Barnes | My Precious Gem 🌌

47

🌌

"Kod 22A başlatılıyor."

Leda Stark, bilgisayarlarının etrafında dönüp çalışma masasının bir ucunda kalan bölmeye giderek elini bastırdı. Kıdem kodunu ve şifresini girdi.

"Sistem gerekçe bildirisi istiyor, patron."

"Gerekçe bildirisi yazmayacağım, Friday. Bu kod dünyanın Avengers'a karşı dönmesi durumunda kendimizi geri çekerek izimizi kaybettirip görevlerimizi gizlediğimiz zaman başlatılacaktı. Eylemlerimizi halka açıyor olmak çoğu zaman başımızı ağrıtıyor. Tabii, babam bunu kendi isteğimizle de yapabileceğimizi söylemişti. Felâketi beklememize gerek yoktu. Hoş tabii, ben Matthew Lcopre'u da felâketten sayıyorum."

"Yine de güvenlik ve gizlenme politikasını işleme koymamı ister misin?"

"Evet, bölgeden kimsenin haberi olmamalı. Fury ve Murdock hariç. Onlar işin içinde."

"Tanrım..." Sızlanarak kulede sadece Stark'ların sahip olduğu ofise giren Bucky sevdiği kadını sonunda bulabilmiş olmanın rahatlığıyla omuzlarını düşürdü. "Otuz dokuz saat uyumayan, hamile, yorgun ve karnında iki riskli dikiş taşıyan biri için fazla hızlı hareket etmiyor musun?"

"Bunları kime söylediğini fark etmiyor musun?"

"Fark ettiğim için söylüyorum, Leda. Açıklama yapmadan ayaklandın, Fury ile konuşmandan tek kelime anlamadım ve bir anlık öfkenin sebep olacağı şeylerden endişe duyuyorum."

"Bana olan güvenin gözlerimi yaşarttı, aşkım."

Leda hayalî gözyaşlarını silerek ekrana bakmayı sürdürürken Bucky duraksadı. Aşkım? Leda ona hiç böyle hitap etmemişti, etmezdi de. Etkileyici kelimeleri vardı ancak sık sık kullanmazdı. Hele de sevgi içerenleri? Oldukça nadir. Verdiği değeri farklı şekillerde göstermeyi tercih ediyordu. Bu bir ilkti fakat Bucky konunun dağılmasına izin vermedi.

"Sana güveniyorum, tamamiyle. Ama bunun güvenle ilgisi yok. Kod 22A'nın ne olduğu merak ediyorum. Ayrıca yüzünde şu ifade var iken senden korkuyorum."

"Pekâlâ, bu gururumu okşadı."

"Benimle konuşur musun, Leda? B-"

"Konuşuyorum ya."

"Hayır, konuşmuyorsun. Tek yaptığın dalga geçmek. Doğru düzgün cevaplamıyorsun bile."

Ciğerlerine doldurduğu tüm nefesi gürültüyle dışarı veren Leda bakışlarını sonsuz mavilere çevirdi.

Bucky kadının konuşmak için durduğunu biliyordu ancak onun parmağını masaya vuruşuna bakılır ise adama çok fazla zaman tanımayacaktı. Bu nedenle kulede bulunan herkesi ilgilendirdiğini düşündüğü soruyu sordu.

"Kod 22A ne?"

"Her şeye hazırlıklı olmak adına ki babamın New York saldırısından sonra daha büyük bir şeyin geleceğine dair paranoyası var, tabii katılmıyor değilim, kurduğumuz bir plan.

Hani olur ya; ülkeler bir araya gelerek bizi sınırlandırmak ister ve bizde fikir ayrılığına düşeriz. Ya da dışarıdan birinin eline bizi birbirimize düşerecek sağlam bir koz geçer. Belki babamın paranoyası gerçek olur ve birileri evreni alt üst eder. Belki de Avengers olarak geri çekilmeye, gizlenmeye, izimizi kaybettirmeye ihtiyaç duyarız... Ki şu anda Kod 22A'yı aktif hâle getirme nedenim gizlenmeye ihtiyaç duyuyor olmam! Bilmiyorum, ihtimaller çok. Ben ve babam sadece her şeyin en iyisini yapmaya çalışıyoruz. Zırhların en iyisini, takımın kullandığı kostümlerin en iyisini. Mesela Proje 66D6'yı yaratmanın sebebi de en iyisini yapmak istemem. O elimizde olduğu sürece her şeye ulaşımımız kolay olacak. Her bilgiye, her insan ya da başka bir tür yaşam formuna."