλέπεις;"μου ειπε ο Χρήστος με την βαριά φωνή του. Δεν απάντησα τίποτα, απλά τον κοιτούσα χαμένη.
Με άφησε στο κρεβάτι μου και σηκώθηκε να φύγει, αλλά τον σταμάτησα πιάνοντας του το χερι.
"Χρήστο μην..μην φύγεις!"κατάφερα να πω κοιτώντας τον στα μάτια. Χωρις να πει τίποτα έβγαλε τα παπούτσια του και ήρθε και ξάπλωσε δίπλα μου. Ημουν έτοιμη να με πάρει ο ύπνος αλλά απο της πολλές αστραπές δεν μπορουσα. Ο Χρήστος το κατάλαβε οτι φοβόμουνα και με πείρε αγκαλιά ψυθίριζοντας μου:
"Μωρό μου μην φοβασε, εγω είμαι εδω!"και κάπως ετςι με πείρε ο ύπνος στην ζέστη αγκαλιά του.