PROMISE? ALWAYS...

11ο Κεφαλαιο

Αμεσος έτρεξα στον Πανο για να τον βοηθήσω.
"Συγνώμη γι'αυτο."ειπα με μια λυπημένη έκφραση.
"Σε θελει και πολυ μάλιστα και μην ανησυχείς  για αυτο. Δεν πειράζει μωρε αυτά γίνονται."μου ειπε και μου έκλεισε το μάτι. Γελασα και προσπάθησα να τον βοηθήσω.
"Έρχομαι! Παω να πω στην Ραφαελλα οτι φεύγουμε."μου έγνεψε καταφατικά και έκατσε στο σκαμπό τελειώνοντας το ποτό του. Εψαχνα την Ραφαελλα, ώσπου την βρηκα και της ειπα οτι θα φύγω με τον Πανο και οτι αύριο θα της τα πω όλα. Αποχαιρετηθήκαμε και απομακρυνθήκαμε πηγαίνοντας προς στον Πανο. Σε μια γωνία είδα τον Χρήστο με την Μελινα να μιλάνε. Αυτη είχε ενα χαμόγελο νικητή, ενώ αυτός τόσα νεύρα. Πως και δεν σκότωσε κανέναν; Απο οτι κατάλαβα μάλωναν. Δεν εκανα καμία κίνηση να παω εκεί. Λες και με ένοιαζε ή μήπως με ένοιαζε; Τέλος παντόν πήγα άμεσος στον Πανο και φύγαμε για το σπίτι μου.
Οταν φτάσαμε, κατεβήκαμε και μπήκαμε σπίτι. Του καθάρισα τα αίματα και πήγαμε στο δωμάτιο μου. Του έδωσα μια παλιά φόρμα του αδερφού μου και έβαλα και εγω τις δικές μου μπιντσαμες και ξαπλωσαμε στο κρεβάτι μου. Βαλαμε και μια ταινία και με είχε αγκαλιά. Παντα το κάναμε αυτό. Μετα απο λίγη ώρα με πηρε ο ύπνος στην αγκαλιά του.

Το πρωί ξυπνισαμε αρκετά νωρίς για κάποιους που ξενύχτησαν.
"Καλημέρα κούκλα."Μου ειπε και με φίλησε στο κεφάλι.
"Καλημέρα."έμεινα για λίγο στην αγκαλιά του και μετά πετάχτηκα.
"Αλεξια τι έγινε; Τι έπαθες;"
"Ήρθε ο μπαμπάς!"ειπα με ενα χαμόγελο στο προσόπο μου. Κατέβηκα αμέσως κατω και ναι!Ηρθε όπως μου υποσχέθηκε.
"Μπαμπά μου!!"φώναξα και έτρεξα να τον αγκάλιασω.
"Κορούλα μου όμορφη! Μεγαλωσες!"
"Ήρεμα μόνο 2 εβδομάδες δεν με είδες καλε.."Εκει που μιλούσαμε εμφανίστηκε ο Πάνος φορώντας την φόρμα του αδερφού μου και μια φανέλα.
"Κύριε Κώστα τι κάνετε;"
"Οπ Πανο εδω και εσυ; Εύχομαι να την προσεχές όσο έλειπα."
"Εννοείτε την πρόσεχα την μικρή μου!"ήρθε και με αγκάλιασε. Ένιωθα παλι πως εχω μια οικογένεια. Ο πατέρας μου δεν είχε θέμα όταν μας έβλεπε τοςο κοντά με τον Πανο. Τον είχε σαν γιο του και τον εμπιστευόταν.
  Το μεσημέρι φάγαμε  όλοι μαζι και μετά ο Πάνος με πήγε στο σπίτι της Ραφαελλας, ενω αυτός έφυγε. Της τα ειπα όλα και μου ειπε πως τώρα ηταν σίγουρη οτι με θελει, πως δεν έγραψε αυτός το μήνυμα και οτι αν θελει να μου εξηγήσει να τον ακούσω. Έγνεψα καταβατικα και μετά απο μια ώρα έφυγα.
Οταν πήγαινα πρως το σπίτι είδα απέξω απο το σπίτι του Χρηστου το αμάξι του. Ανοιξε η πόρτα του σπιτιού του και τον είδα με την σακούλα των σκουπιδιών να πήγενει να πετάξει τα σκουπίδια. Με κοίταξε χωρίς να εχει κουνηθεί του χαμογέλασα και ανταπέδωσε, ενω μετά μπήκα στο σπίτι. Μιλήσαμε λίγο με τον μπαμπά μου και μετά πήγα αμεσος για ύπνο.
Το πρωί έφαγα πρωινώ με τον πατέρα μου, ντύθηκα, ετειμαστηκα και χαιρέτισα τον πατέρα μου.
Όταν βγήκα απο το σπίτι είδα τον Χρήστο να με πλησιαζει.
"Καλημέρα."ειπε καπως αμήχανα.
"Καλημέρα."κοιτουςα το πάτωμα. Δεν ήξερα τι να πω.
"Κοίτα, συγνώμη για το μήνυμα, δεν το έγραψα εγω η Μελινα το εκανε και συγνώμη για όλα. Εγω δεν.."
"Σε πιστεύω."οπα τι; Η Μελινα; Άσε δεν το κάνω θέμα.
"Δηλαδή όλα καλα εμ..μεταξύ μας;"
"Ναι." του απαντηςα χαμογελοντας του. Μεχρι να φταςουμε στο σχολειο μιλούσαμε και με εκανε να γελάω. Με κανει να ξεχνιέμαι. Λιγο πριν φτάσουμε γυριςε και με κοίταξε.
"Αλεξια επειδή την εργασία δεν την κάναμε εμ.. θες σήμερα να έρθεις απο το σπίτι μου να την κάνουμε για να τελιωνουμε;"πέρασε το χερι του μεςα απο τα μαλλιά του. Ειχε ενα ύφος λες και περίμενε να του πω ναι.
"Ναι Εννοείτε. Πες μου τη ώρα να έρθω;"
"Το απόγευμα περίπου 19:00 ειναι καλα;"
"Ναι. Οκ ταλεμε σπίτι σου τότε.."πριν φύγω νομίζω πως πήγε να με αγκαλιάσει; Να με φιλήσει; Δεν ειμαι και τοςο σίγουρη. Του ειπα "για" όσο μπορουσα να μιλήσω δηλαδή, γιατι έτρεμα απο την τόση κοντηνη μας αποστάσει. Ευτιχος η Ραφαελλα μας είδε και μας πλησίασε.