အပိုင်း ( ၄၂-၃ )
ကျန်းရှန်းဟယ်သည် စူကျိုးသို့ သူမနှင့်အတူ အလုပ်ကိစ္စဖြင့် ပထမဆုံးအကြိမ် ရောက်လာသည်ကို သတိရမိ၏။ ထိုအချိန်ကလည်း သူမက ပြတင်းပေါက်အပြင်ဘက်သို့ ဓာတ်ပုံရိုက်နေခဲ့သည်။
"လော့ချီ"
သူက သူမကို ခေါ်လိုက်သဖြင့် သူမ ပြန်လှည့်ကြည့်လာသည်။
"ဥက္ကဋ္ဌကျန်း ဘာဖြစ်လို့လဲ"
ကျန်းရှန်းဟယ်သည် သူမက သူ့ကို ဘယ်လိုခေါ်ရမလဲဆိုတာ စိတ်ပူစရာမလိုတော့ဘဲ သူမခေါ်ချင်သလို ခေါ်လို့ရနိုင်၏။
"မင်း မျှဝေတဲ့ဓာတ်ပုံအယ်လ်ဘမ်တစ်ခု ဖန်တီးချင်သလား"
လော့ချီ ခဏတုံ့ဆိုင်းသွားပြီး ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။
"အင်း"
"ဥက္ကဋ္ဌကျန်း ရှင်ရော ဓာတ်ပုံရိုက်ရတာ ကြိုက်လား"
"ကြိုက်တယ်လို့တော့ ပြောလို့မရပါဘူး နှစ်အနည်းငယ်အတွင်း ဓာတ်ပုံ သုံးလေးပုံလောက်တော့ ရိုက်ပြီးပြီ"
မကြာမီတွင် မျှဝေထားသောအယ်လ်ဘမ်ကို ဖန်တီးခဲ့သည်။ ကျန်းရှန်းဟယ်သည် သူမအား မျှဝေထားသောအယ်လ်ဘမ်တွင် သူမ ရိုက်လေ့ရှိတဲ့ ရှုခင်းဓာတ်ပုံအားလုံးကို တင်ခိုင်းလေသည်။
လော့ချီက သူ့ကို ခေါင်းလှည့်ကြည့်၍
"ကျွန်မရဲ့ဓာတ်ပုံရိုက်တဲ့စကေးက သာမာန်ပါပဲ သူတို့အားလုံးက ရှုခင်းဓာတ်ပုံတွေဖြစ်ပြီး နည်းနည်းတော့ ငြီးငွေ့စရာဖြစ်နိုင်တယ်"
"ငြီးငွေ့စရာမရှိပါဘူး မင်းက ဓာတ်ပုံရိုက်ပြီး ကိုယ်က သုံးသပ်ချက်ပေးတယ်"
မျှဝေထားသောအယ်လ်ဘမ်တွင် ကျန်းရှန်းဟယ်မျှဝေသည့် ပထမဆုံးဓာတ်ပုံမှာ စူကျိုးတွင် မိုးရွာသောည၌ သူတို့နှစ်ဦး၏ နောက်ကျောဓာတ်ပုံဖြစ်သည်။ လော့ချီသည် ထိုနေ့တွင်ပြုလုပ်သော ဘဏ္ဍာရေးဆိုင်ရာ ထိပ်သီးအစည်းအဝေးတွင် သူမရိုက်ယူခဲ့သော ဓာတ်ပုံအချို့ကို ပထမဆုံးရွေးချယ်ခဲ့သည်။
"ဥက္ကဋ္ဌကျန်း"
"အင်း"
မိနစ်အနည်းငယ်အတွင်း သူမ ဥက္ကဋ္ဌကျန်း လို့ သုံးကြိမ်တိုင်တိုင် ခေါ်ဆိုခဲ့သည်။
