I'll Hold On To You

Your Safe Place

I'm here by your side, decorating a piece of heaven for you... — Meteor Rain, F4

xxxxxx

[Relaina]

Hindi ko alam kung dapat ko bang ikainis o ikatuwa ang inaakto ni Kamoteng Brent ngayong araw na ito. Then again, hindi ito ang unang beses na napansin kong may kakaiba sa ikinikilos ng lalaking ito. Mula nang gumaling ako may isang linggo na rin ang nakakaraan, wala na itong ginawa kundi ang araw-araw akong puntahan dito sa bahay namin.

And I have to say, it was a little inconvenient for him. Not to mention, way too distracting for me. Pakisabi nga sa akin. Kailan pa naging charming at appealing sa mga mata ko ang stressed, worried, at slightly overprotective na Brent Allen Montreal, ha?

Lumala na ba ang sitwasyon para sa akin, ha? Did I have the need to be so worried for my heart now? Umabot na ba ako sa puntong iniiwasan ko mula nang magpahayag ang lokong ito ng gusto nitong mangyari raw para sa aming dalawa?

"Laine!"

Kulang na lang ay mapatalon ako sa gulat dahil sa pasigaw na pagtawag na iyon sa palayaw na ibinigay a akin ni Brent. Nang lingunin ko ang pinagmulan n'on ay ganoon na lang ang pagtibok ng puso ko nang makita kong nakatingin si Brent sa akin. He was sitting opposite of me sa isang cottage restaurant na pinagdalhan nito sa akin ng araw na iyon.

"Kailangan mo talagang sumigaw, 'no?" sabi ko na lang para mapagtakpan ang pagbilis ng tibok ng puso ko dahil sa lalaking ito.

"Eh kanina pa kita tinatawag, hindi ka naman namamansin. Wala ka na naman sa sarili mo. Okay ka lang ba? Masama na naman ba ang pakiramdam mo?"

Hindi na ako nakaimik nang itanong nito iyon sa akin. At ako pa talaga ang wala sa sarili, 'no? Hanggang sa maisip ko na baka nga wala na naman ako sa sarili ko. Eh kung sabihin ko kaya rito na ito ang ang dahilan kung bakit nangyayari sa akin iyon? May reklamo pa kaya ito? Baka naman magtatatalon pa ito sa tuwa.

Oh, gosh! Mahabaging Panginoon, tulungan n'yo po ako sa sitwasyon ko ngayon. Ang tindi naman po kasi ng ibinigay N'yong pagsubok sa akin, eh. Bakit kasi ang guwapong sira-ulo pa na ito ang ibinigay N'yong pagsubok sa akin? Kaunti na lang talaga, hindi ko na alam kung ano ang mangyayari sa akin. Lalo na sa puso ko.

I took a deep breath and faced Brent. Mas mabuti pa nga siguro na kumprontahin ko na lang ito kaysa naman ganitong ginugulo na naman ng mga ikinikilos nito ang isipan ko.

"Brent... may problema ka ba?"

Napatigil sa akmang pagsubo ng hiniwa nitong custard pie si Brent bago ako tiningnan. "Ano namang klaseng tanong iyan, ha? Bakit naman ako magkakaroon ng problema ngayong kasama kita?"

Hay... Heto na naman tayo sa mga banat nitong pick-up lines, eh. Pero mamaya ka na mag-react, my dear heart. Mas mahalaga ang gusto kong ipunto sa lalaking ito sa mga sandaling iyon.

"Kailangan mo ba talagang magsinungaling sa akin? Ako lang 'to, o. Balak mo pa bang maglihim sa akin?"