Kaçınılmaz Lanet (2)

64. Kahran Lideri Delta Yıldırım

Bulut çok değişmişti. Hayatındaki o sancılı dönüm noktasından önce herkesin kendi mutluluğu için çabaladığını sanan bitkilerden başka kimseyi fazla tanımayan biriydi. Ara sıra saraylara çiçek götürürdü. Fakat o yağmurlu günden sonra düşünceleri değiştirilmişti.

Gözüne baktığı herkes onun için potansiyel bir katildi, kendisinin katiliydi. Geceleri onun için hem kurtuluş hem de kabustu.

Zindanın son kapısından geçip güneşin hafifçe vurduğu yola girdiğinde yavaşladı ve üstünün yere değen kısmını hafifçe silkeledi. Kafası karışıktı. 

Beta Bilge'nin dediğine göre yardımcısı Yasemin onun izlerini yok etmiş, onu temize çıkarmıştı. Fakat Bulut hiçbir zaman Yasemin'e yapacaklarını anlatmamıştı. Asıl sorun buydu.

Yasemin'in nasıl bunu öğrendiğini bilmek için saraya doğru hızlandı. Sarayın önünde sıralanmış arabaların yanından geçip içeriye girdiğinde birkaç hizmetçinin hazırlıklarına engel olmadan büyük salona, oradan da merdivenlere geçti. Artık gitme vakitleri yaklaştığı için sarayda küçük bir hareketlilik hakimdi.

Omegaların ve betaların kaldığı o büyük kata çıktı ve Yasemin'in odasını aramaya başladı. Dikkatleri üzerine çekmiş olmayı umursamadan ilerlemeye devam etti. 

Gözüne bir an elinde sade ve güzel bir kolye tutan Deniz takılmıştı, gözlerini bir süre gezdirdi. Saçlarını ince bir kumaşla bol biçimde toplamış, hazırlıklara yardımcı oluyordu.

Yasemin'in odası olduğunu hatırladığı yere girdiğini gördüğünde onu takip etti ve sessizce o da girdi.

"Getirdiğin için teşekkür ederim,"

"Deniz."

İkilinin kısa çaplı konuşmalarına sessizce katılmıştı. Sıradan ve oldukça kısa süren sohbetlerine katılmadan yardımcısını inceledi. Yasemin, önemli bir yardımcı olduğunu gösterecek kadar asil ve şık görünüyordu. 

 Önünde duran Deniz arkasını döndüğü zaman irkilerek Bulut'a baktı. Sessiz olduğu için içeriye girişini ya da odada bulunduğunu anlayamamıştı. Hızla eğilirken Bulut sorun değil anlamında elini kaldırdı. 

Yasemin de aynı şekilde eğilip eski haline geri döndü. Heyecan dolu çocuksu bakışlarını Bulut'a diktiğinde Bulut da gülümsemesini tutmadı. Kıvırcık saçları önünde arkaya doğru uzanıyordu ve giysisine tatlı bir renk katıyordu.

"Efendim hazırım ve sizin emrinizdeyim."

Bulut yavaşça yardımcısına ilerleyip yerinden hafifçe çıkmış gibi duran Kahran sembollü takısını düzeltti. O sırada Deniz çoktan etraftaki fazla giysileri toplamaya başlamıştı.

"Gerçekten sadık bir yardımcı olmak istiyorsun Yasemin."

Soru sorar gibi söyledi. Kendince mantıklı bir söz bulmaya çalışıyordu. Güvenemiyordu fakat yol arıyordu. Tabii ki bir anda olmayacaktı. Ama denemeye değer miydi emin olamıyordu. Yasemin ondan istediği güveni verebilir miydi bilmiyordu.

"Sizin için her şeyi yapmaya hazırım omegam. Siz beni kurtardınız. Kurtarmaya da devam ediyorsunuz. Ben de sizin eliniz, kulağınız, her şeyiniz olabilirim."