Barnes | My Precious Gem 🌌

🌌 Special Chapter 🌌

Uyarı - Bu bir özel bölümdür. Kitabın geçmişi ya da geleceği ile bir bağlantısı bulunmamaktadır.

Uyarı 2 - Stark kitabında bulunan Infinity War özel bölümünün benim tarafımdan kurgulanan kendi sonu, End Game'i, vardı. Bu özel bölümde ise o son yerine direkt Infinity War'da toz olmalarının ardından başlıyor.

Bahsettiğim gibi; Stark kitabında yazdığım Infinity War özel bölümünde Infinity War ile kalmayıp kendi kurguladığım bir devam da yazmıştım. Bu nedenle End Game özel bölümünde de kendi kurguladığım bir devam olacak. Sonrasını da göreceğiz. O yüzden okurken fark edeceksiniz ki birçok ayrıntıyı değiştirdim. Yani okurken 'Filmde böyle değildi.' diye düşünmeyin. Ayrıca olabildiğince mantık çerçevesi içinde olayları şekillendirmeye çalıştım.

Uyarı 3 - Bölüm 11336 kelimedir. Okumadan önce derin bir nefes ve atıştırmalık alsanız iyi ederseniz.

Uyarı 4 - Bu bölüm için neler çektiğimi bir ben, bir Allah, bir de Silver biliyor. Bu nedenle bu bölüme rekor beğeni ve yorum istemekteyim.

🌌

"Bay Stark, pek iyi hissetmiyorum."

Çaresizce Tony'e sarılan Peter, Leda'nın bedenini yeni terk eden korkuyu yeniden ortaya çıkarırken Nebula, Thanos'un başardığı ile ilgili bir şeyler söylüyordu.

"Ölmek istemiyorum!"

Peter'ın göz yaşları saç diplerine doğru akarken Tony sorun olmadığını söyleyerek onu sakinleştirmeye çalışıyordu fakat başarılı değildi. Kolları arasındaki beden yok olurken, oğlunu kaybetmenin acısını hissedemeden kızına da aynı şeyin olmasından dolayı korkuyu yaşadı.

"Hayır!" diye bağırırken az önce Peter'ın kendisine çaresizce sarılması gibi Leda'ya sarıldı, Tony. "Gitme. Sen de gitme, kraliçem!"

Tony'nin göz yaşları Leda'nın tişörtünü ıslatırken genç Stark gideceğini hissediyordu. Bu nedenle korkusunu babasına hissettirmek yerine gülümsedi. Belki de birbirlerini son görüşleriydi. Bu nedenle babasının hafızasında iyi bir şekilde kazınmak istedi. Yok olmak üzere olan parmakları ile onun saçlarını okşarken yanağına ufak bir öpücük kondurdu.

"Seni seviyorum, baba ama bu bir son değil."

☄️

Tony Stark hasar görmüş zırhının başlığını biraz ileriye bıraktı. Kaydı başlatmak için parmakları başlığın içinde dolaştı. Çalışacağından bile emin değildi oysa.

"Çalışıyor mu?" diye kendi kendine sordu. Mavi ışık demeti yorgun ve yaralı bedeninde gezindiğinde yavaşça, sızlayan kasları eşliğinde arkasına yaslandı. "Merhaba, Pep. Bu kaydı bulursan sakın sosyal medyada paylaşma. Çok acıklı bir paylaşım olur. Bunları izleyebilecek misin bilmem ama..."

Tony onun da toz olup olmadığını bilmiyordu. Öyle olmamasını umut ediyordu ama kızını ve oğlu olarak gördüğü Peter'i kaybetmişken başka birini kaybetmek o kaybının acısını geçemezdi.

"Leda'yı kaybettim." Bunu dile getirmek yorgun ve yaralı bedenini fiziksel acıdan fazla yakmıştı. "Gerçek uzay boşluğuna bakmanın kalbimde oluşan boşlukla yarıştığını hissediyorum. Enfeksiyon normal seyrini tamamladı, Mavi Bela sağ olsun. Tanıyacak zamanı olsaydı Leda çok severdi. Çok becerikli. Sadece birazcık sadist.

Savaş sırasında yakıt hücreleri çatlamıştı, biz de iyon yükünü ters çevirmenin bir yolunu bulup yaklaşık 48 saatlik uçuş süresi kazandık."

Eğer Leda orada olsaydı daha iyi bir çözüm bulacağından şüphesi yoktu Tony'nin. Onu kaybetmişken devam etmeye çalışmak öylesine zordu ki, sadece her nerede ise onun yanına gideceğini umut ederek pes etmek istiyordu. Zaten oksijenleri yarın sabah bitecekti.