Kaçınılmaz Lanet (2)

51. Deltanın Yası

İyi Okumalar Dilerim!

Yorumlarınızı bekliyorum bea :)

Başa yazalım bir kez :DD

-------

"Buralı gibi davranmıyorsun. Ama görünüşün buralı, çözemiyorum."

Asena gülümsedi. Kahran'lı görünmek hoşuna gitmişti. Lakin benzemek için erkendi. Daha kurt oluşu bile ona alışıldık gelmiyordu. Lakin bozuntuya vermedi.

"Bir köyden gelmek işimi zorlaştırdı."

"Aslında Kahran'ın köyleri daha bir kesin fikirli olurlar. Alfaları daha bir hırçındır. Nasıl böyle kalabilirsin?"

Asena, Yıldırım'ın bir köyden çıkma olasılığını düşünürken omzunu silkti. Onun köyündeki, onun evindeki adamı hatırlarken asıl gitmesi gereken yerin orası olması gerektiğini düşündü. İstediği bütün bilgileri verebilecek biriydi. Gitmeden önce uğrayacaktı.

"Benim Oratio'da işlerim var."

Konuşmanın sonuna geldiğini hissettirmek için ses tonunu düzeltti. Deniz'e baktı ve gülümsedi. Herksin bir işi vardı.

"Seninle tanışmak güzeldi. Dursaydım çok iyi arkadaş olabileceğimizden eminim. Kahran'a, yani merkeze geldikçe yanına uğrarım."

Deniz kafasını sallayıp gülümsemesine karşılık verdi.

"O zaman kendine iyi bak,"

"Asena. Adım Asena."

Deniz de adını tekrar etti. Farklı bulmuştu. İsminin kurt anlamına gelmesi garip oluyordu ama fena değildi. Aklına aniden bir şey gelirken ona yaklaştı.

"Orada dikkatli ol. Delta ve kapanan dükkan hakkında fazla konuşma. Senin onun tarafında olduğunu düşünüp İliaca askerlerine verebilirler. Kendini koru."

Asena anladığını söyledi ve kendisine bu öğüdü verdiği için teşekkür etti. Neler olduğunu tahmin edebiliyordu fakat Deniz'den duydukça doğru düşündüğünü anlıyordu. Onun sessiz ve sır dolu ifadesini izledi. Herkes bu konuda sessizdi. Kimse henüz tarafını açığa çıkartacak kadar cesur değildi. Herkesin içinde gizlenmiş, diğer kurtlara karşı yapılan bir ihanet vardı. Yıldırım onların içinde kalmış, gizli ukdeleriydi.

İçinden ben onun yollarını açan asıl kişiyim diye geçirirken sadece gülümsedi ve yolunu değiştirdi. Elini son kez sallarken onun da elini salladığını görüp diğer elini de kaldırdı.

Yarım saat sonra boş bir at arabası buldu ve arkasına atladı. He zamanki yeri söyledi ve arkasına yaslandı. İki aylık zaman zarfı içinde burayı özlediğini itiraf edebilirdi. Oldukça yeni gelse de Asena sanki buraları öğrenebilirmiş gibiydi. Fazla yadırgamadan adapte olduğunu kabul ediyordu.

Bir saate yakın bir koşuşturmacadan sonra Oratio'ya vardığında fazla kalabalık olmadığını gördü. Bunun için dua etti. İlk kez bu kadar sakin görüyordu. Yine içeride bir rutinlik ve karışıklık vardı ama ilk gördüğü zamanlar kadar değildi.