Eloise Belle

Hoofdstuk 11.5

Aleser haast zich naar de kasten en haalt die leeg. Het brandalarm overheerst het geluid wat hij maakt, waardoor hij makkelijk zijn gang kan gaan. Hij gooit en zoekt, tot hij een nieuwe dosis adrenaline vindt. Zonder op de anderen te blikken maakt hij het dopje los en zoekt naar de juiste plek op Eloise' borst. Althans, dat probeert hij.

Ze voelt ijskoud. Ziet lijkbleek. Zijn hart slaat een slag over. Hij houdt het spuitje boven haar borst en net voordat hij hem erin wilt steken pakt Sahar zijn arm vast. Hij kijkt verwilderd naar haar om.

'Laat mij maar,' zegt ze zachtjes. Haar ogen tonen nog steeds angst. Ze is bang, bang dat ze de dochter van de prinses heeft vermoord. Aleser wilt zijn arm los rukken, maar denkt even goed na. Zij weet precies wat ze doet. Iets wat je van hem niet kunt zeggen. Het enige waar hij nu om geeft is dat ze haar ogen weer opent en hem met die uitdagende blik aanstaart. De blik waarmee ze altijd naar hem kijkt. Wat ook nog telt is dat hij de ziekenboeg opblaast zodat hij haar op een veiligere plek kan brengen.

'Zoveel overleeft ze toch niet?' brengt Ryan in. Hij blikt op het gezicht van Eloise en raakt in paniek. Het zweet breekt hem op zijn voorhoofd uit. Met trillende handen pakt hij haar hand vast. Aleser knijpt zijn ogen toe en houdt hem nauwlettend in de gaten.

'Kalmeer je,' beveelt hij hem met een lage stem. 'Kalmeren? Jij bent zelf niet kalm,' sist Ryan. Zijn ogen schieten naar het gasfornuis.

'We hebben weinig tijd,' bedenkt hij zich geschrokken. Aleser overhandigd Sahar het spuitje.

'Zorg ervoor dat die ogen dit keer wel open springen,' spreekt hij rustig, alsof hij er zeker van wilt zijn dat ze elke woord heeft gehoord. Wellicht heeft ze hem nog net kunnen horen, want het brandalarm lijkt net een defecte sirene die onophoudelijk doorgaat.

Ze knikt gespannen. Haar klamme handen plaatst ze op Eloise' ontblote schouder. Ze tast naar de juiste plek en komt zo net boven haar borst terecht.

'Ze kan nog maar weinig hebben, anders wordt het haar fataal. We kunnen nu alleen nog op God vertrouwen,' zegt ze.

'We hebben geen tijd meer, Sahar. Schiet alstublieft op.' Aleser grist nog snel de ketting uit Eloise' vuist. Hij gooit hem precies onder het bed. Ryan kijkt hem met opgetrokken wenkbrauwen aan.

'Die heb je haar net terug gegeven?'

'Ze moeten bewijs hebben dat ze hier ook daadwerkelijk heeft gelegen, vind je niet? Maar maak je geen zorgen, het is een kopie. Ik heb de originele ketting in de auto liggen. Pak even een schaar, dan knip ik een stukje van haar haar af.' Vol ongeloof loopt Ryan naar het hoopje op de vloer. Hij vindt al snel een schaar.

'Je weet dat ze woest zal zijn? De lengte van haar haar is het enige waar ze niet onzeker over is. Je zult haar hiermee breken,' spreekt Ryan vol medelijden. Aleser snuift. Hoe kan een prachtige dame onzeker zijn?

'Dat risico neem ik dan maar.' Hij pakt de schaar uit zijn handen en knipt een grote stuk haar.

'Dat is veelte veel?' Aleser is nu zichtbaar geïrriteerd. Hij antwoord niet, wat Ryan duidelijk aanwakkert. 'Dat zal toch in vuur opgaan?' Aleser kijkt naar hem op.

'Misschien. En misschien ook niet,' antwoord hij kort en schuift het haar onder haar kussen. In de tussentijd spuit Sahar het vloeistof in Eloise' lichaam. Aleser kijkt verwachtingsvol toe. Naast het brandalarm is het muisstil. Niemand zegt wat. Ze kijken alle drie naar het lichaam dat nog steeds niet in beweging komt. Aleser heeft er genoeg van en pakt haar op. Hij gooit haar over zijn schouders.

'Wat doe je?' gilt Sahar. Hij negeert haar en loopt met Eloise over zijn schouder naar de deur.

'Hier hebben we geen tijd voor. Ik breng haar naar het ziekenhuis, nadat we de ziekenboeg hebben opgeblazen,' zegt hij. 'Het kan hier zo volstromen met brandweermannen en politieagenten. Wij moeten dan allang weg zijn.'

Ze rapen alles bij elkaar. Zonder enkele sporen achter te laten verlaten ze het gebouw. Steve regelt de camera beelden, waardoor het zal lijken dat er niemand was die dit op zijn geweten kan hebben. Ze zullen de kogel niet zien noch horen.

Aangekomen bij de auto opent Ryan de deur voor hem en legt Aleser haar rustig op de achterbank. Ze heeft nog geen oog geopend. Hij maakt zich grote zorgen. Wat nou als? Hoofdschuddend pakt hij het vuurwapen. Hij moet er niet aan denken. Ze overleeft dit wel. Ze moet wakker worden. Hij buigt zich nog snel voorover en plant een kus op haar voorhoofd. 'Word wakker, prinsesje,' fluistert hij in haar oor.

'Ik rij,' zegt Ryan. Aleser knikt.

'Zodra de kogel is gelost ga je ervandoor, goed?'

'Oké.' Aleser stapt aan de passagierskant in en richt zijn vuurwapen op het raam die hij zojuist had gesloten. Hij telt tot drie en bij drie lost hij een kogel en even later explodeert de gehele ziekenboeg. De glasscherven vliegen in het rond en er wordt luid gegild. Er was niemand in de ziekenboeg, daar is hij zeker van. Het zijn ook mensen die net zijn gepasseerd die gillen. Niemand heeft hem vanwege de geblindeerde ramen gezien.

Ryan rijdt weg.

Het geluid van gehoest verbreekt de stilte in de auto. Aleser draait zich om en glimlacht kort. De opluchting is in zijn ogen te lezen.

Ze hapt naar adem en pakt Sahar stevig vast. Met uitpuilende ogen zoekt ze meteen naar Aleser. Hun blikken kruizen en ze laat zich hijgend terug vallen.

'Welkom terug, Eloise Belle,' fluistert hij.