The Vampire Spirit
සවස හය පසුවන විට හොඳින් පායා තිබු සූර්‍යයා බැස ගොස් අහසම රක්ත වර්ණයෙන් ආලෝකවත් කර තිබුණි...
ඒත් සමඟම බටහිරට මුහුණ ලා නැඟී ආ පූර්ණ චන්ද්‍රයා සෙමින් සෙම්න් අහස මුදුනේ ස්ථානගත වෙන්නට පටන් ගත්තා....
මෙම අලංකාර නමුත් අමුතුම අහස දෙස බලාසිටින මාවල්ගේ රුව වැම්පයර් රුවට පරිවර්තනය වීමට පටන් ගත්තද හදිසියේම ඔහු ඔහුව පාලනය කරගෙන වළාකුළු අස්සෙන් බබලමින් එන සඳ දෙස බලා සිටියා...
"ඇයි අද අහසේ මට අමුත්තක් දැනෙන්නේ...? මොකක් හරි ලොකු දෙයක් වෙන්න යනවා කියලා වෙනසක් දැනෙන්නේ ඇයි...?
උතුමාණෙනි සේරම හොඳින් වෙන්න...
උතුමාණන්ට පාලනය කරගන්නත් බැරි අපිට ඔබතුමාට උදව් කරන්නත් බැරි එකම දේ ඕක උතුමාණෙනි .....
මම දන්නවා උතුමාණන් ඔය දේ නිසා අධිකව වේදනා විඳිනවා කියලාත්...
මම හිතනවා උතුමාණන් ඕක ජය ගනී කියලා..
දිදී දැන නොගන්න්නවා නම් හොඳයි දිගටම..
ඒත් කවදා වෙනකන් පුර හඳ දාට ඔබතුමා දිදීව මඟාරින්නද...! "
කට්ටිය ගොඳුරු සොයාගෙන මාළිඟාවේ වැම්පයර් ඉව සීමාව පසු කර යන්නට විය....
මිනිස් වාසය පැවතියත් නාගරීකරණය නොවූ කැලෑව වටා ඇති නිවෙස් කිට්ටුවට ඔවුන් මිනිසුන් සොයා ගියා..
බොහෝවිට මේ වටා බියක් නොමැතිව සිටියේ අද හෙට මරණය බලාපොරොත්තුව සිටින වයසක මිනිසුන් පමණි..
.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
මාළිගාව තුළ අඳුර පැතිරීමට පටන් ගෙන තිබුණේ මීටත් හෝරාවකට පෙරයි....
හරියට සඳ ආලෝකය මාළිඟයේ රජතුමන් සොයා එන්නාක් සේ මාළිඟාවේ වහළය ආක්‍රමණය කිරීමට වෙරක් දරමින් සිටියා...
සඳ ආලෝකය කෙමින් මාළිඟා සීමාව ආක්‍රමණය කරන විට යීබෝ තම දැවෙන සිරුර අතගාමින් මාළිඟාව දෙවනත් වෙන්නට කෑ ගැසුවා...
YOU ARE READING
🦇️🔞THE VAMPIRE SPIRIT🦇️(YizhanFF✔️🔚mprg )
Fanfictionඋතුමාණන් අවදිවෙලා... ආත්මය අවදිවෙලා........ ඔහු ඔහුගේ ශරීරය කැපකලා.... උතුමාණන් වෙනුවෙන් කැපකලා... අද තමයි දවස.... වසර පන්සියයකින් පැමිණි ඒ දවස..... වන්ග් උතුමාණන් අමරණීයයි... දැන් කිසිවෙකුට බෑ ඔහුව පරාජය කරන්න.... කිසිවෙකුටවත් බෑ...........
