Eloise Belle

Hoofdstuk 1.1

(Het heden)

Hoe graag ik ook een brief naar hem wil schrijven, het kan niet. Zoals vader zegt, dat is niet de juiste manier om het te verwerken. Ik heb met de jaren mee de juiste manier gevonden. Een doos. Een denkbeeldige zwarte doos. Hij is klein, maar draagt een hoop met zich mee. Mijn diepste geheimen, mijn verdriet en het allerbelangrijkste Danny. En vandaag is de dag dat ik hem zal begraven. Vandaag zal de doos in het zwarte gat verdwijnen. Een gat zo diep als een put. Hiermee breng ik een einde aan mijn verdriet. Hiermee sluit ik het emotionele boek en open ik een nieuwe boek. Eentje waarin je mij niet zult herkennen. Ik weet zeker dat Steve daarvoor zal zorgen. 'Deze is voor jou Danny,' prevel ik in mijn gedachten en open mijn ogen.

Ik kijk met een glasharde blik naar mijn tegenstander. Hij houdt de metalen staaf stevig vast, alsof hij bang is dat ik het van hem af zal pakken. Ik lach vreugdeloos.

'Dus van alle sterke mannen daar buiten is hij de uitverkorene? Hij kijkt naar mij alsof ik een oor van zijn knuffelbeer kapot heb getrokken.' zeg ik verbaasd. Oom Steve schiet in de lach.

'Dit is je eerste dag en je begint nu al te klagen?' Hij heeft gelijk. Ik moet er gewoon het beste van maken.

'Je hebt gelijk, ik mag niet klagen. Laten we dan maar beginnen,' zeg ik nadat ik mijn rode lokken in een warrige knot heb gewikkeld. 'Neem je vechtpositie Eloise.'

Alhoewel mijn tegenstander slechts één metalen staaf gebruikt, pak ik er twee uit het rek. Als ik het volgens mijn vechtkunsten doe kom ik nergens. Ik moet gewoon mijn verstand gebruiken. Als je lang genoeg in de ogen van je tegenstander kijkt, jaag je hem vanzelf de stuipen op het lijf, was wat Danny altijd zei.

Ik kijk in de ogen van mijn tegenstander en schrik van de woede die plotseling in zijn ogen verschijnt. Duister en ongecontroleerd. Geschrokken deins ik achteruit. De kalmte in mijn ogen verdwijnt als sneeuw voor de zon.

'Zijn jullie er klaar voor?' Nog voordat ik kan antwoorden telt de trainer tot drie. Bij drie stormt mijn tegenstander op mij af. Zoals een dier dat bij zijn prooi doet.