Kaçınılmaz Lanet (2)

59. Kahran'ın Liderlik Savaşı

Gözlerinden başka her yeri simsiyah kumaşla saklıydı. Gecenin bir yarısı görünmesinin imkanı yoktu, yine de o her ihtimali göz önünde bulundurmuştu. Arkasından bütün asilliğiyle Kahran topraklarına giriş yapan Folio'lu kurt herkesin aksine oldukça sabırsız ve susamıştı. Gergince etrafı kontrol ederek ilerleyen Siyah ve Yıldırım'ı takip etmeye devam etti. Asena da yanında onunla beraber ilerliyordu.

 Dörtlü tam üç gündür yoldaydı. Asena annesine salya sümük veda ettikten sonra onu da alıp kulübeyi tamamen olduğu gibi bırakıp gitmişlerdi. Siyah için fazla duygusal bir durum olmamıştı fakat Asena'dan sonra en çok ağlayan da o olmuştu. Asena'yı öyle görmek kalbine dokunmuştu. Asena onun için çok değerli bir arkadaştı, küçük kardeşi gibiydi. Kesinlikle kendi kardeşi onun arkasındaki tozu bile olamazdı.

Yıldırım ise onların bu haline gülümsemiş zorla yola sokmuştu. En Kahran sınırlarındaydılar ve Yıldırım ilk kez öylesine ayak bastığı yerlerin sesini tadını çıkarırcasına dinliyordu. Bulut'u bırakmamaya karar verdikten sonra bir daha hiç duymayacağını sanmıştı.

Yıldırım, doğup büyüdüğü köyü tam önünde gördüğünde gözlerinin buğulanmasına engel olamadı. Çamurlu küçük meydan ayın altında karanlıkta bile parlıyordu. Orada ne eğlenceli dövüşler yapmıştı. 

Asena da Yıldırım'ın eski evini gördüğünde hızla oraya yöneldi. Artık yürüyecek hali kalmamıştı ve üzgündü. Kesinlikle annesini görmeye tekrar gidecekti.

Herkes Yıldırım'ın eski evine yöneldiğinde Yıldırım öne geçti. Evini özlemişti inkar edemezdi. O evde annesiyle anıları vardı. Kulübenin önüne geldiğinde bir süre durdu. İçinde büyük bir korku vardı. İçindeki alfanın kendisi için yaptıklarını biliyordu ama yine de gergindi. Ya onlara ait bir lider olamazsam korkusuydu.

"Kapıya dokunsan mı artık? Üç gündür yoldayım ve sabrım dipte."

Siyah Yıldırım'a tehditkar biçimde konuşurken Bulut elini kaldırdı ve kapıya hafifçe vurdu. Daha sonra geri çekildi ve beklemeye başladılar. Kapı açıldığında, karşılarına yapılı bir alfa çıktı. 

Alfayı Asena hariç kimse tanımıyordu. O yüzden alfanın gözleri ilk önce kırmızılaştı. Daha sonra Asena'yı gördüğünde sakinleşti.

"Alfa?"

Asena ile konuşmaya başladı.

"Bir daha dönmeyeceğimi düşünmedin herhalde?"

Asena, içeri gülerek girip Bulut'a öncelik tanırken Bulut da onun kibarlığına gülümsedi içeri adımladı. Alfa çoktan onlara yol vermişti. Ardından Siyah içeri girerken Yıldırım hala gergindi. Evine ayak basacağı için ayrıca heyecanlıydı.

"Artık bir yere gitmiyorum. Çünkü emir aldığım kişi burada."

Eliyle Yıldırım'ı gösterdiğinde alfa sadece ona bakıyordu. Donmuş gibiydi. Gözlerini bir anda Yıldırım'a çevirdiğinde delta ne yapacağını kestiremedi. İlk kez tanımadığı bir kurt görüyordu ve boğazına saldırmadığı için hayli şaşkındı. En son bıraktığında böyle değildi.

"Yıldırım..."

Alfanın ona bakışı yavaş yavaş canlanıp hayranlığa ve özleme bürünürken Yıldırım yavaşça içeri girdi. Alfa onun ellerine yapıştığında onun sakinleşmesi için kendisi de sıkıca tuttu.