Eloise Belle

Hoofdstuk 14

'We hebben onze bestemming bereikt, Katherina. Wordt nou wakker,' probeert Sahar mij te wekken. Mijn ogen springen vermoeid open. Ik grom vanwege het felle licht wat door de ramen naar binnen schijnt. Hoelang heb ik wel niet geslapen? Versuft kijk ik in de opgelaten ogen van Sahar. Ik grinnik.

'U bent vast heel blij om weer thuis te zijn?' Ze knikt.

'Zeker. Ik heb mijn kinderen gemist,' zegt ze pruilend. Ze neemt mij onderzoekend in zich op. Net zo kritisch als de dag dat we elkaar voor het eerst zagen.

'En jij bent echt geen ochtend mens,' lacht ze hartelijk.

'Dat is waar. Ik heb lang niet zo lekker geslapen.'

'Je hebt vast honger?' Bij die woorden knort mijn buik enorm. Ik glimlach beschaamd. Het rood stijgt onmiddellijk naar mijn hoofd. 'Dat is duidelijk. Ik zal de kokkin alvast op de hoogte brengen dat we zijn gearriveerd,' grijnst Sahar.

Nadat ik zo vriendelijk mogelijk de piloot en butler heb bedankt verlaat ik de jet. Mijn hart bonkt zodra ik voet op Arabische grond zet. Ondanks het warme weer kruipt er een koude rilling over mijn rug. Dit is geen goed idee, denk ik hoofdschuddend. Ik hoor hier niet te zijn. Niet zonder Danny. Sahar pakt mijn hand vast en trekt mij rustig met haar mee. Ze kijkt fronsend naar mijn bedrukte gezicht.

'Wat is er?' vraagt ze me wanneer we een paar meters verderop stil staan. Ik haal mijn schouders op en trek mijn jas dicht. Ik heb het ineens ontzettend koud.

'Kind toch,' jammert Sahar en voelt zachtjes aan mijn voorhoofd.

'Je voelt zo warm.' De bezorgdheid is van haar gezicht af te lezen. Ik herpak me snel en probeer door te glimlachen haar zorgen weg te nemen. Ze gelooft er niets van en rist mijn legergroene jas open, die ze vervolgens over mij schouders uittrekt.

'Het is meer dan 35 graden. Je kunt in dit weer echt geen jas dragen. Je hebt last van een jetlag,' concludeert ze even later. Ik knijp mijn ogen toe en schud mijn hoofd.'Het gaat prima. Laten we gaan,' zeg ik snel en loop alvast – zodat ze niet verder kan vragen – door.

'Katherina Patrior?' Ik draai me vragend om en kom oog in oog te staan met een goed geklede man. Hij spreekt vloeiend Engels. Zijn Britse accent klinkt een beetje als die van Aleser. Stop met aan hem te denken, Eloise. Hij glimlacht breed.

'U bent zo in gedachten verzonken dat u mij niet heeft opgemerkt,' zegt hij.

'En u bent?' vraag ik meteen. Sahar komt hijgend naast me staan.

'Wat loop jij snel zeg.' Ik schiet in de lach.

'En u bent vast Sahar Rahmoune?' onderbreekt de man ons. Hij staat voor een zwarte Audi. Het ziet ernaar uit dat hij vergaat van de warmte, want het zweet druppelt van zijn gezicht. Ik krijg het er automatisch warm van.

'Wie bent u?' vraagt Sahar hem net zo verward.

'Ik ben Jack, mevrouw Patriors chauffeur,' stelt hij zichzelf voor. Heb ik nu ook een chauffeur? Dit moet vast het werk van Aleser zijn geweest.

'Wie heeft u ingehuurd?'

'Dat doet er niet toe,' zegt Sahar opgelaten. 'We moeten al blij zijn dat we de taxi niet hoeven te nemen. Mijn chauffeur is voor twee volle weken op vakantie.' Ze pakt mijn hand vast en snelt naar de auto. Jack opent het portier en laat ons binnen.

'En onze bagage?' Jack kijkt glimlachend op mij neer. 'Dat is geregeld.'

Een uur later rijd Jack door een openstaande poort. Ik kijk met grote ogen opzij en zie Sahar glimlachend naar de wachter zwaaien. Hoe dichterbij we komen, hoe groter mijn ogen worden van verbazing. De bloemen. Het zwanen fonteintje.

'Woont u hier?' roep ik verrast. Ik blik vol verbazing op de enorme huis. Hoe moet ik het noemen? Villa? Het lijkt net een paleis.

'Mooi is het, hé.' Ik knipper ongelovig met mijn ogen.

'Mooi? Het is schitterend!' Ze klopt op mijn schouders. 'Vanaf vandaag is dit ook jouw thuis,' zegt ze liefdevol. Ze stapt uit en geeft Jack een paar instructies.

'Natuurlijk, mevrouw.' Hij draait zich naar me om en overhandigt me een kaartje. 'U kunt wanneer dan ook bellen naar dit nummer. Ik ben de komende paar maanden uw chauffeur.'

'Alleen als u mij niet met u aanspreekt. Noem me maar gewoon Elo.... Ik bedoel, Katherina,' verbeter ik mezelf snel. Hij knikt uitgebreid en zegt me gedag. Ik loop Sahar achterna. Dit keer moet ik rennen om haar bij te houden.

'Je bagage wordt zo opgehaald door jouw butler.' 'Heb ik een eigen butler?' vraag ik haar verward. 'Natuurlijk heb je die.'

'Ik hoef geen butler, maar toch bedankt,' zeg ik uiteindelijk. Ik heb genoeg aan een chauffeur die ik kan bellen wanneer ik er even tussenuit wil. Maar een butler die alles voor mij moet doen. Dat heb ik niet nodig.

Sahar wilt wat zeggen, maar iemand anders is haar voor.

'Moeder,' roept een jongeman die samen met een jongedame onze kant oploopt. Hij kust haar op de voorhoofd, waarna het meisje haar stevig omhelst. Zij moet vast haar dochter zijn.

'Katherina, is het toch?' vraagt het meisje vriendelijk. Ik schat haar rond mijn leeftijd. Ik knik. Het is echt even wennen om geen Eloise Belle meer te horen.

'Ik ben Ines. Leuk je te ontmoeten,' zegt ze haar hand toereikend.

'Insgelijks,' zeg ik, terwijl ik hem in ontvangst neem. Haar donkerbruine ogen spreken. Ze glinsteren zo dat het mij zelfs vrolijk maakt. De jongeman reikt ook zijn hand toe.

'Ik ben Aniss. Welkom in huize Rahmoune,' glimlacht hij. Ik schud ook zijn hand.

'Dankjewel.'

'Kom, dan geef ik je een rondleiding door het huis,' stelt Ines enthousiast voor.

'Ze pakt je al meteen van me af,' lacht Sahar. We lachen alle drie met haar mee. Ik heb lang niet oprecht gelachen en het voelt goed.

'Wel op tijd terug zijn voor het ontbijt,' roept Sahar ons achterna. Ik volg Ines die huppelend naar de voordeur loopt. Het is een deur wat bestaat uit twee delen. Binnen kijk ik mijn ogen uit. De kroonluchter is het eerste wat mij opvalt. Hij is enorm en glinstert als duizend diamanten.

'Welkom in Abu Dhabi,' fluister ik mezelf toe.

.