မဒမ်ဖေကို ပြန်ပို့ပြီးမကြာခင်မှာပဲ ကျန်းရှန်းဟယ်နှင့်သူ့အဖွဲ့ ရောက်လာကြသည်။ ဟဲ့ဝမ်ချန်းက သူ့ကိုပြောလာ၏။
"တုန်ပေါ်ဆေးဘက်ဆိုင်ရာ မင်း အဲဒါကို မရနိုင်မှာကို ငါစိုးရိမ်မိပါတယ်"
"အိုး?"
"ဒီခန့်မှန်းချက်မှာ ငါမမှားသင့်ဘူး"
မဒမ်ဖေသည် တုန်ပေါ်ဆေးဘက်ဆိုင်ရာ၏လုပ်ငန်းကို တိုးချဲ့ရန် အစီအစဉ်ရှိသောကြောင့် ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်မှုအတွက် သူ့ထံလာခဲ့သည်။ သူမက လုပ်ငန်းကိုလည်ပတ်ရန် စိတ်ပိုင်းဖြတ်ထားသောကြောင့် လွယ်လွယ်နှင့် ထွက်မည်မဟုတ်။
ကျန်တာတွေတော့ ဟဲ့ဝမ်ချန်းက မပြောတော့။
"သူတို့က စျေးကို မြှင့်ချင်တာလား"
ကျန်းရှန်းဟယ်က မေးသည်။
"မသိဘူး သူတို့မှာ ကိုယ်ပိုင်အစီအစဉ်တွေရှိနေတာလည်း ဖြစ်နိုင်တယ် မင်းကမ်းလှမ်းတဲ့ ဝယ်ယူတဲ့စျေးနှုန်းနဲ့ ဘာမှမဆိုင်ဘူး"
"ကိစ္စမရှိပါဘူး ဒါက ပြိုင်ဖက်တစ်ယောက်ပါပဲ"
ကျန်းရှန်းဟယ်က ဒီကိစ္စကို လုံးဝဂရုမစိုက်ဘူး။ တုန်ပေါ်ဆေးဘက်ဆိုင်ရာက သူ့အပေါ် ခြိမ်းခြောက်မှုမရှိ ၊ သူသာ လိုချင်တယ်ဆိုရင် နည်းလမ်းက အမြဲရှိတယ်။
သူ လော့ချီကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်။ သူမက သူမလက်ထဲက စာရွက်တွေကို အေးဆေးတည်ငြိမ်စွာ ငုံ့ကြည့်နေ၏။
ထိုညတွင် ကျန်းရှန်းဟယ်သည် ညစာစားပွဲတစ်ခုမှ ထွက်လာစဉ် သူ့အမေထံမှ ဖုန်းခေါ်ဆိုမှုကို ဖြေကြားခဲ့သည်။ လျောင်ကျန့်လည်း စူကျိုးတွင် ရှိနေ၏။ သူမက အလုပ်များနေသလားလို့ သားဖြစ်သူကို မေးသည်။
"အမေ စူကျိုးကို ဘယ်တုန်းကရောက်တာလဲ"
"ဒီနေ့ နေ့လည်ကပဲ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ရဲ့ သမီးတစ်ယောက်က စန္ဒယားဖျော်ဖြေပွဲ လုပ်နေတယ် ပထမဆုံးပွဲက စူကျိုးမှာလေ အမေက သူမကို အားပေးဖို့ ဒီရောက်နေတာ"
လျောင်ကျန့်တွင် သူမသူငယ်ချင်းလို့ ခေါ်တဲ့သူတွေ အများကြီးရှိသည်။ သူမ၏အားပေးကြောင်းပြသရန် စူကျိုးသို့ အထူးခရီးထွက်မည့်တစ်ခုအတွက် ၎င်းမှာ အမှန်ပင် ကြီးမားသောကိစ္စဖြစ်သည်။ လျောင်ကျန့်က သူမသားကို မေး၏။
