အပိုင်း ( ၅၁-၂ )
ထမင်းစားနေစဉ် လော့ကျစ်ချိုး၏ကုမ္ပဏီအကြောင်းပြောရင်း ကျန်းရှန်းဟယ်က သိချင်စိတ်ဖြင့် မေးလာသည်။
"ဦးလေး ပိုက်ဆံတွေ ဆုံးရှုံးနေသေးလား?"
ငွေများဆုံးရှုံးနေသော်လည်း အော်ဒါများ တိုးလာပါသည်။
"နောက်နှစ်ဆို အဆင်ပြေသွားမယ်လို့ ထင်ပါတယ်"
ကျန်းရှန်းဟယ် သူ့ယောက္ခမ၏ ကုမ္ပဏီအခြေအနေကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်းသိသည်။ ၎င်းကို အစပိုင်းတွင် ငွေကြေးထောက်ပံ့သည့်သူမှာ လင်ကျားရင်းနှီးမြှုပ်နှံရေးဖြစ်ပြီး စွန့်စားသဘောတူညီချက်ကိုလည်း လင်ကျားရင်းနှီးမြှုပ်နှံရေးနှင့် လက်မှတ်ရေးထိုးခဲ့သည်။
သူ လော့ကျစ်ချိုးနှင့် လွန်ခဲ့သောခုနစ်နှစ်က တွေ့ဆုံခဲ့ပြီး ဥပဒေကုမ္ပဏီတွင် အမြန်တွေ့ဆုံခဲ့ဖူးသည်။ ထိုအချိန်တွင် လော့ချီက တရုတ်နိုင်ငံသို့ ပြန်ရောက်နေပြီဖြစ်ပြီး လော့ကျစ်ချိုးမှာ မကြာသေးမီကမှ ခွဲစိတ်မှုခံယူခဲ့ပြီး ကြည့်ရသည်မှာ ပိန်လွန်းနေပါ၏။
လော့ကျစ်ချိုးသည် သူက မည်သူဖြစ်သည်ကို မသိပါ ၊ ထိုအချိန်က ရှေ့နေရုံးတွင် အခြားလူများရှိသောကြောင့် သူ့ကို မမှတ်မိတာလည်း ဖြစ်ကောင်းဖြစ်မည်။
လော့ကျစ်ချိုး၏ကုမ္ပဏီ ဒေဝါလီခံပြီးနောက် ပေးသွင်းသူများသည် လူများကို တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် ပိတ်ဆို့ရန် တံခါးဝသို့ရောက်ရှိလာရာ ၎င်းတို့သည် နှစ်ဝက်ကျော်ကြာအောင် အဆက်အစပ် ပြဿနာတက်ခဲ့ကြသည်။
သူသည် ပေးချေမှုကြွေးကျန်များကို ဖြေရှင်းရန် ဦးလေးရွှီကို အကူအညီတောင်းပြီး ပေးသွင်းသူ အများအပြားနှင့် သီးသန့်ညှိနှိုင်းကာ တရားစွဲဆိုမှုများအားလုံးကို ရုပ်သိမ်းခဲ့သည်။
ကုမ္ပဏီ ဒေဝါလီခံပြီးနောက် သူတတ်နိုင်သမျှ အရာအားလုံးကို ဖြေရှင်းပေးနိုင်ခဲ့သည်။ လွန်ခဲ့သည့်နှစ်အနည်းငယ်အတွင်း လော့ချီပြန်ဆပ်ခဲ့သော သန်း 30 ၏အများစုမှာ လော့ကျစ်ချိုး၏ ကိုယ်ရေးကိုယ်တာအမည်အောက်တွင် ချေးငွေများဖြစ်သည့်အတွက် သူ့အနေနှင့် ဘာမျှမတတ်နိုင်ပေ။
