Eloise Belle

Hoofdstuk 15.1

'We zijn er,' kondigt Aniss - wanneer hij zijn auto aan de kant zet - aan. Ik heb te lang in de auto gezeten, dus stap ik onmiddellijk uit. Bij het ruiken van een sterke visgeur trek ik een vies gezicht. Dit is niet echt de frisse lucht waar ik op hoopte. Naast de geur ruik ik nog iets anders. Iets zoutigs. Hmm...

'We zijn in de buurt van een haven, is het niet?' concludeer ik verward. Wat doen we hier? De straten zijn zo leeg dat ze onbewoond lijken. Er staan geen enkele lantarenlampen. De buurt wordt slecht verlicht door de glazen wolkenkrabbers in de verte, die schitteren als diamanten.

Aniss knikt ernstig. Hij loopt iets verder en kijkt om het hoekje. Zijn blik verzacht. 'We zijn toch niet verkeerd,' glimlacht hij tevreden en wenkt naar ons. We lopen in zijn richting. Ines is behoorlijk stil. Na haar korte discussie met Aniss, vertikt ze het om tegen hem te praten. Ze kregen zodra we het huis verlieten ruzie. Ik heb geen idee waar dat over ging.

'We komen in de problemen,' zegt ze nog voordat we Aniss bereiken. Ik stop en kijk haar onderzoekend aan. Haar blik staat ernstig.

'Hoezo?'

'Moeder heeft ons verboden om zulke feestjes te bezoeken,' begint ze fronsend. 'Vooral nu met jou. Voordat ze vertrok naar Amerika waarschuwde ze ons dagenlang. Ze belde nog af en toe om haar woorden te benadrukken. We mochten onze gezichten niet meer vertonen op hun feestjes,' mompelt ze. 'Wiens feestjes?' Ze opent haar mond om te antwoorden, maar dan klapt Aniss in zijn handen, waardoor we beiden opschrikken.

'Schiet eens op,' snauwt hij. Ik rol met mijn ogen en trek haar met me mee. Ze moet mijn vraag nog beantwoorden, alleen weet ik zeker dat ze dat niet in zijn bijzijn wilt doen. Ondanks mijn nieuwsgierigheid heb ik daar volkomen begrip voor.

We lopen stilzwijgend door. Hoe dichter we bij de haven komen, hoe sterker de zoutige geur wordt. Plotseling dringt het geluid van harde muziek mijn gehoor binnen. Ik trek verrast mijn wenkbrauwen op.

'Wat... Uuhh... Waar?' stotter ik verbaasd.

'Dit, mijn lieve Katharina..' Hij vindt me lief? 'Is nou echt wat we het jachtfeest van het jaar noemen,' schreeuwt hij boven de muziek uit. De muziek is echter zo hard dat zijn woorden als gefluister klinken. Ik kijk verbluft naar de gigantische jacht wat op het water drijft. De jacht is wit van kleur. Princess L, staat er in gouden sierlijke letters op de zijkant. Er kruipt een koude rilling over mijn rug. Zou het? Ik probeer het nare gevoel wat me bekruipt van me af te schudden. Natuurlijk niet.

Ik zet mijn verstand op nul en loop Aniss achterna. Ines pakt mijn hand vast en trekt me naar haar toe.

'Ik vind het geen goed idee, Katharina,' zegt ze bloednerveus.

'Maak je maar geen zorgen. Je moeder zal het je wel vergeven. Het is maar een feestje van een populaire meisje, toch? We praten onszelf er wel onderuit,' stel ik haar gerust.

'Je hebt gelijk.' In de verte staat Aniss al op ons te wachten. Zodra we bij hem aankomen geeft hij de namen door aan een van de twee wachters. Hij blikt in zijn mapje en knikt dan.

'Staat mijn naam daarop?' vraag ik verwonderd.

'Ik heb jullie namen er gisteravond op gezet...' We worden onderbroken door een beeldschone dame die haar armen om Aniss heen slaat. Ze draagt een diamanten jurk en glimlacht breed. Haar ogen twinkelen in het maanlicht.

'Nu kan het feest pas echt beginnen,' lacht ze hardop. Ik kijk naar Aniss die hartelijk met haar mee lacht. Hij lijkt een stuk vrolijker. Ik zie hem voor het eerst echt lachen. Hij ziet er erg casual uit in zijn witte T-shirt en lichtblauwe spijkerbroek. Het sluit mooi bij haar diamanten jurk aan. Was dat gepland?

Ik moet toegeven dat Aniss heel wat van Ryan weg heeft. Ze hebben hetzelfde krullend haar en donkere ogen. Zelfs hun postuur is dezelfde.

'Jij moet Katharina zijn?' haalt haar hoge stem me uit gedachten. Ik knik hevig en neem haar uitgestoken hand in ontvangst. Ze schudt hem stevig, alsof ze dit vaker doet.

'Welkom in Abu Dhabi. Ik ben Lydia,' stelt ze haarzelf voor. Zodra ze in mijn ogen kijkt en mijn gezicht bestudeert, fronst ze. Haar blik staat argwanend. Alsof ik een spion ben die op het punt staat om haar te ontmaskeren.

'Leuk je te ontmoeten,' probeer ik haar gestaar te beëindigen.

'Insgelijks.' Haar stem klinkt nu veel serieuzer. Ze kijkt me vragend aan. 'Is dat je echte haarkleur?' Ik knik zenuwachtig. 'Mooi,' zegt ze gemeend. 'Het doet me aan iemand denken.' Ik bedank haar vriendelijk en kijk weg.

'Is hij nog steeds niet terug?' verzucht ze. Aniss pakt haar schouders vast.

'Nog steeds niet over hem heen?' Ze glimlacht half.

'Onmogelijk,' jammert ze. Aniss snuift. 'Voordat je het weet is hij terug.'

Ze zetten hun gesprek voort, maar ik luister allang niet meer. Ik sluip stiekem weg en grijp onderweg naar Ines een fles sterke drank uit het ijsbak. Ik neem een paar grote slokken en voel me meteen lichtjes worden in mijn hoofd. Mooi.

'Waarom liep je bij ons weg?' vraag ik haar verward. Ze pakt de fles uit mijn handen.

'Ik kan Lydia niet uitstaan,' moppert ze na een paar slokken te hebben genomen.

'Hoezo niet?'

'Ze is een arrogante trut,' snauwt ze. Ik schiet in de lach. 'Ze kan toch niet zo erg zijn?'

'O, je wilt niet weten. Ze is nog irritanter dan Aniss,' zegt ze giftig.

'Misschien hebben ze een relatie?' grap ik. Haar lokken bewegen heen en weer terwijl ze haar hoofd schud. Ze wijst met haar vinger naar Lydia.

'Zij is tot over haar oren verliefd op Aleser,' sist ze. Bij het horen van zijn naam snak ik naar adem. Ze is verliefd op Aleser? Mijn Aleser? Hij is niet jouw Aleser!

Ik pak mijn fles terug en drink hem leeg.

'Wie is ze?' vraag ik haar uiteindelijk. Ik voel me duizelig worden en sta wankelend op.

'Wie is zij?' herhaal ik scherp. Ze kijkt verward naar me op.

'Lydia? Zij is de dochter van Koning Abdul-Shakur Tayyib. Ze is de Prinses van Abu Dhabi, Katharina.'