နဂါးမင်းသား၏ကံကြမ္မာ

အပိုင်း(၆၂) ကန်းလန်စီရင်စု၊ ဝေချင်းချင်း

ကန်းလန်စီရင်စုက ဇူအင်ပါယာ၏အနောက်တောင်ဘက်နယ်မြေတွင် တည်ရှိသည်။

လဝက်ခန့်ထပ်မံကုန်ဆုံးသွားခဲ့ပြီးနောက်မှာ ဇူယွမ်တို့လူစု မြို့တော်အနီးကို ရောက်ရှိလာခဲ့ကြသည်။

ဇူယွမ်ကရထားလုံးအတွင်းမှ လွန်စွာကြီးမားသည့်မြို့တော်ကြီးကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ဇူအင်ပါယာမြို့တော်နဲ့ ခံ့ညားထည်ဝါမှုခြင်းယှဉ်လိုက်ရင် ကန်းလန်မြို့တော်က အနည်းငယ်သာ ခြားနားမှုရှိပေသည်။ ဒါ့အပြင်ကန်းလန်မြို့တော်က ဇူအင်ပါယာနယ်မြေရဲ့အစွန်အဖျားမှာရှိတာကြောင့် မကြာခဏဆိုသလို ထိတွေ့တိုက်ခိုက်မှုတွေဖြစ်ပွားနေလေ့ရှိသည်။ ထို့ကြောင့်ပင် မြို့တော်တစ်ခုလုံးက အမြဲတစေသတိမပြတ်ဖြင့် နိုးနိုးကြားကြားရှိနေကြရသည်။

ဒီ့အပြင် ဖြတ်သန်းသွားလာသူအများစုထံမှ ခြားနားလှတဲ့မူလချီလှုပ်ရှားမှုတွေအပြင် သွေးဆာနေတဲ့အငွေ့အသက်အနည်းငယ်လည်း ထွက်ပေါ်နေလျက်ရှိသည်။

ကန်းလန်စီရင်စုအနီးမှာ အဆိပ်ရေအိုင်တည်ရှိပြီး ကံကောင်းမှုကိုရှာဖွေဖို့ရန်နှင့် မူလမှော်သားရဲတွေကို အမဲလိုက်ဖို့ရန်အတွက် မူလဆရာသခင်တွေဘယ်နှစ်ယောက်လောက်များ အဆိပ်ရေအိုင်မှာ စုဝေးနေကြသည်ကို နတ်ဘုရားတွေသာသိနိုင်လိမ့်ပေမည်။ ယခင်တုန်းက ဇူယွမ်သွားရောက်လေ့ကျင့်ခဲ့သည့် အနက်ရောင်သစ်တောတောင်တန်းက အဆိပ်ရေအိုင်နဲ့ယှဉ်လိုက်ရင် ကလေးသာသာအဆင့်မှာပဲရှိလေသည်။

လုတိန်ရှန်းက သူ့ရဲ့မြင်းကိုစီးနင်းလာခဲ့ပြီး ကျယ်လောင်ပီသသောလေသံဖြင့်ပြောလိုက်သည်… “မင်းသားလေး… ကန်းလန်မြို့တော်က ရှေ့ဆိုရင်ရောက်ပါပြီ… ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော်တို့အင်အားကအရမ်းများတဲ့အတွက် မြို့တော်ထဲကိုတိုက်ရိုက်ဝင်သွားလို့မရနိုင်ဘူး… ဒါ့ကြောင့် ကျွန်တော်တို့တွေ ကန်းလန်စစ်တန်းလျားကိုပဲ အရင်ဆုံးသွားရလိမ့်မယ်…”

ဇူယွမ်ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်… “ခုကအရမ်းနောက်ကျနေပြီ… ငါတို့တွေ စစ်တန်းလျားကိုပဲ အရင်သွားကြမယ်… ဗိုလ်ချုပ်ကြီးဝေဆီကိုတော့ မနက်ဖြန်ကြမှ အလည်အပတ်သွားကြတာပေါ့…”