Eloise Belle

Hoofdstuk 21.2

Wat voorafging...

'U heeft in ieder geval het lef van uw moeder,' zegt hij. Voor heel even denk ik aan mijn moeder Jocelyn maar dan besef ik me dat hij het over Amber heeft. Ik recht mijn rug.

'Laat Aleser gaan,' spreek ik zo kalm mogelijk. Hij staat plotseling recht.

'U heeft dus uw keuze gemaakt?' Hij loopt richting Aleser. Wat doet die andere lichaam hier? Heeft hij Radiel gevonden? Heeft hij ontdekt dat Radiel mij had meegenomen?

'Mannen,' brult hij wederom. De zakken worden van hun hoofd gehaald en ik krijg de schrik van mijn leven.

....

'Belle,' klinkt zijn schorre stem door de zaal. De tranen springen in mijn ogen en met moeite blijf ik op beide benen staan. Hoe kon dit gebeuren? Waarom wist niemand dat ze hem hadden?

'Ryan,' piep ik verslagen. Zelfs door de waas die mijn tranen vormen kan ik zien hoe erg ze zijn toegetakeld. Aleser' gezicht is bedekt met bloed. Hij ziet er nog slechter uit dan Ryan. Ik kan alleen niet zien of hetgeen wat zij hebben littekens zullen leveren. Zijn grijze ogen rusten op mijn gezicht. De woede is van zijn gezicht af te lezen. Hij staart naar mijn wond. Ik glimlach naar hem zodat hij zich kalmeert, maar dit schijnt hem nog bozer te maken. Hij zag vast wat voor een pijn die glimlach deed. Wat doet Ryan hier? Zelfs mijn onderbewustzijn is van haar stokje geslagen.

'Jij,' schreeuwt hij naar de koning en krijgt het voor elkaar om hem bij zijn keel vast te grijpen. De mannen richten hun wapens nu op Aleser en bevelen hem om de koning los te laten. Ik knipper verbaasd met mijn ogen. Hoe heeft hij het voor elkaar gekregen om zijn vastgebonden polsen los te krijgen? Doe iets!

Ik veeg snel mijn tranen weg en sta op het punt om mijn vuurwapen te trekken als de deur wagenwijd open vliegt. Een bezorgde vrouw holt de zaal binnen. Ze kijkt alsof ze een spook heeft gezien. Zodra ik haar herken pak ik haar vast en trek ik mijn vuurwapen. Deze duw ik vervolgens tegen haar slaap aan. Dit doe ik zo snel dat de mannen te laat zijn met reageren wanneer zij een hoge kreet slaat.

Ze hebben Aleser inmiddels weer vast en de koning hapt vlug naar adem.

'Abdul,' schreeuwt de koningin geschrokken. De koning schijnt ons nu pas in de gaten te hebben. Zijn ogen worden groot van schrik. Ik ben verbaasd dat hij überhaupt een emotie kent... Naast woede dan.

Alle vuurwapens staan weer op mij gericht.

'Hij staat op scherp,' waarschuw ik hen. Ik kan mezelf wel voor de kop slaan. Hij staat helemaal niet op scherp. Verdomme! Oké, kalm aan. Zij weten niet dat hij nog niet doorgeladen is. 'Als iemand zich ook maar verroert zal ik een kogel door haar schedel boren, begrepen?' Ik zie Aleser grijnzen. Naast hem staat een bezorgde Ryan. Ik rol met mijn ogen.

De koning schiet in de lach. Zijn duivelse blik verschijnt weer en de angst is nergens te bekennen. 'U zult nooit de trekker overhalen,' lacht hij. Ik trek een wenkbrauw op. Waarom is dit in hemelsnaam grappig? Zijn vrouw staat onder schot. Hij steekt zijn hand uit en onmiddellijk word er een vuurwapen in gelegd.

