အပိုင်း ( ၄၆-၃ )
ချွေ့ဖုန်း ဘာလုပ်ချင်လဲဆိုတာ မသိဘူး ၊ လင်ကျားရင်းနှီးမြှုပ်နှံရေးရဲ့နောက်ကွယ်က သူဌေးက ဘယ်သူလဲဆိုတာ သူမ မသိသေးသလို လူတွေကို အလွယ်တကူ အမှားလုပ်လို့မရနိုင်။
ယွမ်ဝေအဆောက်အအုံ မြေအောက်ကားပါကင်တွင် သူမအတွက် သီးသန့်ကားပါကင်နေရာတစ်ခုရှိပြီး ကျန်းရှန်းဟယ်က အခြားအစီအစဉ်များကို မလုပ်ဘဲ သူမအား ထိုနေရာတွင်နေစေခဲ့သည်။
ကားကိုရပ်ပြီးနောက် လော့ချီသည် ဖိုင်အိတ်ကိုယူကာ သာမာန်ဓာတ်လှေကားဖြင့် ၄၂ ထပ်သို့ တက်သွား၏။
ဧည့်ကြိုကောင်တာမှ မိန်းကလေးသည် အလုပ်မဆင်းရသေးသဖြင့် သူမကိုမြင်တော့ အံ့ဩပြီးရင်း အံ့ဩနေပါ၏။
"လက်ထောက်လော့ မတွေ့တာကြာပြီနော်"
သူမကို အရင်ကလို ချစ်စနိုးနဲ့ ခေါ်နေတုန်းပဲ။
နှုတ်ဆက်ပြီးနောက် လော့ချီမှာ တည်ငြိမ်အေးဆေးနေပုံဖြင့်
"ဥက္ကဋ္ဌကျန်းက ကျွန်မကို အလုပ်အကြောင်း အစီရင်ခံခိုင်းလို့လေ"
သူမ၏လက်ထဲတွင်ရှိသော ဖိုင်အိတ်သည် ဘုရားသခင်၏ ကိရိယာတန်ဆာပလာဖြစ်သည်။ ဧည့်ကြိုကောင်တာမှ ကောင်မလေးသည် သံသယ အနည်းငယ်မျှပင်မရှိ ၊ သူမအား စာရင်းသွင်းခြင်းမရှိဘဲ တိုက်ရိုက်သွားခွင့်ပြုသည်။
လော့ချီဟာ ဘော့စ်၏နှလုံးသားထဲတွင် မတူညီသောအလေးချိန်ကို ကိုင်ဆောင်ထားကြောင်း ဧည့်ကြိုကောင်တာမှ ရေးတေးတေးလေး သိမြင်နိုင်ပေ၏။
ဘာကြောင့် မတူညီသည်ကိုတော့ သူမ မပြောနိုင်ပါ။
အတွင်းရေးမှူးရုံးဧရိယာတွင် ရှောင်ကျန်းတစ်ဦးတည်းသာ ကျန်ရှိခဲ့သည်။ ဒီည ညစာစားပွဲရှိတော့ သူ သိမ်းဆည်းပြီး စားသောက်ဆိုင်သွားရန် စီစဉ်နေ၏။
ဒီနှစ်ညစာအတွက် စားသောက်ဆိုင်လေးကို မရွေးချယ်ထား ၊ ထိုနေရာဟာ ဘော့စ်အတွက် အမှတ်တရဖြစ်သင့်ပေသည်။
"အစ်မလော့?"
ဆွေမျိုးတစ်ယောက်ကို မြင်လိုက်ရသည့်အလား သူ ရုတ်တရက် ထရပ်ပြီး စိတ်လှုပ်ရှားစွာ ပြောသည်။
