PROMISE? ALWAYS...

48ο Κεφαλαιο

"Τι; ΟΧΙΙ! Αυτο αποκλείεται!!"φώναξε η Ραφαελλα, ενω σηκώθηκε.
"Ραφ ηρεμησε."πηγα αμεσος δίπλα της κρατώντας της το χερι για να την ηρεμήσω.
"Τι να ηρεμήσω; Πας καλα; Ακούς τι λεει; Και μην με λες ετςι γαμωτο!"μου φώναξε ξανα, ενω ολοι οι άλλοι είχαν ξεκαρδιστεί στα γέλια. Μονο ο Πάνος ηταν σοβαρός κοιτώντας την στα ματια ανήσυχοντας. Αμεσος σηκώθηκε και την αγκάλιασε.
"Μωρο μου μην ανήσυχης .Ετσι και αλλιος δεν θα την φιλούσα. Δεν θα μπορουσα να το κανω, ενω ειμαι μαζι σου."της ειπε φιλώντας την στο μέτωπο.
"Πρεπει να σου πω.."της ψυθίρισα γελώντας. Με κοίταξε με σηκωμένο το φρύδι.
"Τι ειναι παλι; Μονο μην μου πεις κανα κουλό πράγμα."μου ειπε απειλητικά.
"Παιδια εμεις παμε λιγο στην τουαλέτα."ενημέρωσα τα παιδια και την πείρα απο το χέρι για να φύγουμε απο εκει.
"Πες μου."ειπε, ενω σταύρωσε τα χέρια της στην μεςη της.
"Η Κατερίνα.."αρχιςα να λεω, αλλα με διεκοψε.
"Εε οχι παλι αυτο το όνομα Θεέ μου."
"Ασε με τα τελειώσω παιδάκι μου."της φώναξα λιγο και με ξανακοιταξε.
"Λοιπόν, η Κατερίνα οπως ειπα και πριν.."παω να της το πω, ομως το τηλέφωνο της Ραφαελας μας διεκοψε για αλλη μια φορα.
"Ενα λεπτό να το σηκώσω."με το που το σήκωσε της φώναξα εξαγριωμένη.
"Ειναι λεσβία. Γαμωτο το ειπα επιτελους."
Το ξεστόμισα επιτελους. Την Ραφαελλα εντωμεταξύ της είχε πέσει το κινητό απο τα χέρια και με κοιτουςε με γουρλωμένα ματια κοκαλωμένη. Με το που την κοιταξα ξεκαρδιστικά στα γέλια.
"Τι; Τι ειπες;"με ρώτησε τραυλιστα.
"Το πά μια δεν το ξαναλέω. Αντε παμε εξω παλι. Και φρόνιμα. Μην κανεις καμια ανοησία!Παιξτω ανήξεροι οπως ολοι μας."της ειπα γρήγορα και την τράβηξα απο το χερι, για να βγούμε εξω απο της τουαλέτες.
"Μωρο μου ήρθατε επιτελους!"μου ειπε ο Χρήστος και πηγα δίπλα του χαμογελόντας. Εσκιψα και του ψιθύρισα.
"Καλα αν έβλεπες την εκφράση της μολις της το ειπα, θα είχες πεθάνει απο τα γέλια."γέλασε μαζι μου χαμηλόφωνα και με τράβηξε στην αγκαλιά του.
Λίγες ώρες αργότερα αποφασίσαμε να γυρίσουμε πισω στην βίλα για να κοιμηθούμε. Περιπου στης 03:45 φτάσαμε. Με τον Χρήστο αποχαιρετίσαμε τα παιδια και πήγαμε αμεσος στο δωμάτιο. Αλλάξαμε ρούχα και πέσαμε αμεσος για ύπνο.