'Aan de manier waarop u uw vuurwapen vast hebt is te zien dat u er helemaal niet mee om kunt gaan,' vervolgt hij. Ik verstevig mijn grip om het wapen en duw hem dieper in haar huid. De tranen rollen over haar wangen en ik kan zien dat ze doodsbang is. Arme koningin.

'Als je Aleser en Ryan laat gaan zal je vrouw blijven leven,' spreek ik zo kalm mogelijk. Hij snuift. Ik duw de loop nog dieper waardoor zij het uitschreeuwt van de pijn.

'Hier wordt de koning aangesproken met u,' schreeuwt dezelfde man die mij voorheen had geslagen. Dit keer is het mijn beurt om te snuiven.

'Laat ze gaan!' De koning gaat dichterbij Ryan en Aleser staan. Ik kan de angst in Ryan' ogen lezen. Hij is net als de koningin doodsbang.

'Niet voordat u uw keuze maakt,' zegt hij kil. Zijn mannen hebben Aleser weer geboeid waarna ze nu een stap naar achter nemen.

Wat? Geeft hij dan echt niks om zijn vrouw? Hij richt zijn vuurwapen eerst op Aleser, waardoor ik de koningin direct loslaat en mijn vuurwapen op de koning richt. Ik loop naar voren en kom pas wanneer ik slechts twee meter bij hem vandaan sta tot stilstand.

'Misschien geef je wel om jouw eigen leven,' sis ik. Adil en Jack kijken mij verbaasd aan.

'We weten allemaal dat u niet zult schieten.' Ik lach vreugdeloos.

'Wat geeft jou het idee dat ik niet zal schieten? Jij begrijpt toch wel dat ik van plan ben om jou mee te nemen in mijn ondergang? Laat me je er even aan herinneren dat ik veel tijd heb doorgebracht op de schietbaan met mijn oom. Denk je echt dat je hier levend uitkomt? Als je maar één beweging maakt zal ik de kogel lossen. En ik beloof jou dat hij recht in jouw brein beland.' Zijn frons verraad dat hij me gelooft. Hij weet van oom Steve dus denkt hij echt dat ik niet zal missen. Idioot.

Ik blik in Aleser' ogen. Ze houden mijn blik gevangen. De snee net boven zijn kaaklijn valt mij nu pas op. Ik slaak een diepe zucht. Dat zal zeker een litteken worden. De koning volgt mijn ogen en verplaatst zijn arm een paar centimeters. Nu richt hij op Ryan die zijn ogen sluit van schrik.

'Nee,' schreeuw ik en leg meer druk op de trekker. 'Ik moet toegeven dat ik verbaasd ben dat u voor Aleser heeft gekozen,' grijnst hij.

Aleser gaat voor Ryan zitten en staat hierdoor oog in oog met het vuurwapen.

'Wat doe je verdomme,' schreeuw ik. Aleser grijnst naar me en knikt vervolgens.

'Nee!' Mijn geschreeuw weergalmt door de hele zaal. 'Ik geef jou tien seconden om jouw vuurwapen weg te doen,' roep ik.

'Als u mij vermoord zullen mijn mannen jullie allemaal om het leven brengen en uw hele familie uitmoorden. Tevens krijgt u nooit de kans om uw echte moeder te ontmoeten voordat u het leven verlaat. Ik ben niet van plan om u nu te vermoorden, Eloise Belle. Dus doe uw wapen weg en kijk toe hoe Aleser zichzelf voor een ander opoffert.'

Aleser kijkt me diep in de ogen aan en knikt wederom. 'Blijf sterk, Eloise Belle,' fluistert hij. Ik kan de emotie in zijn stem horen. Ik kan het in zijn ogen lezen. Zijn gezicht is voor het eerst een open boek voor mij.

'Ik houd van je,' huil ik zachtjes en sluit mijn ogen. Ik kan niet riskeren dat de koning mijn familie uitmoord. Of die van Ryan. Zelfs als hij dood is zal hij iedereen meenemen in zijn ondergang.

De oorverdovende schot wordt gelost...