အပိုင်း ( ၄၅-၃ )
ကျန်းရှန်းဟယ်သည် မူလက ပေါ့ပေါ့ပါးပါး အ၀တ်အစားများကို ၀တ်ဆင်ချင်ခဲ့သော်လည်း ယခုလေးတင် လော့ချီက စီးပွားရေးအဝတ်အစားများကို ဝတ်ဆင်ရန် အထူးတလည် ပြောခဲ့သည်။
သူမရဲ့နည်းလမ်းကောင်းဆိုတဲ့အရာမှာ ဘာမှန်းတော့ သူ မသိ။
ကျန်းရှန်းဟယ်သည် အင်္ကျီအသစ်နှင့် ဝတ်စုံအသစ်တစ်စုံကို ဝတ်ဆင်ထား၏။ လော့ချီရဲ့အခန်းတံခါးကို ဖြတ်သွားချိန်တွင် သူမလည်း ထွက်လာခဲ့သည်။
သူ့လိုမျိုးပင် သူမသည် လက်တစ်ဖက်တွင် စာရွက်စာတမ်းထည့်ရန်အိတ်ကို ကိုင်ဆောင်ထားပြီး နောက်တစ်ဖက်တွင် ကွန်ပျူတာအိတ်ကို ကိုင်ဆောင်ထားရာ အင်္ကျီနှင့်ဝတ်စုံကို ဝတ်ဆင်ထားသည်။
လော့ချီ ယဲ့ယဲ့လေးပြုံးမိ၏။
"ဒါတွေအားလုံးက ဒေါက်တိုင်တွေပါပဲ.. ကျွန်မက ဖိုင်အိတ်ကို ကြုံရာပစ္စည်းတွေ ထည့်လာတာ"
သူမ ကွန်ပျူတာအိတ်ကို ကိုင်ထားသော်လည်း ဗလာချည်းသက်သက်သာ...
"ဒီလိုပုံစံမျိုးနဲ့ဆိုရင် အသိမိတ်ဆွေတွေနဲ့တွေ့ရတာ အဆင်မပြေဖြစ်မှာ မဟုတ်တော့ဘူးလေ"
ကုမ္ပဏီကန်တင်းကို အားလပ်ရက်များတွင် မဖွင့်ထားသောကြောင့် အချိန်ပိုအလုပ်ဆင်းပြီးနောက် စားသောက်ဆိုင်များတွင် ပုံမှန်စားလေ့ရှိသည်။ ကျန်းရှန်းဟယ်အနေဖြင့် အဆင့်မြင့်စားသောက်ဆိုင်များတွင် အလုပ်ထမင်းများကို စားရသည်မှာ အံ့သြစရာမဟုတ်ပေ။
"ကိုယ် ဖိုင်အိတ်ယူလိုက်မယ်"
သူမသည် သူတို့နှစ်ဦးသား ပေါင်းသင်းဆက်ဆံရသည့် အခြေအနေသို့ ဖြည်းညှင်းစွာ ဝင်ရောက်လာကာ သူမအနေနှင့် စိတ်အေးအေးထားပြီး ချိန်းတွေ့ရန် နည်းလမ်းများကို ရှာဖွေနိုင်ခဲ့သည်။ မနေ့ညကနေ ဒီညအထိ တစ်ရက်တာ ပြောဆိုဆက်ဆံတာက အရင်ဆယ်ရက်နှင့် လိုက်လျောညီထွေ ဖြစ်နိုင်ပါ၏။
လော့ချီ စားသောက်ဆိုင်သို့သွားရာလမ်းတွင် သူမသည် အပြင်မှာဆိုလျှင် သူ့အား 'ဥက္ကဋ္ဌကျန်း' ဟုသာ အမြဲခေါ်ဆိုရန် ကြိုတင်သဘောတူထားခဲ့ပြီး ယင်းမှာ ပြစ်ဒဏ်တွင် မပါဝင်ပေ။
