နဂါးမင်းသား၏ကံကြမ္မာ

အပိုင်း (၂၃) ထူးချွန်မှု၏ ပထမဆုံးအမှတ်လက္ခဏာ

ဒေါင်… ဒေါင်…

ကျောင်းသားသစ်တွေ လေ့ကျင့်ရေးကွင်းထဲမှာ ပိုပိုပြီးစုဝေးရောက်ရှိလာကြသကဲ့သို့ မြင့်မားတဲ့စင်မြင်တစ်ခုပေါ်မှ ကျယ်လောင်တဲ့အသံတစ်ခုက လွင့်ပျံလာခဲ့သည်။ လူတိုင်းသူတို့ရဲ့ ခေါင်းတွေကိုမော့ကြည့်လိုက်သည့်အခါ စာမေးပွဲကြီးကြပ်သူတစ်ယောက် ရပ်နေတာကို မြင်လိုက်ကြရသည်။

“ဒီကျောင်းသားသစ်စာမေးပွဲအတွက် မင်းတို့ရဲ့ပြိုင်ဘက်တွေကို ဒီရေးဆွဲထားတဲ့ကတ်ပြားတွေနဲ့ ဆုံးဖြတ်ပေးလိမ့်မယ်… လူတိုင်းရှေ့ကိုလာပြီးတော့ မင်းတို့ရဲ့ကတ်ပြားတွေကိုလာယူကြ… နံပါတ်တူတဲ့သူအချင်းချင်းက တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ယှဉ်ပြိုင်ကြရလိမ့်မယ်…” စာမေးပွဲကြီးကြပ်သူရဲ့ စွမ်အားပြည့်ဝတဲ့အသံက ကွင်းပြင်တစ်ခုလုံးကို ပျံ့နှံ့သွားခဲ့သည်။

အဲ့ဒီနောက်မှာ များစွာသောကျောင်းသားသစ်တွေက ရှေ့ကိုလျှောက်သွားလိုက်ကြပြီး သူ့တို့ရဲ့ကတ်တွေကို ယူလိုက်ကြကာ နေရာတစ်ခုလုံးက ချက်ချင်းဆိုသလို ပျာပန်းခပ်မျှလှုပ်ရှားသွားခဲ့ကြသည်။

တော်ဝင်ဇူကျောင်းတော်ရဲ့ အဆင့်မြင့်ခေါင်းဆောင်တွေက ကွင်းပြင်အနောက်ဘက်တွင်ရှိသည့် ပွဲကြည့်စင်ပေါ်မှာ စုဝေးရောက်ရှိနေခဲ့ကြပြီး အလယ်တည့်တည့်မှာထိုင်နေသူက လက်ရှိကျောင်းအုပ်ဖြစ်သူ ချူထျန်းယန်ပင်ဖြစ်သည်။

သူ့ရဲ့ဘေးမှာတော့ ခရမ်းရောင်ဝတ်စုံဝတ် သက်လတ်ပိုင်းအရွယ်အမျိုးသားတစ်ယောက် ရှိနေပေသည်။ ထိုအမျိုးသားရဲ့မျက်နှာက ပိန်ပိန်ပါးပါးနှင့် မျက်လုံးတွေက နက်ရှိုင်းနေတဲ့မျက်လုံးတစ်စုံနဲ့ သူ့ရဲ့ပုံစံက တင်းမာခက်ထန်နေပေသည်။ သူကလက်ဖက်ရည်ခွက်ကို ကိုင်ထားလျက် ထိုင်ခုံပေါ်မှာကျောမှီ၍ ခံစားချက်ကင်းမဲ့စွာဖြင့် ထိုင်နေလျက်ရှိသည်။

ထိုပုဂ္ဂိုလ်က လက်ရှိတော်ဝင်ဇူကျောင်းတော်ရဲ့ လက်ထောက်ကျောင်းအုပ်လည်းဖြစ် ဒုတိယအတန်းရဲ့ကြီးကြပ်သူတစ်ယောက်လည်းဖြစ်တဲ့ ရှုဟောင်ပင်။

ရှုဟောင်က ကွင်းပြင်ထဲကို ကြည့်လိုက်ရင်းမှ ပြုံး၍ပြောသည်… “ကျောင်းအုပ်ချူ ခင်ဗျားရဲ့ပါရမီရှင်အတန်းက ဒီတစ်ကြိမ်မှာ အဆင့် ၁၁ နဲ့အောက်ပိုင်းကိုပဲ ရွေးချယ်နိုင်လိမ့်မှာကို ကျုပ်တော့စိုးရိမ်မိတယ်…”