Nagising ako nang makarinig ako ng mga kalampag galing sa kusina. Kusina? Minulat ko ang aking mga mata at nagulat ako dahil nasa bahay na ako. What happened? I don't remember a thing sa kung ano man ang nangyari sa reunion after the boodle fight. I tried remembering but my head aches whenever I force myself to remember a thing. Shit.
Kinuha ko ang aking cellphone to see what time is it. It's already ten in the morning na pala. But wait, what is that noises from the kitchen? Dali-dali akong tumayo at tumakbo papunta sa kusina. To my surprised, I see Ephraim cooking.
"Good morning!" he said with a bright smile.
The kitchen is so messy. Ephraim doesn't really know how to cook. Ugh!
"Why are you here?" I asked tsaka naupo.
Tinignan ko ang kanyang mga niluto na kakalapag niya lang sa mesa. Hindi na ma itsura iyong sunny side up. The hotdog and bacon... it's burnt. Hays.
"Tada!" proud pa siya sa paglapag ng fried rice sa harapan ko. Kumuha ako ng isang kutsara para tikman ang fried rice at nailuwa ko agad ito!
"Papatayin mo ba ako?!" sabi ko sa kanya.
Inosente siyang nakatingin sa akin. "Huh? Ganoon ba talaga kasarap ang niluto ko na mamatay ka sa sarap?" he chuckled.
Jinojoke ba ako ng lalakeng ito? Sumakit lalo iyong ulo ko sa kanya!
"Sobrang alat!" sabi ko sa kanya.
Nag-iba iyong expression niya sa mukha. "Talaga ba?" aniya tsaka tinikman niya iyong friend rice na luto niya at nailuwa niya rin ito.
Hays. I cooked soup and pancakes.
"Hmmm! Sarap talaga!" sabi ni Ephraim na nakangiti habang kumakain sa pang limang pancake niya.
I sipped my soup as I tried again to remember what happened from that night.
"Why are you here?" tanong ko kay Ephraim.
"Sinundo kita from your reunion." he said as he munched happily his pancake.
"Kagabi kapa nandito?" I asked.
Umiling siya. "Nope. 2 am?" he said unsure.
"Hindi ka sure?"
"Edniel called me to pick you up. Sobrang lasing mo kagabi. It was my first time seeing you that drunk actually. Basang-basa ka kagabi. You almost drowned yourself. Huwag kanang uminom sa susunod kapag malapit ka sa dagat."
Muntik na akong malunod? Bakit wala akong naalala?
"Muntik na akong malunod?" tanong ko kay Ephraim. "Bakit?" tanong ko pa sa kanya.
"Aba ikaw iyong nasa reunion at tinawagan lang nila ako para iuwi ka. Pagkarating ko, basang-basa ka na at walang malay na nakahiga sa dalampasigan." aniya sabay inom ng kape.
Nangyari 'yon?
"Thanks, Eph." sabi ko sa kanya.
"I hope you did not forget that today is my mom's birthday." sabi niya ng hindi nakatingin sa akin.
Shit! Oo nga pala. Nagkunwari akong hindi ko nakalimutan iyong birthday ni Tita Farah.
"Ofcourse."
"Good. Sa mom mo ikaw mag lunch 'di ba? Do you want me to accompany you?" tinitigan niya ako.
Ephraim is a good guy. Sometimes, my heart flutters when he does things but hanggang doon lang. There were a lot of time where I conviced myself that I like him but in the end, I always end up think of Cyrus.
