Chateau de Deschaneau

~~forty three~~

رزلین: رنه میان وعدتو خوردی؟

رنه به رزی نگاه کرد و گفت: میان وعده!

رزلین به داخل اشاره ای داد و گفت: گرم و تازست روی میزه

رنه که منظور دختر را گرفت، چشمی چرخاند و سری تکان داد: هیونگ من یخورده برم تو..

نامجون: اره برو بقیشو خودم درست میکنم

رزلین بعد از رفتن رنه، سیبی قرمز و بزرگی که در دست داشت را وسواس گونه با سرآستین سفید لباسش پاک کرد و بعد به طرف مرد درازش کرد و گفت: برای توعه

نامجون نگاهی به دست رزلین انداخت و بی اعتنا به کارش ادامه داد

رزلین: نگران نباش نمیزارم کسی با دیدنمون شایعه درست کنه.. البته که قرار هم نیست اتفاق خاصی بیفته این فقط یه سیبه

نامجون: دلیلی نداره به من سیب بدید مادمازل

رزلین: یه سیب مگه چقدر میتونه جنجالی بشه؟ دیشب حواسم بود شام نخوردی صبح هم سر میز صبحانه غایب بودی.. لجبازی نکن لطفا موسیو مارتین

نامجون کار درخت را تمام کرد و بی حرف و باز هم بی‌توجه به دست دراز شده ی رزلین، وسایلش را برداشت و به طرف درخت بعدی رفت

رزلین با ناراحتی سیب را رها کرد و کتابی که دستش بود را روی وسایل نامجون گذاشت و قبل از اینکه داخل برود با لحنی بغض آلود گفت: قولش رو قبل از اینکه باهم بیگانه بشیم داده بودم، کادوی تولدته پس حق نداری قبولش نکنی

گفت و همونطور که اشکهایش یکی پس از دیگری روی گونه هایش فرود می آمد به طرف سردابه رفت، انقدری حالش بد بود که حتی متوجه جینی که در محوطه و جونگکوکی که کمی دورتر نزدیک در عمارت ایستاده بودند، نشد.

.
.

هیچوقت از آن دختر خوشش نمی آمد، نمیدانست این یکی از آن حس های قوی ایست که روح جادوگری اش بهش هشدارش را می‌دهد یا فقط یک حس حسودی زودگذر است.

اما با وجود اینکه از رزلین دل خوشی نداشت، دیدن چهره ی ناراحتش و اشکهایش حس بدی بهش القا میکرد و از ناراحتی اش خوشحال نبود.

چه اتفاقی افتاده بود؟ چه بحثی بین آن دختر و  نامجونش پیش آمده که اینطور ی دل آزرده شده بود؟

همانطور گنگ و کنجکاو به مردی که در حال باغبونی بود نزدیک شد اما با دیدن اشکهای مرد سر جایش خشکش برد و دیگر جلوتر نرفت

نامجون همانطور که کتاب را به قفسه سینه اش چسبانده بود و گریه میکرد، متوجه سوکجین شد

جین نگران و ناراحت نزدیکش رفت و با اینکه قلبش از احتمالات توی ذهنش مچاله میشد، نامجون را در آغوش گرفت و گفت: نگران نباش لولو همه چی درست میشه