Kaçınılmaz Lanet (2)

34. Davetsiz Misafir

"Bakın az önce hayvana dönüştüm ve siz,"

Dakikalar ormanın içinde her zamanki saadetiyle geçerken içinde yaşayanlar için öyle değildi. Özellikle geçimini ormandan sağlayan, ne olduğunu bilmeyen Asena için hiç geçmiyordu. 

Sadece kendisini izleyen iki adam onun sınırını zorluyordu. Tek kelime etmemişlerdi onu rahatlatmak için.

"Ne oldum ben? Köpek falan mı? Sen de dönüştün Yıldırım! Sen normal değilsin!"

"Sakin ol Asena!"

Asena'ya yürüyen Yıldırım kollarını tutup sarstı. Gerçekten korktuğu belliydi. Herhangi yanlış bir şey yapmaması için tutuyordu çünkü gözleri kıpkırmızıydı ve feromonları Bulut'un kurdunu korkutuyor, Yıldırım'ın kurdunu ise savunmaya geçiriyordu.. Daha önce sinirlendiğinde nasıl bu tepkileri alamamıştı anlamaya çalışıyordu. 

"Öncelikle sen bir kurt soyundan geliyorsun ve bu yüzden o kadın senin ailen değildi, bunu bil."

Bulut Asena'nın yalvarır gibi bakan gözlerine bakarak dikkatini çekti. Bütün olanları anlatmak üzere boğazını temizledi. Hala şaşkındı.

"Sakinleşip gözlerini eski haline getir ve feromonlarını kontrol altına almaya çalış."

"Lanet olsun yine mi kırmızıya döndü?"

Asena gözlerini deli ovalamaya başladığında daha önce de olduğunu anlayan Yıldırım tekrar Asena'nın kollarını tutup ağaca yasladı.

"Kolyemi ağaca asmıştım kahretsin!"

"Kolye ne işine yarıyordu Asena?"

"Gözlerimin değişmesini engelliyordu gidip almalıyım."

Bulut içindeki otun ne olduğunu artık anlarken Asena'nın kolunu tutup gitmesini engelledi. Artık işler çok değişmişti. Karşısında ne olduğunu bilmeyen bir kurt vardı ve yavru kurttan farksızdı. 

"Yıldırım'a yerini söyle gidip alır. Sen, sadece burada kal konuşmalıyız."

Asena, onun sözlerini dinlemeyip gitmeye çalışırken Bulut bu kez gözlerinin renginin daha açık bir renge dönüşmesini sağladı ve Asena'nın gözlerine baktı. Bu durmasına neden olmuştu. 

"Yalnız değilsin. Sana ne olduğunu anlatacağım."

Yıldırım kolyenin yerini öğrenip hızlıca dönüşerek gittiğinde Asena tekrardan donakalmıştı lakin Bulut kolunu çekiştirip ağacın kenarına oturmasını sağladı. Karşısına geçip bağdaş kurduğunda kendisine hala kırmızı kırmızı parlayan gözleriyle bakan kurda gülümsedi.

"Korkulacak bir durum yok. Sadece bizim gibisin. Alfa kurtsun."

"O nedir?"

"Kurda dönüşen insanlar vardır ve insanların dünyasından uzakta yaşıyorlar. Seni bebekken buraya birisi getirmiş ama oraları kimse bilmiyor. Lakin sen bir kurtsun, oralardan geldin."

"Siz de oradan geldiniz. Kurtsunuz."

"Evet. Ve bazı özelliklerimiz insanlardan farklıdır. Duygu durumlarımızda kokularımız ve gözlerimiz değişebilir. Birbirimizin kokularını alıp tanıyabiliriz. Ailemizden olup olmadığını, sürümüzden olup olmadığını anlarız. Hangi cins olduğumuzu anlarız."