PROMISE? ALWAYS...

41ο Κεφαλαιο

Ενώ προχωρούσα πρως την είσοδο της βίλας παρατηρούσα το τεράστιο σπιτι. Ειχε μεγάλα παράθυρα και άσπρους τοίχους. Απο την μεριά μας είχε ενα μεγάλο μπαλκόνι. Οταν φτάσαμε στα σκαλοπάτια ο Χρήστος με βοήθησε να κουβάλησω της βαλίτσες. Η Ραφαελλα ακομα να ανοίξει την πόρτα γιατι έτρεμε απο χαρά.
"Ηρεμησε! Δωσε, γιατι θα κανεις άλλες πέντε ώρες."ειπε γελοντας ο Αλέξης περνώντας της το κλειδί. Μετα απο δυο δευτερολεπτά άνοιξε την πόρτα και ειπε περήφανος:
"Περάστε κυρία μου.."γελάσαμε με το αστείο τρόπο που το ειπε. Μπήκα στο σπιτι και αμεσος απλώθηκε ενα μεγάλο σαλόνι μπροστά μου. Είχε ανοιχτά χρώματα και μια ανοιχτή κουζίνα. Τοποθετήσαμε της βαλίτσες πρως το παρών στο σαλόνι και πηγα να δω την κουζίνα. Επαθα πλακα όταν ειδα πως η κουζίνα εχει δικο της μπαρ.
"Τάσο;"φώναξα και αμεσος ήρθε χαμογελοντας.
"Σαρεσει;"ρώτησε και έβαλε το χερι του στον ωμο μου.
"Τι ερώτηση ειναι αυτή; Ειναι γαματο!!"πηγα και άνοιξα το ψυγείο. Αμεσος μετα γυριςα χαμόγελοντας στον Τασο και ειπα:
"Αν θέλετε σημερα το βράδι να φάτε χρειαζόμαστε κατι παραπάνω απο ενα μπουκάλι νερό και ενα..."εκανα παύση κοιτώντας παλι μεςα στο ψυγείο.
"Και ενα λεμόνι."ολοκληρωσα την πρόταση μου.[...]

Τωρα ειμαι με την Ραφαελλα στο σουπερμάρκετ και διαλέγουμε πράγματα για το σπιτι. Εντωμεταξύ τα αγόρια σημαδεύουν το σπιτι. Δεκα λεπτά αργότερα είχαμε πλήρωση τα ψώνια μας και πήγαμε με ενα ταξί παλι πισο στο σπιτι του Τάσου. Εκει τοποθετήσαμε τα ψώνια στο ψυγείο και ανεβήκαμε να δουμε τα δωμάτια. Η πρώτη πόρτα είχε τα πράγματα του Χρήστου. Το δεύτερο δωμάτιο ηταν του Αλέξη και του Θωμά. Και το τρίτο ηταν του Ταςου. Ομως πουθενά τα αγόρια. Το δωμάτιο απο δίπλα είχε της δικές μας βαλιτσες.
"Ευτυχώς μας άφησαν το δωμάτιο με το μπαλκόνι."ειπε η Ραφαελλα.
"Που ειναι τα αγόρια;"ρωτηςα ερωτηματικά, ομως η Ραφαελλα μου εκανε νόημα να σταματήσω να μιλάω. Απέξω ακουγοντουσαν φωνές και πήγανε στο μπαλκόνι του δωματίου μας. Μολις βγήκα εξω ειδα μια μεγάλη αυλή. Τα αγόρια ηταν μεςα στην πισίνα. Οπα εχουμε πισίνα! Η θέα απο το μπαλκόνι μας ηταν υπέροχη. Μπορουσες να κοιτάξεις έως την παραλία. Παραξενεύτηκα ομως.
"Γιατι δεν ειναι κανεις εκει; Αφου εχει ζέστη." ρωτηςα τον Τασο και ειπε πως εδω και χρόνια ειναι εγκαταλελειμένη και συνήθος η οικογένεια του Τάσου με τον Τάσο πάμε σε αυτην την παραλία μιας και ειναι ακριβός μπροστά απο το σπιτι τους.
"Κοριτςια κατεβητε και εσεις!"Μολις άκουσε ο Χρήστος το όνομα μου σήκωσε το κεφάλι του και με κοίταξε απευθείας στα ματια. Τα μαλλιά του κάλυπταν λιγο το προσόπο του.
Αντίκρισα τα ωραια του ματια να με κοιτάνε. Καθε φορα που με κοιτουςε με αυτό το χαμόγελο η καρδιά μου εκανε ενα μικρο άλμα. Επέστρεψα το βλέμμα μου απο το χαμόγελο του στα ματια του. Εκείνη την στιγμή η Ραφαελλα απάντησε.
"Καλυτερα να πάμε να μαγειρέψουμε, γιατι τα στομάχια σας ακούγονται έως εδω πανω."ειπε γελοντας. Ο Αλέξης επιαςε την κοιλιά του και της εκλεισε με αστείο τροπο το μάτι. Γυρίσαμε και μπήκαμε μεςα στην κουζίνα. Αποφασίσαμε να φτιάξουμε παστιτσιο.
Ενώ η Ραφαελλα εκανε τα μακαρόνια εγω εκανα την σαλάτα. Μολις βάλαμε το παστίτσιο στο φούρνο άνοιξε η πιςω πόρτα και μπήκαν τα αγόρια. Ακομα ηταν μούσκεμα. Χωρις να ζητήσουμε να μας βοηθησουν πήγαν να στρώσουν το τραπέζι. Τι καλα αγοράκια! Ομως όταν μας πλησίασε ο Αλέξης έσκυψε και κουνιςε το κεφάλι του προς την Ραφαελλα για να την πιτσιλησει με το νερό που είχε μείνει στο κεφάλι του.
"Ιιιουυυ! Αλεξηηη σταματαα!!"φώναξε η Ραφαελλα γελώντας. Και εγω αρχιςα να γελάω. Τοτε ήρθε ο Χρηστος ακομα με το μαγιό και βρεγμένος και μου ειπε.
"Μωρο μου έλα να σου κάνω μια αγκαλίτσα."Κατσε τι; Ομως δεν πρόλαβα να αντιδράσω και με τραβιξε στην αγκαλιά του. Με αγκάλιασε και τότε έγινα και εγω μούσκεμα.
"Αμάν ρε Χρηστο!"φώναξα και αμεσος με φίλησε πεταχτά.

