Kaçınılmaz Lanet (2)

45. Eve Dönüş

"Ama seni daha erken bekliyordum, Asena."

Asena, hayatında ilk kez ismini duyduğu için yok olmak istemişti. Yer yarılsa da içine girse, yeşil gözlü omegası ona şans vermeyip de öldürseydi. Aklı boşalmış, bütün bildiklerini unutmuştu. Karanlıkta hiçbir şey göremiyor olması da onun zararınaydı. 

Lakin tek görmeyen o değildi. Bundan faydalanıp kaçmayı düşündü fakat yaparsa dışarı koştuğunda dikkat çekecekti. Üstelik boşuna kaçıyordu, arkasındaki adam adını bile biliyordu.

"Neden bu kadar geç kaldınız? İliaca devir değiştirmek üzere ve Yıldırım hala ne yapacağına karar veremedi mi?"

Asena, kendisine soru soran bu sesin fazla yabancı gelmediğini fark etti. Ağzındaki eli gevşerken daha derin aldı ve kaşlarını gevşetti. Kim olduğunu göremiyordu fakat hissediyordu, bu adamla daha önce karşılaştığından emindi. Çok emindi.

"Öldüklerine inanmıyorlar ve ben bu yalanı sonuna kadar götüremeyeceğim. Akıllarını başlarına alıp geri döneceklerini sanıyordum. Ve sen, nasıl olur da bir İliaca dükkanına girebilirsin?"

Kendisine soru soran adamın kendisini iyice serbest bıraktığını hissedince rahat bir nefes aldı. Konuştukça tanıdık gelen ses tonu onun korkusunu azaltıyordu. En sonunda arkasına döndü ve elini onun göğsüne götürdü. Yukarı çıkıp pelerininin ipini tuttu ve bıraktı. 

"Siyah?"

"Ta kendisi. Hala tanıyamadın mı?"

Asena büyük bir nefes verirken gözlerini yumdu. Çok fazla rahatlamış ve sevinmişti. Siyah onu buradan çıkartmasının bir yolunu bilirdi ve artık güvendeydi. 

"Sen beni, nasıl buldun?"

Siyah önünden çekilip yere eğildi ve ışığı aradı. O sırada konuşmaya devam etti.

"İliaca dükkanındaydım. Biriyle konuşuyordum ve seni gördüm. Her şeyi gördüm. Lakin sen fazla gergindin ve en arkadaki beni görmedin."

"Evet omeganın biri beni germişti."

"Onun ne kadar tehlikeli olduğunu öğrendin ha?"

Asena kafasını salladı. Fakat görülmeyeceğini aklına getirip onayladı. Işık Siyah'ın elinde yavaşça yandığında Siyah doğruldu ve şık üstüyle, bütün ihtişamıyla Asena'ya bakıp gülümsedi. İstediği gücü elde etmişti.

Asena da ona gülümsedi ve sıkıca sarıldı. Dostunu burada görmek harika bir şeydi. Kısa bir sarılmadan sonra ikisi de pelerinlerini örttü. Asena eğilip gördüğü bütün kağıtları topladı ve pelerininin arkasına sıkıştırdı. Siyah önde dar koridora girerlerken Asena da onu takip etti. Beraber kütüphanenin geniş ve ışıklı koridorlarına girdiklerinde yan yana geldiler ve yürüyerek devam ettiler.

"Ne kadar oldu?"

"Toplam altı gün. Üçü yolda geçti."

"O kağıtlar tahmin ettiğim şeyler mi?"

Asena Siyah'ın yan profiline baktı. Ne düşündüğünü bilmiyordu. En sonunda dışarı çıktıklarında Asena derin bir nefes aldı. Karanlığı ilk kez çok seviyordu. Fakat Siyah hala gergindi.