Aşk, insanın canını yakan, ama her koşulda ise yanında olandı. Dilber Beyoğlu ise bu aşk denen girdaba düşmüş bir gül goncasi idi.
İlk evliliğinde tövbe eden kadın hiç rast gelmediği bir sevda ateşine düştü. Egît Hekimoğlu ona asıl sevda ateşini ve...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
* Ya yandığı kadar yanacaktı, yada yaktığı kadar da sarackti....
***
Dilber, odaya girdi anda kocasının parfüm kokusu ile burununa sirayet etti. Kocası dün gece buraya gelmiş burada uyumuştu.
Güzel giden evlilikleri bir bebeği olmadığı için, parçalara ayrılmış, birleşmeycek kadar da tutnamamisti.
Nefes almayacak kadar, göğüsu daralıyor du. Ne nefes alabiliyordu nede yaşayabiliyrdu.
' Seni seviyorum Dilber. Seni çok seviyorum.' bugün bu hipotezi kocası curutmustu. Sevgi böyle bir şey değildi. Aşk böyle bir şey değildi.
Bu evden gitmenin bir yolu olmalıydı. Başka şansı yoktu.
Başka şansı yoktu. Kocası ona ihanetin en büyüğünü başka bir kadın alıp koyununa alarak yapmıştı. Bunun artık geri dönüşü olmayacaktı.
Bejerden kalkan kadın evvela bazı şeylerden kurtulmak zorunda idi. Öncellik kurtulmaktı.
Kapıya doğru gidip kapıyı açtı. " Medine!" Boğazını yırtarak bağırdı.
Kısa süre sonra Medine merdivenden koşarak gelmişti. Nefes nefese gelen kadın yenegsinin yanına geldi.
" Buyur yenge," nefesini kontrol etmeye çalıştı. Kalbi gümbür gümbürdu.
" Bana bir çöp poşeti ayarlarmisin! Şu kurbanlikta kullandığımız siyah çöp poşeti," aklındakini harekete geçirmeye başladı.
Medine hâlâ saf saf yengesine baktı. Yengesi çöp poşeti istiyordu.
" Medine hâlâ ne bekliyorsun hadi!" Kıza bakarak konuştu.
Medine kendine gelerek hemen aşağı tekrar indi. Kapıyı açık bırakan kadın bejere oturdu. Bir ayağını da diğer ayağının üstüne attı.
Bu ev kumayi benimsemişti belki, ona kol kanat gereceklerdi. Ama o asla yapılanı unutmaycakti. Ağladı günleri, uykusuz geceleri asla ama asla unutmaycati.
İçeri Medine girdi. Yengesi bejerede oturmuştu.
" Yenge getirdim, şimdi ne yapacağım!" Genç kız yengesinden emir bekliyordu.
" Önce çöp poşetini indir. Sonra da dolabın yanında ağabeyinin büyük valizi var onu çıkar." Medine arkasını döndü.
Valiz dolabın yanındaydı. Hemen valizi aldı. Valiz büyük olduğu ağırdı da valizin kulpudan tutup yatağa koydu.
Daha sonra yengesine bakti.
" Şimdi o valizi aç, ve abinin ne kadar gereksiz kıyafeti varsa al valize koy!"
Medine şok oldu. Yengesine alık alık baktı. Yengesi bunu istiyorsa bilsin ki artık bu evlilik bitmişti. Bu saatten sonra istese de bile Dilber diye biri yoktu.