Ένας ενοχλητικός ήχος με ξύπνησε απο τον ωραιο μου ύπνο. Αμεσος βγήκα απο την αγκαλιά του Χρήστου, ψάχνοντας το κινητό μου.
"Μωρο μου κλειστό και ελα να κοιμηθούμε."ακουςα την αγουροξυπνημένη φωνή του Χρήστου απο πισω μου. Οταν επιαςα το κινητό μου απο το κομοδίνο, κοιταξα την οθόνη για να δω ποιος ειναι.
"Τι θελεις;"της απάντησα επιθετικά.
"Κοριτσάκι μου επιτελους το σήκωσες. Δεν ειμαι καθόλου καλα ο-"
"Δεν με ενδιαφέρει τι έπαθες. Παραταμε!"της ειπα επιθετικά και της το έκλεισα στα μούτρα. Αναστέναξα αγανακτισμένη και αφίσα το κινητό δίπλα απο το τραπεζάκι που ηταν δίπλα απο το κρεβάτι. Ξαπλωσα παλι στο κρεβάτι για να κοιμηθώ. Ομως απο οτι φαίνεται η μάνα μου ειναι βαλτι να μου σπάσει τα νεύρα.
"Τι θες γαμωτο στις 07:00 το πρωί;"της φώναξα ξανα αγανακτώντας.
"Αλεξια μου. Με χώρισε. Ειχε αλλη το κατάλαβενεις; Επρεπε να σε ειχα ακούσει."την ακουγα να κλέει απο το ακουστικό.
"Και τι μου το λες εμενα χριστιανη μου; Σε ειχα προειδοποίηση πως θα το κανει! Δεν με άκουσες. Τωρα ασε με να κοιμηθώ και πανε κλάψε σε καμια φίλη σου!!"της το ξανα έκλεισα στα μουτρα και για να μην ξαναπάρει και απενεργοποίησα το κινητό μου τελείως.
"Τι εγινε;"με ρώτησε ο Χρήστος, ενω γυριςε και με αγκάλιασε απο πιςω.
"Η μάνα μου. Τι μάνα μου δηλαδή, τελος παντον χώρισε."του ανακοίνωσα, αλλα δεν ειπε τιποτα. Απλα μουρμούρισε κατι και με έσφιξε στην αγκαλιά του.
"Ελα να κοιμηθούμε λιγο ακομα ματια μου."εγω γυριςα να τον κοιτάξω και φιλώντας τον πεταχτά στα χείλη με ξανα αγκαλιασε και αποκοιμήθηκαμε παλι.
Μερικές ώρες αργότερα καθόμασταν με τα παιδια στην μεγάλη τραπεζαρία που ειναι στην κουζινα και τρώγαμε πρωινώ. Εγω δίπλα με τον Χρήστο να προσπαθει να με ταΐσει, οπως και εγω αυτον και το ίδιο εκανε και η Ραφαελλα με τον Πανο.
"Μωρο μου λερώθηκες. Κατσε να σε καθαρίσω."μου ειπε με πονηρό βλέμμα ο Χρήστος και με πλησίασε επικίνδυνα. Εγω ειχα μείνει να τον κοιτάω απορροφημένη. Με φίλησε στην άκρη απο τα χείλη μου, ενω εγω περιμενα να με φιλήσει κανονικά, αλλα που..
Ομως δεν τον αφίσα ετςι. Τον επιαςα απο τον λαιμό και τον έφερα κοντά μου φιλώντας τον γλυκά στα χείλη.
"Εε παιδια και εμεις εδω είμαστε ηρεμήστε."ειπε ο Αλέξης γελώντας. Ξεκολλησαμε τα χείλη μας και κοιταζομασταν χαμογελοντας.
"Μενουμε σημερα σπιτι ρε παιδια; Τα γυρίσαμε ολα τα αξιοθέατα στο νησί. Ελατε να αράξουμε στην πισίνα."ακούσαμε τον Θωμά να μας λεει. Ολοι συμφωνήσαμε και ανεβήκαμε να αλλάξουμε. Εγω με την Ραφαελλα βάλαμε τα ίδια μαγιό, αλλα σε αλλο χρώμα. Καναμε απο έναν άτσαλο κότσο και η δυο και κατεβήκαμε κατω. Τα αγόρια ηταν είδη στην πισίνα όποτε εμεις πήγαμε στης ξαπλώστρες που ο ήλιος έπεφτε πανω και απλωσαμε της πετσέτες μας. Εβαλε η μια στην αλλη αντιλαϊκό και βάλαμε απο το κινητό της Ραφαελλας μουσικη. Ομως δεν ακουγοταν δυνατά όποτε πηγα προς την πισίνα.
"Τάσο εχεις καποιο ηχείο για να ακούσουμε μουσικη;"τον ρωτηςα διακόπτοντας τον απο το παιχνίδι που έπεσε με τα παιδια.
"Στο σαλόνι εχει πολλα."τον ακουςα να λεει. Αμεσος πηγα προς τα εκει και πείρα ενα.
Όταν πηγα παλι εξω στα παιδια αμεσος βάλαμε δυνατά την μουσικη.[...]

