PROMISE? ALWAYS...

55ο Κεφαλαιο

Η επόμενη μερα ήρθε πολυ γρήγορα διστυχως. Ειμαι στο σπιτι του Χρηςτου, περιμενοντας την Ραφαελλα να έρθει για να φύγουμε. Επεμενε να έρθει μαζι μου. Δεν μπορουσα να της αλλάξω γνωμη και τωρα αναγκαστικά θα έρθει μαζι μου. Εννοειτε πως ο Χρήστος δεν ξερει τιποτα. Δεν ήθελα να συναντηθώ με τον Νίκο. Ομως καπως επρεπε να σταματήσω αυτο το θέμα. Ημουν πολυ αγχωμένη.
"Εισαι καλα;"ρώτησε γελώντας ο Χρήστος.
"Ναι ολα καλα."απάντησα με το ψεύτικο χαμόγελο μου. Του ειπα πως θα πηγενα στον γιατρό, γι'αυτο ειμαι και αγχωμένη. Απο λεπτό σε λεπτό η Ραφαελλα θα έρθει.
"Θα πας μονο για ελέγχω, μην αγχώνεσαι μωρο μου."ειπε και με πείρε αγκαλιά.
"Θες μήπως να ερθω μαζι σου;"μου πέταξε στα ξαφνικα και φρικαρα.
"Οχι!"ειπα αποτομα. Με αφίσε απο την αγκαλιά του κοιτοντας με με σηκωμένο το φριδι.
"Εννοώ, γιατι να κουράζεσαι, εφοσον θα εχω την Ραφαελλα μαζι μου βρε μωρο μου.."ευτυχώς με πίστεψε δίνοντας μου ενα φιλι στο μαγουλο. Τωρα βέβαια ανχόνομουν πιο πολυ, μιας και του έλεγα ψέματα κατάμουτρα. Μερικά λεπτά αργότερα χτύπησε το κουδούνι. Ανοιξα την πόρτα και μπήκε μεςα η Ραφαελλα. Την αγκάλιασα και ήρθε ο Χρήστος δίπλα μας.
"Παμε;"ρώτησε με ενα τεράστιο χαμόγελο. Παντος ειναι πολυ καλη ηθοποιός δεν εχω λόγια. Εγω απλά κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου.
"Κάτσε να πάρω την ζακέτα μου."ειπα και πηγα στο δωμάτιο του Χρήστου όπου το άφησα. Μολις ειδα την ζακέτα μου την άρπαξα και κατέβηκα παλι κατω.
"Ταλεμε μετα."ειπε ο Χρήστος και άνοιξε την πόρτα. Γυρισα ομως και του εδωςα ενα παθιασμένο φιλι στα χειλη. Ηταν λες και δίναμε το τελευταίο μας φιλι. Αμεσος ανταπεδωςε στο φιλι μου.
"Σαγαπαω, μην το ξεχνάς αυτο!"του ψηθιρισα κοιτώντας τον στα ματια.
"Και εγω σαγαπω μωρο μου."μου απάντησε χαμογελώντας, ενω μου χάιδεψε το μαγουλο.

Στο αμάξι ξεφυσιξα. Με τα χέρια πανω στο τιμόνι η Ραφαελλα με ρώτησε.
"Που πρεπει να συναντηθούμε παλι;"εβγαλα το κινητό μου και διάβασα το τελευταίο μηνυμα του Νίκου.
"Στο παλιό εργοστάσιο."αμεσος κούνησε καταφατικά το κεφάλι, ενω είχε ενα κενο βλέμμα. Πειρε μια βαθια αναςα και αμεςος μετα εβαλε μπρος.
"Τι ειναι το παλιό εργοστάσιο;"ρωτηςα αγχωμένη.
"Ειναι ενα εγκατελειμμένο εργοστάσιο. Στην περιοχή μας ειναι γνωστό, επειδη ακούγεται πως εκει γίνετε ανταλλαγή ναρκωτικών απο εμπόρους."ειπε. Πφφ.. εννοείτε πως θα διάλεγε τέτοιο μέρος για να συναντηθούμε. Καμια απο της δυο δεν μιλούσε στον δρόμο.
Όταν φτάσαμε, καθήσαμε λιγο ακομα στο αμάξι και συζητούσαμε το σχέδιο μας. Μολις μας πλησιάσει πολυ κοντά, θα βγάλουμε τα σπρέι πιπεριου και θα του ρίξουμε στο προσόπο ωστε να τυφλωθεί και αμεσος μετα θα φύγουμε. Ναι ξέρουμε δεν ειναι και το πιο τελειο σχέδιο αλλα αυτο ειναι το πρώτο που μας ήρθε στο μυαλό.