ရှောင်မော်ကူး

« ၆၂ »

အခန်း (၆၂)

"ခင်ဗျားတို့ရဲ့ ဆက်ဆံရေးက တကယ်ကောင်းတာပဲ"

အန်းကျယ် အိပ်မက်မက်နေသည်။

မိုး၏အသံ၊ မိုးရေတပေါက်ပေါက်ကျသည့်အသံ။

ရေ‌စက်ရေပေါက်များသည် အပြန့်ကျယ်သော သစ်ရွက်များကို ထိခတ်သွားကာ လိမ်ယှက်နေသော ရွက်ကြောများအတိုင်း စီးဆင်းသွားပြီး၊ အစွန်းများ၌ တစ်စက်စက်ကျ၍ ချုံပုတ်များထဲ သို့မဟုတ် သစ်ပင်အိုကြီးတို့၏ အမြစ်များထက်သို့ ကျဆင်းသွားပြီး စိုစွတ်နေသည့် မြေဆီလွှာထဲသို့ စိမ့်ဝင်သွားသည်။ စိုစွတ်သော မိုးရာသီတွင် ဤကဲ့သို့သောမြင်ကွင်းများစွာကို သူ ကြုံတွေ့ခဲ့ဖူးသည့်ပုံရသည်။ သူ့၏မှတ်ဉာဏ်သည် ကမ္ဘာကြီးတစ်ခုလုံး မိုးရွာသွန်းနေသည့်အချိန်၊ ထိုနေရာမှ စသည်။

သူသည် မှို၏ထီးပုံစံအမိုးမှ လွင့်ကျလာသည့် sporeတစ်ခုဖြစ်ကာ မိုးမရွာသွန်းမီ မြေကြီးထက်သို့ လေနှင့်အတူ လွင့်ပါသွား၏။ မိုးရွာသွန်းဖြိုးပြီးသည့်နောက် စိုထိုင်းနေသော ရေငွေ့အား မရှူရှိုက်မိခင်အထိ သူသည် အိပ်ပျော်နေခဲ့ပုံရသည်။

အရာအားလုံးသည် သူ့ထိန်းချုပ်မှု၏ပြင်ပ၌ ဖြစ်သည်။ စိုစွတ်နေသော မြေကြီးတွင် myceliumသည် ဆန့်တန်းသည်၊ ကြီးထွားသည်၊ ခွဲဖြာသည်၊ အပြင်ဘက်သို့ ဖြန့်ကြက်သွားကာ တစ်နေရာ၌ စုဆုံသွားကြ၏။ သူသည် ကျောက်စရစ်ထက် သေးငယ်သောsporeတစ်ခုမှ myceliumထုတစ်ခုအဖြစ် ကြီးထွားလာသည်။ ပြီးနောက် ပင်စည်ထွက်လာကာ ထီးပုံစံအမိုး ဖြစ်ပေါ်လာ၏။

အရာရာသည် ကျိုးကြောင်းဆီလျော်၏။ လူသားများနှင့်မတူဘဲ မှိုတို့သည် မျိုးဆက်တစ်ဆက်မှ နောက်တစ်ဆက်အား သင်ကြားပေးရန် မလိုအပ်ပေ။ သူ့ကိုထုတ်လုပ်ပေးခဲ့သော မှိုအပေါ်တွင် သူသည် မည်သည့်ထင်မြင်ချက်မျှ မရှိ။ ယင်းမှာ သူ၏ကိုယ်ပိုင်အ‌တွေ့အကြုံကဲ့သို့ သူသည် မြေကြီးထဲမှ သူ လိုချင်သည့်အရာအား ရှင်းရှင်းလင်းလင်းသိရှိနေခဲ့သည်။ မည်သည့်နေရာတွင် သူ မွေးဖွားသင့်သည်၊ မည်သည်ကို သူ ပြုလုပ်သင့်သည်နှင့် မည်သည့်အချိန်၌ သူ သေဆုံးသင့်သည်တို့ကိုလည်း သူ သိနေခဲ့၏။ သူ့ဘဝ၏တာဝန်သည် sporeတစ်ခုအား မွေးဖွားပေးရန်ပင်။