Barnes | My Precious Gem 🌌

65

🌌

[56. bölümden on üç sene sekiz ay sonra]

Ay ışığı altında parlayan kızıl saçları hızla hareket eden ellerinden dolayı sallanan bedeni etrafında uçuşurken genç kız bakışlarını tuşlara dikmiş, ter damlaları yavaşça boynuna süzülürken parçasını çalıyordu. Teyzesi ona hata yapmaktan korkmamasını söylemesine rağmen gergindi.

Ana melodiden sonra piyano geçen hareketi içine taşıyan kısa "kadans-vari" geçişiyle son sözü alırken nefesini tutuyordu. Üçüncü harekete, finale geçmek üzereydi. Genelde bu sırada hata yaptığından da artan gerginliği. Üçüncü hareket hızlı, güçlü ve tüm sesleri birleştirecek olan, ilk harekette kullanılan temanın birçok varyasyonlarını içeriyordu ancak, birinci ve ikinci temalar sonra düzenli uzaklaşmakta sonat-allegro formundaydı.

Piyanoya daha da eğildi. Kambur duruyordu ve teyzesi böyle durmasına izin vermezdi ancak uyarmadı ya da kendisini parçaya kaptırdığından Orina onu duymamıştı.

Leda, gözünde hâlâ minik kelebeği olan kızın kambur oturduğunun farkında bile değildi. Kendisi de öne eğilmişti. Normalde genç kız çalarken bir sonraki tuşu düşündüğünden parmakları havada hareket ederdi ama bu sefer ellerini birbirine kenetlemiş, sonraki notayı gözleriyle takip ediyordu.

Ona öğrenmesi için verdiği parça en zor parçalardan biri olan; Rachmaninoff'un Piyano Konçertosu No.3 idi.

Haftaya önemli isimlerin katılacağı bir yardım yemeği düzenliyordu. Büyük organizasyon olacaktı. Açılışı Orina'nın yapmasını istemişti. Orkestranın en başarılı ismi olacağına güvendiğinden bu konçertoyu çalmasını uygun görmüştü. Zor olduğunu çok iyi biliyordu çünkü öğrenmek için kendisi de hatrı sayılır derecede ter dökmüştü. Tam konçertonun performansı kırk dakika sürüyordu. Başta Orina'yı zorluğu konusunda uyarmıştı ama teyzesinin hayranı olan genç kız direkt kabul etmiş, teyzesinin gurur duyması için gece gündüz çalışmaya başlamıştı.

Çalışmaları elbet iyi sonuç gösterecekti fakat Leda sonuca ulaşmadan da onunla gurur duyuyordu.

Sol eli piyanonun bir ucuna gidip gelirken işaret parmağı yanlış notaya kaydı. Bununla beraber baş parmağı da aynı yolu izlemişti. Tüm ahenk bozulduğu için dişlerini sıkan Orina gözlerini kapatıp sakin kalmaya çalışarak ellerini kucağına çekti.

"Özür dilerim."

Aynı tepkileri vermiş olan Leda gözlerini açıp ayaklandı. Genç kızın arkasına geçip kızıl tutamları yüzünden çekip yorulduğunu bildiğinden omuzlarını okşadı.

"Özür dilemeni gerektirecek bir durum söz konusu değil. Çok iyiydin."

"Hata yaptım." Başını kaldırıp yukarıdan kendisine şefkatle gülümseyen teyzesine baktı. "Yine."

"Evet, yanlış tuşa basmış olabilirsin ama hata yapmadın çünkü sabahtan beri piyanonun başındasın. Parmakların yoruldu ve ellerin titremeye başladı, ayrıca terledi de. Parmağın bu nedenle kaydı. Eğer kaymasaydı kusursuz şekilde tamamlamış olacaktın. Bana kalırsa; başardın."

"Hayır, başaramadım. Üzülmemem için böyle söylüyorsun. Bir aydır çalışıyorum ama hiç hatasız çalıp tamamlayamadım. Yardım yemeğine dört gün kaldı. Orada da hata yapıp seni hayal kırıklığına uğratacağım."

"Minik kelebeğim, konçertoyu çalarken hata yaptığın için beni hayal kırıklığına uğratmazsın. Ayrıca öğrenmeye çalıştığın parça dünyanın en zor parçalarından biri. Benim öğrenmem de zaman almıştı. Biraz sabır-"

"Kaç günde öğrendin?"

Leda aşırı takıntılı bir insan olduğundan birkaç saatlik uykuyla, parmakları su toplayana kadar ve piyano sesini uzun süre duymak istememesine sebep olacak sekiz günün sonunda öğrendiğini söyleme gereği duymadığından soruyu cevaplamadı.