Στης 16:30 ωρα περιπου η Ραφαελλα με ενημέρωσε πως πεινάει.
"Παιδια εσεις πεινάτε; Να παραγγείλουμε κατι αν ειναι."τους ρωτηςα και ολοι μου εγνεψαν. Ωραια θα τους πάρω σουβλάκια. Όταν πηγα στο δωμάτιο να βρω το κινητό μου το ακουςα να χτυπά.
"Μπαμπά;"ειπα παρεξηνεμενει.
"Αλεξια η μητέρα σου.."αρχισε να μου λεει και εκει έμεινα.
"Ερχομαι!"ειπα αμεσος και το έκλεισα. Άρχισα να μάζευω τα πράγματα μου με πανικό.
"Μωρο τι εγινε; Που πας;" ακουςα τον Χρήστο απο πιςω μου.
"Η..η μαμα μου.."ειπα τραυλιζοντας.
"Τι εγινε με την μαμα σου;"ρώτησε ενω με ακούμπησε στην πλατύ.
"Ειναι νοσοκομείο. Πρεπει να φύγω τωρα."του απάντησα ταραγμένη και πηγα να βγω απο την πόρτα, αλλα με επιαςε απο το χερι.
"Θα ερθω και εγω μαζι σου."[....]

"Και ειναι σοβαρά;"με ρώτησε η Ραφαέλα την ωρα που τους αποχαιρετούσαμε.
"Δεν ξερω."της απάντησα απογοητευμένη.
"Μωρο μου παμε αλλιος θα χάσουμε το πλοίο."με ενημέρωσε ο Χρήστος και του έγνεψα.
"Θα τα πούμε σε κατι μερες. Θα ερθω να σε δω."μου ειπε η Ραφαελλα πριν απομακρυνθώ απο αυτην. Της έγνεψα και πιάνοντας τον Χρήστο απο το χερι μπήκαμε στο καράβι.
"Εγω φταίω."ειπα εκει στα ξεκαρφοτα, ενω ειμουν στην αγκαλιά του Χρήστου.
"Οχι μωρο μου δεν φταις εσυ."
"Εγω φταίω Χρήστο! Αν δεν ειμουν τοςο σκληρή μαζι της και δεν της το έκλεινα δεν θα εκανε καμια τρέλα."αρχιςα να βουρκώνω και αμεσος με έσφιξε στη αγκαλιά του.
"Μωρο μου μην τα σκέφτεσαι αυτα τωρα. Να δεις που ολα θα ειναι καλα."προςπαθουςε να με ηρεμηση και τα κατέφερε μετα απο μερικά λεπτά.
"Ευχαριστο."του ειπα και τον αγκάλιασα σφιχτά. Πηγε να μου απαντηςη ομως δεν τον άφησα.
"Και σε ευχαριστο που εισαι παντα δίπλα μου."
"Εγω σε ευχαριστο που εισαι στην ζωή μου."χωρις να του πω κατι αλλο τον επιαςα και τον φίλησα.
"Σαγαπαω."
"Εγω να δεις ποςο."μου απάντησε και με ξαναφιλησε.