နဂါးမင်းသား၏ကံကြမ္မာ

အပိုင်း(၄၁) : မီးလျှံအလင်းကျင့်စဉ်

“အားလုံးထဲမှာ ဒါပဲကျန်ခဲ့တယ်လား…”

ဇူယွမ်က ထန်ထန်ထွေးထုတ်လိုက်တဲ့ ကျောက်စိမ်းစာလိပ်ကို အံ့အားသင့်စွာငေးကြည့်နေခဲ့ပြီးမှ ရုတ်တရက်နားလည်သွားခဲ့သည်။ ဒီကံမကောင်းတဲ့လူက ထန်ထန်ရဲ့ ဝါးမျိုခြင်းကိုခံခဲ့ရခြင်းဖြစ်ပေသည်။

“ဘယ်လိုတောင်ကံမကောင်းတဲ့ သေခြင်းမျိုးလဲ…” ဇူယွမ်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းထောင့်စွန်းက အနည်းငယ်လှုပ်ရှားသွားခဲ့ရသလို ကြီးစွာသော ဂရုဏာသက်မှုလည်း ဖြစ်ပေါ်ရပေသည်။ ဘယ်လောက်တောင် ဝမ်းနည်းစရာကောင်းတဲ့ ကံတရားလဲ။ ထိုလူရဲ့အဆုံးသတ်က ဘယ်လောက်တောင်မှ ဆိုးရွားလိုက်မလဲဆိုတာကို သူ့အနေဖြင့် တွေးကြည့်၍ပင်မရနိုင်ပေ။

ဇူယွမ်ခန္ဓာကိုယ်ကို ငုံ့ချလိုက်ပြီး ကျောက်စိမ်းစာလိပ်ကို ကောက်ယူ၍ကြည့်လိုက်သည့်အခါ အံ့အားသင့်သွားခဲ့ရသည်။ သူက ကျောက်စိမ်းစာလိပ်မှ ထွက်ပေါ်နေသည့် အလင်းရောင်တစ်ခုကို မြင်တွေ့လိုက်ရသလို ၎င်းစာလိပ်အပေါ်တွင်လည်း များစွာသောစာလုံးတွေ ရေးထွင်းထားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

ယောင်ယောင်က စိတ်မပါစွာပဲပြောသည်… “အဲ့ဒါက မူလကျင့်စဉ်တစ်ခုရေးထွင်းထားတာ ဖြစ်နိုင်တယ်…”

“ဟင်…” ဒါကိုကြားလိုက်ရသည့်အခါ ဇူယွမ်ရဲ့မျက်လုံးတွေ တောက်ပသွားခဲ့သည်။ ဒီလိုမျိုးရေးထွင်းထားသည့် မူလကျင့်စဉ်တစ်ခုက ဘယ်လိုနည်းနဲ့မှ သာမန်အလယ်အလတ်တန်းစား မူလကျင့်စဉ်တစ်ခုဖြစ်လိမ့်မည်မဟုတ်ပေ။ ဒီလူဆိုးနှစ်ယောက်က တကယ့်ကို ဒီလိုမျိုးကောင်းမွန်တဲ့ပစ္စည်းကို ပိုင်ဆိုင်ထားတာလား။

ဇူယွမ်က မူလချီကို ကျောက်စိမ်းစာလိပ်ထဲ ထည့်သွင်းလိုက်သည့်အခါ အလင်းရောင်တစ်ခုထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။ အလင်းတန်းတစ်ခုက လေထဲကို မြင့်တက်သွားခဲ့ပြီး ၎င်းအထဲမှာပါဝင်သည့်စာလုံးတွေကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်းမြင်တွေ့လာနိုင်ခဲ့ရသည်။

ဇူယွမ်က ၎င်းစာလုံးတွေကို ဖတ်ကြည့်လိုက်မိပြီး သူ့ရဲ့မျက်လုံးတွေအနည်းငယ်ကျဉ်းမြောင်းသွားခဲ့ရသည်… “အဆင့်နိမ့်အနက်ရောင်အဆင့်မူလကျင့်စဉ်… မီးလျှံအလင်းကျင့်စဉ်…”