PROMISE? ALWAYS...

47ο Κεφαλαιο

~Πρωί~
Ξύπνησα ψάχνοντας τον Χρήστο δίπλα μου αλλά το μόνο που έπιασα ήταν την άδεια κουβέρτα του. Σηκώθηκα και έβαλα γρήγορα ένα σορτσάκι και ενα μπλουζάκι. Τότε κατέβηκα κάτω και στο κομοδίνο βρήκα ενα χαρτάκι.
«Καλήμέρα πριγκίπισσα. Οι άλλοι κοιμούνται ακόμα ομως σου έφτιαξα πρωινό. Εγώ πήγα με τον Θωμά μια βόλτα με την αμαξάρα μας ;)»
Γέλασα χαμηλόφωνα και πήγα στην κουζίνα. Η αλήθεια είναι πως πεινούσα πολύ και μύριζε κρέπες. Όμως αυτό που αντίκρισα στην κουζίνα δεν ήταν καθόλου ωραίο.
"Εεεειι! Πάρε τα χέρια σου από της κρέπες ΜΟΥ!" φώναξα και τόνισα την λέξη 'μου'.
"Μα πεινάω." μουγκρησε η Ραφαελα. Άρπαξα την κρέπα με μερέντα που κρατούσε στα χέρια της.
"Ο Χρήστος μου της έφτιαξε." έκανα μια γλυκιά φατσούλα και δάγκωσα μια μπουκιά. Η Ραφαελα σήκωσε το φρύδι της και ακούστηκε ενα "πφ".
Της έριξα μια ματιά και είπα γελώντας.
"Μην με κοιτάς έτσι." πήγα και την αγκάλιασα.
Ξαφνιασμένη ανταπέδωσε την αγκαλιά μου. Όταν λύθηκαμε κοίταξε λυπημένη της κρέπες.
"Καλά πάρε" ψιθύρισα. Με ένα χαμόγελο νικητή πήρε μια κρέπα.
Έκλεισα τα μάτια μου και απολάμβανα το νόστιμο πρωινό που μου έφτιαξε ο Χρήστος.
"Δεν μου λες.. τι κάνατε χθες το βράδυ; Αφου δεν ήρθατε στο μπαράκι;" ρώτησε και κούνησε τα φρύδια της. Αμέσως έγινα κόκκινη.
"Όχιιιι. Αλεξία; Δεν είναι αυτό που νομίζω έτσι;" Ειπε ενω γουρλωσε τα μάτια της.
Εγώ απλός προσπαθούσα να αγνοήσω το βλέμμα της και κοιτούσα το πιάτο. Προφανος έγινα κατακόκκινη σαν ντομάτα.
"Η ΑΛΕΞΙΑ ΤΟ ΕΚΑΝΕ ΓΙΑ ΠΡΏΤΗ ΦΟΡΆ!ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΎΩ Η ΚΟΛΛΗΤΉ ΜΟΥ ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΆΛΛΟ ΠΑΡΘΕΝΑ!"Φώναξε σαν παλαβό και εγώ προσπαθώντας να της κλείσω το στομα είπα.
"Ρε ηλιθία! Αν σε ακούσει κάνας Πάνος θα με σκοτώσει! Γιαυτό κοφτό!" ψιθύρισα θυμωμένη.
"Δηλαδή δεν το κάνατε;" απάντησε και αυτή ψυθιριστά.
Τότε της τα εξήγησα όλα. Μέχρι που κατέβηκε ο Πάνος. Όταν ακούσαμε τα βήματα του σταματήσαμε απότομα την συζήτηση μας. Φίλησε την Ραφαελα στο στόμα και εμένα στο μέτωπο. Κάθισε δίπλα μου και πήγε να πάρει την τελευταία κρέπα. Χτύπησα το χέρι του.
"Ξουτ! Πάρε από το ψυγείο μόνος σου κάτι να φας." είπα.
"Αχ τι ευγενική που είσαι." είπε με ειρωνεία και σηκώθηκε για να πάει στο ψυγείο.
Εν το μεταξύ ήπια μια γουλιά από τον καφέ μου. Ξαφνικά χτύπησε το κουδούνι. Σηκώθηκα και άνοιξα την πόρτα. Πετάχτηκε η φάτσα της Κατερίνας και φώναξε.
"Good morning girls!-" με φίλησε σταυρωτά. Δεν ξέρω αλλά κάπως μου θύμιζε την Μελίνα. Όμως ήταν διαφορετική. Είχε βαμμένα, κόκκινα μαλλιά και κάστανα μάτια. Τότε έριξε το βλέμμα της στον Πάνο και ολοκλήρωσε την πρόταση της.
"- και boys" μπήκε απλός μέσα και πέταξε την τσάντα της στο καναπέ.
"Καλημέρα..." είπα τραυλιζοντας και έκλεισα την πόρτα.
"Λοιπόν guys, σήμερα το βράδυ θα παίξει στο αγαπημένο μου γκρουπακι σε ένα γνωστό κλαμπ." είπε με λαχτάρα στο πρόσωπο. Πρέπει να χρησιμοποιεί πάντα αγγλικές λέξεις; Η Ραφαελα την κοίταξε με ένα παράξενο βλέμμα και με τράβηξε κοντά της.
"Και επειδή το λέει αυτή θα πάμε;" ψιθύρισε.
Σήκωσα τους ώμους μου και είπα στην Κατερίνα.
"Θέλεις να πιεις καφέ;" υπήρχε μια αμήχανη στιγμή ενδιάμεσα μας. Με κοίταξε με μια εκπληκτική ματιά και είπε.
"Ναι.. γιατί όχι;" Σηκώθηκα και πήγα να φτιάξω κι άλλον καφέ. Αμέσως ήρθε η Ραφαελα δίπλα μου.
"Γιατί της φτιάχνεις καφέ; Ξέχασες τι σου έκανε;" ψιθύρισε.
"Δεν μου έκανε τίποτα." απάντησα.
"Ααα! Δηλαδή γίνατε φίλες τώρα;" ρώτησε με ειρωνεία.
"Τι; Τι λες τώρα; Απλός προσπαθώ να είμαι ευγενική."