PROMISE? ALWAYS...

29ο Κεφαλαιο

Όταν τελειώσαμε ήρθε ο Νίκος να με πάρει. Στο σπίτι βρήκα ένα χάρτη που έγραφε:
«Σήμερα θα αργήσω να έρθω από την δουλειά. Φιλάκια, Μπαμπάς»
"Φαίνεται πως ήμαστε μόνοι μας. Θες να μαγειρέψω κάτι;" είπα.
Όμως ο Νίκος δεν με άκουγε. Πληκτρολογούσε πάλι κατι στο κινητό του.
"Μ'ακούς;" ρώτησα λίγο με νεύρα.
"Μμμμ!" ήταν η απάντηση του.
Έσκυψα σε αυτόν και τον φίλησα. Άμεσος χαμογέλασε μέσα από το φιλί μας και εγώ κάθισα στα γόνατα του. Έτσι έβαλε το κινητό στην άκρη και εγώ κατάφερα αυτό που ήθελα. Με σήκωσε ψηλά και έβαλε να καθίσω στο τραπέζι. Τότε σταματήσαμε και είπε.
"Θέλω μια ωραία ζουμερή μπριζόλα με σάλτσα κρέμας και βρασμένα-"
"-Σκάσε. Θα φας μακαρόνια με σάλτσα ντομάτας. Γιατί μπριζόλες και τέτοια δεν μπορώ να φτιάχνω." είπα γελώντας. Και ο Νίκος συμφώνησε. Άρα πήγα στην κουζίνα και έβαλα νερό να βράζει. Τελείωσα μετά από 30 λεπτά και κάτσαμε να φάμε. Στο τραπέζι πάλι του έστελνε κάποιος  μηνύματα. Δεν είπα τίποτα, αλλά ώρες ώρες άρχιζε να μου σπάει τα νεύρα. Τώρα πια δεν νομίζω ότι γράφει μόνο με τον πατέρα του. Και αν έχει άλλη; Όχι, όχι. Δεν κάνει να σκέφτομαι έτσι. Πήγαμε καθίσαμε στον καναπέ και μιλούσαμε. Όμως κάθε τρεις και λίγο μας διέκοπτε το κινητό.
"Νίκο νομίζω πως δεν μου λες όλοι την αλήθεια. Γιατί γράφεις συνέχεια τόσα πολλά μηνύματα;"
"Σου είπα. Ο πατέρας μου χρειάζεστε βοήθεια." απάντησε το ίδιο όπως την προηγούμενη φορά.
"Δεν σε πιστεύω. Το πολύ 3 μηνύματα θα έστελνε για να σου πει τι ώρα θα βρεθείτε αλλά οχι 5 μηνύματα κάθε λεπτό." είπα.
Ομως ο Νίκος αντέδρασε αλλιώς από ότι περίμενα.
"Αν δεν με εμπιστεύεσαι, γιατί τα έχουμε τότε; Μια σχέση χωρίς εμπιστοσύνη δεν γίνετε." φώναξε
θυμωμένος.
"Τι είναι αυτά που λες Νίκο; Ξέρω ότι μια σχέση δεν γίνετε χωρίς εμπιστοσύνη, αλλά εσύ μου δίνεις  πολλούς λόγους για να νομίζω ότι λες ψέματα."   
"Αλεξία δεν έχω όρεξη για αυτή την συζήτηση."
"Ξέρω, ομως πες μου την αλήθεια. Είναι κάποιος που σε ενοχλεί; Χρωστάς χρήματα σε κάποιον και δεν σε αφήνει ήσυχο; Εχεις αλλη;"
"Τίποτα από αυτά ρε Αλεξία! Και επειδή βλέπω πως σήμερα δεν θα ηρεμήσουμε, καλύτερα να φεύγω." είπε με έναν κρύο τόνο και έκλεισε δυνατά την πόρτα πίσω του.
Δεν περίμενα να αντιδράσει έτσι. Τι είναι το πρόβλημα του; Αφού απλός φοβάμαι για αυτόν.

Πέρασε μια εβδομάδα από τότε που μάλωσαμε εγώ και ο Νίκος. Κανείς δεν πήγε να ζητήσει συγγνώμη. Γιατί και οι δύο είμαστε ξεροκέφαλοι.
Σημερα ειναι Παρασκευή.Και εχω πεντάωρο. Γιουπιιι..
Σηκώθηκα με περισσότερη διάθεση αυτην την φορα μιας και μετα θα πήγαινα με την Ραφαελλα μια βόλτα για καφε.
"Καλημέρα κοριτσάκι μου."μου ειπε ο πατέρας μου μολις πηγα στην κουζίνα.
"Καλημέρα και σε εσενα." ειπα με χαμόγελο και τον φίλησα στο μάγουλο.
"Θα τα πούμε αργότερα."πριν βγω απο το σπιτι με σταμάτησε φωνάζοντας μου να παω για λιγο στην κουζίνα για να μου πει κατι.
"Πες μου." του ειπα με ανησυχία.
"Απλός θα παω για δυο μερες στην Αθήνα, αλλα θα ερθω παλι αμεσος. Αμα δεν θες να εισαι μόνη να πω τον Π-"
"Οχι μπαμπά δεν πειραζει. Θα μείνω μόνη. Το πολυ πολυ να πω την Ραφαελλα να έρθει να κοιμηθεί εδω, αν δεν σε πειραζει." του εκανα τα γλυκά ματάκια για να με αφήσει να κοιμηθεί η Ραφαελλα εδω.
"Καλα με έπεισες, αλλα μην καταστρέψετε το σπιτι κακομοίρες μου.."μου έφυγε ενα γελάει και χαμογελώντας του τον αποχαιρέτισα για να φύγω προς το σχολειο.