Bölüm-15

1.4K 84 92
                                    

* Biz kirildik, daha da kiriliriz

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.


* Biz kirildik, daha da kiriliriz. Ama katil bilmiyor öldürdüğünü...

***

Hayat hiç bir zaman kusursuz değildir.

İnsan önce kusuru kendinde araycakti.

İnsanoğlu işte beşer de sasarda. Hiç kimse kusursuz değildi.

Avşin hastaneye gittiğinde doktor hamile olduğunu söylemişti. O kadar mutlu olmuştu ki mutluluk adetta onu esir almıştı.

Eve geldiğinde kaynanası gelinini tebrik etmişti. Herkese haber salmıştı. O kadar mutluydu ki ayağı yerden kesiliyor gibiydi.

Ancak bu mutluluk kocası gecenin bir yarısı odaya geldiğinde puf olup uçmuştu. Yorgun, bitkin, çaresiz, dağılmış bir adam beklemiyordu. Umut dolu bir şekilde ona baktı. Yinde soykecjti. Kocasının heyecanını mutlugunu görmek istedi.

" Şevket," diyebildi kadın, unutarak yanına geldi. Kocası sadece ona bakıyordu. " Ben bugün hastaneye gittim." Dedi. Kocasından çok kendisi çok heyecanlı idi. " Mujdemi isterim, baba oluyorsun," diyerek gülümsedi.

Adam gülmedi. Kafasını çevirdi. Yüzüne bile bakmadı. Sadece üzerinde duran ceketi çıkarıp bejere koydu. Sonrada yatağa geçip uzandı.

Avşin çatık kaşlarla kocasına baktı. Ne bir sevinç ne bir mutluluk hiç bir şey görmemişti. Eli karininda kocasına bakadurdu. Kocası ise yatağa geçip öylece tavanı izledi.

" Bir şey demeyecek misin?" Diyen kadın adamın yavaşça yanına geldi.
Hâlâ bir ses seda yoktu.

" Ne diyebilirim ki," bitik bir hâlde konuştu adam. " Benim yüreğim yandıktan sonra, baba olsam ne yazar Avşin!" Yavaşça doğruldu adam.

Avşin ise adama bakıyordu. Gözlerinde ise pişmanlık vardı. Ve ölene kadar bu pişmanlık bir yara gibi kalacaktı.

" Neden, neden o zaman Şevket" kadının çenesi titredi. " Neden beni koyununa aldın, neden her gece benimle birlikte oldun! Madem ki pismandin o zaman beni koyununa almayackatin." Diyerek konuştu. İçindeki bütün umut ışıkları ise bir gecede sonmustu.

" Ben... Ben senin karinim ya karın. Yakın zamanda çocuğunun annesi olacağım, beni görmen benim mutluguma ortak olman gerekirken, sen hiç bir şey yapmıyorsun!" Diyen kadın tutmadı kendini.

Şevket hiç konuşmadı. Sadece sustu. Sabah kadar, sabah oluncaya dek sustu.

                       ***

Dilber sabahın ilk ışıklarıyla birlikte babasından aldığı telefon ile uyandı. Babası haberi vermişti. Bugün bu konaktan ayirliyrdu. Bir daha hiç bir güç onu bu eve getirmeycejti.

Valizini hazır eden kadın bütün eşyalarını toplayıp valize koydu. Hepsini tek tek düzenleyip koyduktan sonra ise saatte baktı. Gitme zamanı gelmişti.
Valizini alan kadın odadan çıktı. Merdivenleri yavaş yavaş indi.

Acının Gözyaşı Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin