Eloise Belle

Hoofdstuk 19

Wat voorafging:

'Vaarwel, Ines,' mompel ik en loop van haar weg. Zelfs de wachters laten me er doorheen. Dat zal vast het werk van Ines zijn geweest. Ik glimlach. Ik heb haar zo gekwetst dat ze me hiermee helpt. Een stukje verderop krijg ik eindelijk een taxi stil en stap haastig in. Ik overhandig de chauffeur de uitnodigingskaart. Hij kijkt er even naar, waarna hij hevig knikt. 

Er is slechts één manier om de veiligheid van mijn ouders, mijn familie en Ryan te verzekeren. Ik moet hem vinden en hier een einde aan maken.

..

De spierwitte muur. De gouden tinten. De naam die er met sierlijke letters in staat gegraveerd. De volle maan schijnt er precies op. Ik knijp mijn ogen samen en staar hoofdschuddend naar de gouden poort. Een poort waar prachtige auto's doorheen rijden. Eentje waar mijn vervoer niet doorheen mocht. Ik blik op de initialen en schud nogmaals mijn hoofd. Mijn ogen schieten naar de witte muur en met trillende vingers raak ik de naam aan. 'Amber-Lunah Amirmoesz,' fluister ik. De naam bezorgd me wederom kippenvel. Een naam die ik - niet zolang geleden - heb ontdekt op de grafsteen in het bos. De grootste en mooiste grafsteen die ik ooit heb gezien. En hij heeft alles weg van de muur en poort. De kleuren zijn exact hetzelfde. Spierwit en goud. Amber-Lunah Amirmoesz.

Ik schrik op van verschillende stemmen. Zodra ik me omdraai word ik omver geduwd door twee gillende vrouwen. Net wanneer ik denk de harde grond onder mij te raken word ik opgevangen door twee sterke armen. Ik hap naar adem en kom slapjes overeind. Met een wit weggetrokken gezicht kijk ik naar de twee vrouwen die door de poort proberen te komen. Ik houd mijn adem in. Ze dragen allebei een galajurk en hebben zelfs een masker op. Ze schreeuwen iets in het Arabisch wat ik gewoonweg NIET kan verstaan. Ze worden al snel tegengehouden door vier boze wachters. De mannen proberen hun buiten de poort te houden. Eentje is de vrouw zo zat dat hij haar arm achter haar rug draait en haar hoofd omlaag duwt. Deze plotselinge beweging krijgt beide vrouwen stil.

'Dus je vind hun interessanter dan degene die voorkwam dat je op de grond belandde?' Ik draai me geschrokken om en geef mijn longen dan eindelijk toestemming om zich vol te zuigen met zuurstof. Noussair kijkt me quasi-beledigd aan. Ik schiet in de lach.

'Ik denk het wel,' grinnik ik opgelucht. 'Maar toch bedankt.' Hij knikt grijnzend. Zijn blik glijdt van mijn ogen naar mijn voeten. En dan weer terug. Hij trekt verrast een wenkbrauw op. Ik laat mijn schouders hangen. Natuurlijk, ik draag een spijkerbroek. Ik ben helemaal niet gekleed in een jurk. Hij daarentegen ziet er goed uit in de grijze pak die hij draagt.

'Voordat je oordeelt, ik ben hier maar voor een paar minuten,' zeg ik meteen. Hij blikt in mijn ogen.

'Waarom?' vraagt hij me bloedserieus.

'Voordat ik die vraag beantwoord heb ik er eentje voor jou,' begin ik nerveus. Hij neemt een stap dichterbij en knikt geïnteresseerd. 'Weet jij wat "Sultan" betekent?' vraag ik hem. Diep van binnen weet je het zelf wel. Het gesprek van Aleser die tegen een majesteit sprak verfrist mijn geheugen. Ik haal diep adem.

'Het is een andere woord voor Koning. Hoezo?' beantwoord hij mijn vraag verward. Het zweet verschijnt op mijn voorhoofd. Ik slik.

'In dat geval wil ik graag jouw vader spreken,' breng ik uit. Mijn hele lichaam trilt. Mijn onderbewustzijn wist het. Ik durfde er alleen nooit echt aan te denken. De koning van Abu Dhabi, de vader van Noussair en Lydia, deze man heeft ervoor gezorgd dat mijn leven veranderde in een hel. Wat moet een koning in Godsnaam met mij?

Noussair kijkt me een paar tellen verbaasd aan. Maar de verbazing verandert al snel in een brede grijns en vervolgens lacht hij hardop.

'Mijn vader? De koning?' giert hij. Ik kijk snel achterom. Inmiddels zijn de vrouwen weggevoerd en staan we hier alleen. Ik wrijf over mijn gezicht en schud hevig mijn hoofd. Wat ben ik aan het doen? Waar ben ik mee bezig?

'Zeg hem dat Eloise Belle op hem staat te wachten,' fluister ik. Hij stopt met lachen en kijkt me met grote ogen aan.

'Eloise Belle?' herhaalt hij ernstig. Ik knik. 

Geniet ervan en bedankt voor jullie geduld. Zeer binnenkort zal er nog een vervolg verschijnen. (Ik hoop dat hij er morgen op zal staan.) Vergeet niet te stemmen en laat me vooral weten wat jullie ervan vinden. Alvast welterusten en tot snel!!