Kaçınılmaz Lanet (2)

31. Bizden Nefret Ediyorlar

"Oku daha önce tutmuş gibisin."

Yıldırım, elindeki yayı sıkıca tutarken gururla gülümsedi. Ben daha neler biliyorum haberin yok dedi içinden.

"Sen de çok iyisin."

"Ben daha neler biliyorum senin haberin yok."

Aniden gülmeye başladı. Asena'nın sözleri hiç yabancı değildi. İnsanların duyma kapasitesiyle bir şeyler yapmaya çalışırken uzaktan geyik görmüştü. Lakin yavruydu. Asena da yavrunun olduğu yerleri incelemeye başladı.

"Buralarda geyik sürüsü var. Anne geyik asla tek başına olmayı göze almaz."

"Onları iyi tanımışsın."

"Onları insanlardan daha çok gördüm çok normal."

İkisi de yavaşça ilerlemeye başladılar. Küçük bir çıtırtıya bile dikkat ediyorlardı. Yıldırım içinden keşke dönüşebilsem diyordu ama yapamazdı. Asena'nın önünde olmazdı. 

Tam o sırada iki geyik daha gördüklerinde sabahtan beri yukarılara çıktıkları için pişman olmadılar. İstediklerini almışlardı.

İkisi de yayını gerip hedefe odaklandığında aynı anda bıraktı. Oklar aynı geyiğin karnına girince birbirine bakıp ellerini tokuşturdular. O sırada diğer geyikler kaçıp gitmişlerdi. Geyiği Yıldırım sırtına aldı ve geriye döndüler.

Akıllarından bir sürü şeyler geçiyordu. Asena parayla güzel bir kış için yemek deposuna başlamayı düşünürken Yıldırım güzel beyaz bir elbise düşünüyordu. 

---------

"Babanı daha önce gördün mü oğlum?"

Bulut tatlı konuşan kadına kafasını salladı ve boğazını temizledi. O sırada kadına işlerinde yardım ediyordu. Birlikte topladıkları yenilecek otları seçiyorlardı. Bulut için kafa dağıtıcı bir işti.

"Tabii ki. Siz oğlunuzu daha önce görmediniz mi?"

"Benim oğlum mu? Kardeşimin çocuğuydu."

Bulut Asena'nın ailesinin öldüğünü, kardeşinin oğlunu kendisinin ki gibi gördüğünü düşünüp üzüldü.

"Siz, ölen oğlunuzun yerine yeğeninizi koymak istediniz değil mi?"

Kadın gülümseyerek hayır anlamında kafasını salladı.

"Ben hiç evlenmedim ki güzel oğlum. Hiç çocuğum olmadı benim."

Bu kez Bulut kaşlarını çatmıştı. Aklından bir sürü şey geçiyordu. Belki de Asena onun kızıydı diye düşündü. Lakin benim kardeşlerimsiniz gibi davranın dememişti. Belki de başka kardeşinin kızıydı diye düşündü.

"Asena?"

Kadının gülüşü genişledi. Uzaklara bakarken Asena'yı gördüğü günü aklına getiriyor gibiydi.

"Dolunayın parıl parıl bize baktığı bir geceydi ve ben kulübeme dönmek için geç kalmıştım. Çünkü yalnızdım, yemeğimi kendim buluyordum. Tam o sırada bebek sesi duydum."