PROMISE? ALWAYS...

27ο Κεφαλαιο

Δεν το πιστευω. Κανονικά δεν ερωτεύομαι τοςο εύκολα αλλα ο Νικος ειναι αλλιος. Κάθε μέρα βρισκόμασταν ή σε εμενα ή σε αυτόν. Μέχρι που φιληθηκαμε χθες.
Ήταν 12:00 το πρωί και έψαχνα εδω και μισή ωρα τα cornflakes. Όταν τα βρήκα επιτέλους έκατσα με ενα μπολ μπροστά απο την τηλεόραση για να δω ενα επεισόδιο Pretty Little Liars. Ημουν εντελώς αφοσιωμένη που δεν κατάλαβα καν οτι χτυπούσε καποιος την πόρτα. Σηκώθηκα και την άνοιξα.
"Αλεξία, συγνώμη..ενοχλώ;" ειπε ο Νικος νευρικός.
"Όχι απλός με τρόμαξες." ειπα αμήχανα.
"Αλεξία δεν ξέρω αν νιώθεις το ίδιο, αλλα απο τότε που σε φίλησα εχθες δεν μπορώ να σε ξεχάσω. Εισαι το ποιο ωραιο κορίτσι που εχω γνωρίσει ποτε και θελω να σε γνωρίσω καλύτερα." βγήκε απο το στόμα του. Εγω απλός χωρις να το σκεφτώ πηγα κοντά του και τον φίλησα στα χείλια. Μολις τον άγγιξα ετσι πηρε το πρόσωπο μου στα χέρια του και ανταπέδωσε στο φιλι μου. Όταν τελειώσαμε τον αφίσα να περάσει μεςα και καθίσαμε μαζι στο καναπέ.
"Τι γίνετε τωρα μεταξεί μας;" ρώτησα.
"Δεν ξερω, αλλα μου αρεσει..." ειπε γελώντας ο Νίκος και με φίλησε στο μέτωπο. Χαμογελαςα και εγω.
"Πάω να κάνω ενα ντουζακι και έρχομαι." ειπα και πήγα πανω στο δωμάτιο μου.

Κάτω απο το ντουζ σκευτομουν διαφορα. Γιατι τον φιλισα πριν λίγο; Ειμαι αλήθεια ερωτευμένη; Ή απλός ψάχνω μια δικαιολογία για τον Χρηστο; Όχι όχι δεν νομίζω. Ο Χρηστος πέθανε εντελώς για μένα.
Και ποιος ήταν πέρα απο την Ραφαέλα δίπλα μου για να με παριγορίσει; Ο Νικος.
Απλός ελπίζω τα συναισθήματα μου για αυτον να ειναι αληθινά και όχι κατι παρεστισεις που εχω. Γιατι ενα τοςο καλο άτομο δεν αξίζει να του λες ψέματα. Ύστερα όταν τελιωσα κατέβηκα κάτω τα σκαλιά για να παω στον Νίκο. Όμως πριν φτάσω ακουςα καπιες φωνές και έμεινα.
"Σου ειπα τι θελω να κανεις και τελείωσε το θέμα!" ειπε νευριασμένος ο Νικος. Μιλούσε στο τηλέφωνο.
"Θα τα πούμε, μην νομίζεις οτι θα την γλιτώνεις τοςο εύκολα..." ειπε και το εκλεισε.
"Τι εγινε;" ειπα ενώ πήρα ενα ποτυρι νερό.
"Τιποτα τι να εγινε;"έπαιζε τον ανοιξερο.
"Στο τηλέφωνο εννοώ." ρώτησα παλι.
"Εεε ηταν ένας που μου χρωστάει λεφτά και δεν θελει να μου τα δόσει." ειπε και ήρθε δίπλα μου.
"Ααα εντάξει." ένιωσα ενα φιλι στο μάγουλο.
"Καλα πρεπει να φύγω. Τα λέμε αύριο." ειπε και πήγε πρως την πόρτα.
"Τα λέμε!" Και αποχαιρετηθηκαμε.

Βαριόμουν πάρα πολυ γι'αυτο ειπα την Ραφαέλα να έρθει και να δουμε καπιες ταινίες. Ετςι πέρασα και αυτή την μέρα. Η Ραφαέλα έμεινε εδω για να κοιμηθεί.
"Δεν μου λες πως πάει με τον Πανο;" της ειπα.
"Ειναι τοςο γλυκός! Τα εχουμε εδω και 4 μήνες και κάθε μερα μου φενετε πως τον ερωτεύομαι όλο και ποιο πολυ."
Εγω της έλεγα για τον Νίκο και αυτή εκανε τα αστεία της. Όπως παντα.  Κάπου στης 03:00 αποκοιμήθηκε και εγω ειμουν ακομα στο κινητό.
«Αύριο φόρεσε κατι ωραιο.»ηταν ενα μηνυμα απο τον Νίκο.
«Γιατι;»έγραψα πιςω.
«Εκπληξη...απλός κάντο»απάντησε.
«Τωρα ειμαι περίεργη.»
«Στης 17:00 να ερθω;»
«Μια χαρά, πες μου ομως γιατι»
«Καληνύχτα κούκλα.» ηταν τα τελευταία λόγια του πριν κοιμηθώ.