BİTMEYEN AŞK ESKİZLERİ

Hayat Öpücüğü (Part I) - 10. Bölüm

BUGÜN

Kasım gelmiş olmasına rağmen havalarda tuhaf bir dengesizlik vardı. Geçen hafta inanılmaz derecede buz gibiyken bu hafta nedense daha ılık geçmişti. Ezgi'nin üzerinde siyah, uzun kollu, dantel desenli elbisesi ve renksiz külotlu çorap vardı. En sevdiği elbiselerinden biriydi bu elbise. Üstüne de siyah deri ceketini giymişti. Ayağında da gene en sevdiği botları olan, diz altında biten palyaço burun yüksek platform topuklu çizmemsi botları vardı. Sırf şu botları giyebilmek için kış gelsin istiyordu hep. Boyu kısa değildi ama bu botları giydiğinde kendini Victoria's Secret mankenleri gibi uzun hissediyordu. Sivri topuklularla da arası pek iyi değildi. Gerekmediği sürece giymezdi. Makyajı da her zamanki siyah tonlarındaki makyajıydı. Üzerinde renkli olan tek şey koyu bordo mat rujuydu...

Haluk'un işlettiği barın sokağına saptı. Pazar gecesi olmasına rağmen müthiş bi kalabalık mevcuttu. Gene sigara içmek için herkes dışarıdaydı. Kendi arkadaşları hemen gözüne çarptı. El sallayarak onların yanına gitti.

Arkadaşları da kendisi gibi fiks gotik ya da rockçı görünümlü tiplerdi. Uzun saçlı, küpeli erkekler, dövmeli piercingli tipler, ve kendisi gibi giyinmiş kızlardan oluşan bir tayfası vardı. Dışarıdan bakıldığında insanların 'Iyyy satanistleeer' diye bağırarak kaçtığı tiplerdi ama hepsi okulunda, işinde gücünde akıllı mantıklı iyi kalpli insanlardı.

"N'aber güzellik?" Harun bir kolunu Ezgi'nin beline dolayarak onu iki yanağından öptü. "İyiyim, siz nasılsınız?" diye sorarken tek tek sırayla Ulaş'la, Taylan'la, Çakıl'la, Simla'yla, Sarper'le ve en son da Pelin'le öpüştü. Selamlaşma faslı biter bitmez hemen bir sigara yaktı ve Taylan'ın birasından otlanarak muhabbete dahil oldu. Bir süre onlarla havadan sudan okuldan ve müzikten bahsettikten sonra Haluk'u bulmak üzere içeri geçmeye karar verdi. Bu gece canlı müzik olduğu için herhangi acil bir durum söz konusu olursa diye kesin içeride takılıyor olmalıydı.

İçeri girdiğinde sahnede olan grup, çok sevdiği bir parçayı söylüyordu. Bugün resmen 'en sevdiklerim' günü olmuştu Ezgi'nin. Bir de gidip Haluk'u bulursa süper olacaktı şimdi...

Gülen bir suratla şarkıyı mırıldanırken insanları yararak sahneden tarafa doğru ilerlemeye çalıştı. Genelde barın oralarda ya da kendi odasında oluyordu.

Hemen arkası dönük bir şekilde duran Haluk'u tanımıştı. Duvardan tarafa bakıyordu yüzü. O dalgalı uzun siyah saçları nerede görse tanırdı. 'Ah bu gece çok güzel olacak' diye düşündü sabırsız bir şekilde.

Haluk'a doğru yaklaşırken o çok sevdiği saçların üzerine dolanan kırmızı ojeli bir çift kadın eli görünce olduğu yerde durdu. Haluk'un başı yavaşça eğildi. Dolanmış eller bir anda Haluk'un boynunu sardı. Ezgi beti benzi atmış bir şekilde bir iki adım sağa kayarak Haluk'un ne yaptığını görmeye çalıştı. Aslında farkındaydı da, resmen görmek istemişti.

Kızıl saçlı, oldukça seksi giyinmiş bir kızla baya baya yiyişiyordu. Hatta vücudunu kızın üzerine yaslamış, kızın bedenini duvarla kendisi arasına sıkıştırmıştı. Ezgi ne kadar süre orada kalıp, sindirene kadar onların öpüşmelerini izlediğini bilmiyordu. Haluk'un elleri pervasızca o kızın vücudunda geziniyordu. Bir ara kızın elleri aşağılara kadar indirmişti bile!

Daha fazla bu iğrençliğe midesi dayanamayınca bu sefer insanları nazikçe değil kabaca iterek kapıya kadar ulaşmaya çalıştı. Ağlamamak için dişlerini sıkıyordu. Şarkının sözleri de öyle diyordu; 'Görüyorum ayaklarımdan aşağı kan döküldüğünü, düzenbazlığın çöllerinden yol göster bana, şimdi başını geriye yasla, ağlama, nedenini hiç sorma...' Haluk düzenbaz, aşağılık, pislik o*ospu çocuğunun tekiydi, ne bekliyordu ki zaten? Tüm o Ezgi'yi atlattığı cevap vermediği zamanlar boyunca aldatıyordu belki de? Çakıl ve Simla ona demişti 'Haluk'a güvenme, buradan sürekli kız kaldırıp duruyor, seni aldatır' diye... İnanmamıştı onlara. Haluk bana yapmaz öyle şey demişti. Sevdiğine inanmıştı. Kendisi o kadar çok seviyordu ki, Haluk'u da kendisi gibi sanmıştı.