နဂါးမင်းသား၏ကံကြမ္မာ

၁၀၀

နဂါးမင်းသားရဲ့ကံကြမ္မာ
စာစဉ်(၈)

အပိုင်း(၁၀၀) မူလစဦးအဆင့်ကျင့်ကြံသူခုနှစ်ယောက်

ဒုန်း... ဒုန်း...

စစ်ဗုံသံတွေက မြေပြင်ကိုဖြတ်သန်း၍ထွက်ပေါ်လာခဲ့ရသလို မျက်စိတစ်ဆုံးများပြားလှတဲ့ စစ်တပ်ကြီးကလည်း လူတိုင်းရဲ့မြင်ကွင်းထဲကို ဝင်ရောက်လာခဲ့သည်။ သူတို့တွေက နောက်ဆုံးမှာ ဇူအင်ပါယာနဲ့မိုင်ပေါင်းများစွာဝေးကွာတဲ့ နေရာတစ်ခုမှာ ရပ်နားလိုက်ကြသည်။ များစွာသောစစ်သည်တွေ တစ်စုပြီးတစ်စုရပ်တန့်သွားသည်ကို မြင်လိုက်ရတဲ့လူတိုင်းက လေးလံတဲ့ဖိအားတစ်ခုကို ခံစားလိုက်ကြရသလို မွန်းကျပ်သွားစေနိုင်လောက်သည့် လူသတ်လိုစိတ်တွေကလည်း ပျံ့နှံ့ထွက်ပေါ်လာခဲ့ရသည်။

လူတိုင်းက ဒီမြင်ကွင်းကိုမြင်လိုက်ရသည့်အခါ ထိတ်လန့်ကြောက်ရွံ့မှုကြောင့် တုန်လှုပ်သွားခဲ့ရသည်။ ဒီမြင်ကွင်းက ဇူအင်ပါယာအတွင်းမှာ နှစ်ပေါင်းများစွာအကြာကတည်းက နေထိုင်လာခဲ့ရတဲ့သူတွေအဖို့ လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်ပေါင်းများစွာက မြင်ကွင်းမျိုးကို နောက်တစ်ကြိမ်ပြန်လည်မြင်တွေ့နေရသကဲ့သို့ ခံစားသွားမိစေသည်။

ထို့နေ့တုန်းကလည်း ယခုမြင်တွေ့နေရသည့်မြင်ကွင်းနှင့် တစ်ထပ်တည်းတူညီလှပေသည်။ ကြီးမားတဲ့စစ်တပ်ကြီးတစ်ခုက မြို့ကိုဝိုင်းရံထားခဲ့ပြီး သူတို့ရဲ့ရက်စက်ကာ သနားညှာတာမှုကင်းတဲ့ဖျက်စီးမှုတွေကြောင့် တစ်မြို့လုံးကြောက်ရွံ့မှုနဲ့ မျှော်လင့်ချက်ကင်းမဲ့သွားခဲ့တဲ့အခြေအနေကို ကျရောက်ခဲ့ရသည်။

မြို့ရိုးပေါ်ရှိဇူချင်က များပြားလှသည့် ရန်သူ့စစ်တပ်ကို မမှိတ်မသုန်စိုက်ကြည့်နေလျက်ရှိသည်။ သူ့ရဲ့အမူအယာကပြောင်းလဲသွားခြင်းမရှိခဲ့ပေမဲ့လည်း လက်သီးကိုတင်းတင်းဆုပ်ကာ ထိုးနှက်လိုက်မှုကြောင့် မြို့ရိုးနံရံပေါ်မှာ အက်ကွဲကြောင်းတွေ ဖြစ်ပေါ်လာခဲ့ရသည်။

သူ့ရှေ့မှမြင်ကွင်းက သူ့ကိုလွန်ခဲ့တဲ့နှစ်ပေါင်းများစွာအကြာက သိမ်ငယ်အရှက်ရခဲ့သည့် အဖြစ်အပျက်ကို ပြန်ပြောင်းသတိရစေခဲ့သည်။