Στο τραπέζι μιλούσαμε όλοι μαζι και γελούσαμε. Σε καπιες φάσης ο Χρηστος με ακουμπούσε με το πόδι του κατω απο το τραπέζι. Σήκωνα κάθε φορα το βλέμμα μου και τον κοιτουςα στα ματια. Οταν τελειώσαμε, μαζέψαμε το τραπέζι και αποφασίσαμε να δουμε ταινίες. Ξεκινηςαμε με το fast and furious 7 και είπαμε οπιος θα αντέξει πιο πολυ θα πρεπει να πει στους άλλους κατι να κάνουν. Στην πρώτη ταινια όλοι αντέξαμε. Πριν βάλει ο Θωμάς την δεύτερη ταινια κοιταξα την ωρα στο κινητό μου. Ηταν 00:27.
'Αντεχω ακομα..'ειπα απο μεςα μου. Κατα της 04:45 την Ραφαελλα και τον Θωμά τους είχε πάρει ο ύπνος. Εγω καθομουν ακομα στην αγκαλιά του Χρήστου και εβλεπα ενα θρίλερ που είχαν βάλει. Νομιζω λέγετε "The ring" καλα το ποςο φοβαμε δεν λέγετε.
Γι'αυτο ειμουν συνέχεια χωμένη στην αγκαλιά του Χρήστου.
"Ρεε παιδια κλείστε το δεν αντέχω αλλο."τους έλεγα και αυτή γελούσαν όλοι την ωρα. Νευριασα και πηγα να σηκώσω την Ραφαέλα για να πάμε στο δωμάτιο. Οταν επιτέλους κατάφερα να την σηκώσω, χωρις να τους πω καληνύχτα έφυγα με την Ραφαελλα. Στα μισά του δρόμου για το δωμάτιο ένιωσα ενα χερι με με πιάνει απο το χερι και να με γυρίζει απότομα.
"Δεν εχει φιλί για καληνύχτα;"μου ειπε γλυκά.
"Τσου."του ειπα και πηγα να φύγω παλι, αλλα με γυριςε ξανα και ένωσε αμεσος τα χείλη μας χωρις να προλάβω να πω κατι.
"Τωρα μπορεις να φύγεις." Μου ειπε και τον χτύπησα παιχνιδιάρικα στο μπράτσο.
"Άντε ρε.."του ειπα και γελάσαμε χαμηλόφωνα. Εντωμεταξύ η Ραφαελλα ηταν ίδι στο δωμάτιο.
"Καληνύχτα."του ειπα και τον φίλησα πεταχτά.
"Καληνύχτα μωρο μου."μου ειπε, ενώ απομακρυνόμουν.
Όταν μπήκα στο δωμάτιο η Ραφαελλα ηταν ίδι στο κρεβάτι της και κοιμόταν.
Όταν άλλαξα και εβαλα το σορτσάκι μου με την τιράντα μου ξάπλωσα στο κρεβάτι μπαίνοντας λιγο στο Facebook. Δεν ειχα μπει εδω και μερες. Η πρώτη ειδοποιήσει που ηταν πανω πανω ηταν η φωτογραφία που ανέβασε ο Χρηςτος όταν ειμασταν στο πλοίο. Χαμογελασα και πάτησα λικε. Μετα πηγα να δω τα σχολεία και για κάποιο λόγο είχε παρα πολλα όπως και πολλα λικε. Τα περισσότερα σχολεία έλεγαν για το ποςο ταιριαζουμε. Τα αλλα που ηταν απο κατι ηλίθια κορίτσια ουτε καν εκανα τον κόπο να τα διαβάσω μιας και δεν με ενδιαφερει τι λένε αυτές για εμενα πιςω απο την πλατυ μου. Το κινητό μου δονηθηκε και κοιταξα το μηνυμα που μολις μου έστειλε ο Χρήστος.
«Ακομα να κοιμηθεις; Ειναι 05:15..»
Χαμογέλασα και του εστειλα πιςω.
«Τωρα παω. Καληνύχτα πρίγκιπα μου»
«Καληνύχτα πριγκίπισσα μου..»