Maskeli Baloda Sevdim (Tamamlandı)

30. BÖLÜM

Bu tatlı bölümün satır aralarına bolca yorum yazmazsanız darılırım ona göre. 😋😋😋

Kampüse vardığımızda dersime on beş dakika kalmıştı. Otoparkta birbirimizden ayrılmadan önce, öğlen kafeteryada görüşmek üzere hızlıca vedalaştık.

Bir süre ilişkimizi kimseye söylemeden devam ettirmeye karar vermiştik, çünkü sene başından beri yaşananlar yüzünden bizi anlamaları çok zordu. Zaten biz bile bir gecede her şeyin bu kadar hızla değişmesinin şaşkınlığı içerisindeydik.

Evden çıkmak üzere botlarımı giyinirken ben, "Tamam kimseye söylemeyelim, en yakınlarımıza bile." dediğimde Arda muzipçe sırıtmıştı.

"O zaman 'oyun'a devam edelim, Süt Kuzusu." diyerek keyifli bir kahkaha attıktan sonra uzattığım montunu giyinmişti.

"Tamam kabul ama söz ver beni fazla zor durumda bırakmayacaksın." derken yün eldivenlerimi tehdit edercesine yüzüne doğru sallamıştım.

Sonrasında Arda, beni montumun yakalarından tutup eğilmiş ve dudaklarıma küçük bir öpücük kondurarak, "Anlaştık." demişti.

O nedenle, görülürüz endişesiyle arabadan indikten sonra otoparktan hızlı hızlı uzaklaştım ve arkama dönüp bakmamak için kendimi zorladım.

Orta bahçeye adımımı atar atmaz beni bekliyormuş gibi, Derya koşarak yanıma geldi. Bir an bizi görmüş müdür diye endişelensem de, yüzündeki kocaman gülümseme beni rahatlattı.

"Pelin selam, ne haber? Tüm hafta sonu için özür dilerim ama sana her şeyi anlatacağım." diye heyecanla başladığında birden durdu, yüzümü inceledi ve sevinçle boynuma atlayıp sıkı sıkı sarıldı.

"Ne oldu böyle birden?" diye sorduğumda yanağıma kocaman bir öpücük kondurup tekrar sarıldıktan sonra inanamıyormuş gibi yeniden yüzüme baktı.

"İyisin, hala çok solgunsun ama iyisin nihayet." dedi ıslak bakışlarla.

Bunun üzerine içtenlikle gülümseyerek, "Evet, şimdi daha iyiyim." diye cevap verdim.

Burnunu hafifçe çektikten sonra, "Buna ne kadar sevindiğimi anlatamam Pelin. Gerçekten inan bana." diyerek bir adım geriye gitti ve göz pınarlarında parıldayan sevinç gözyaşlarının akmasını engellemek istercesine kirpiklerini hızlıca kırpıştırdı.

Arkadaşımın samimiyetinden bir an bile kuşku duymuyordum. "Biliyorum canım. Bundan eminim zaten."

"Hayata dönmeye nasıl oldu da karar verdin?"

Arda'nın gözlerini düşünüp cevap verdim. "Hayatımın anlamını hatırlatan biri beni kendime getirdi."

Yumruk yaptığı elini hızla havaya kaldırıp küçük bir zafer dansı yaptı. "İşe yarayacağını biliyordum." dediğinde Deniz'in benimle konuşmasını kastettiğini fark ettim.

O yüzden yanlış anlamayı düzeltmek adına hemen ekledim. "Tuna ile yeniden beraberiz. Elbette Deniz'in konuşması da çok etkili oldu."

Yüzündeki kocaman gülümseme benim için mutlu olduğunun kanıtıydı. "Sonunda barışmanıza sevindim. Üç haftadır seni öyle acı çekerken görmek çok üzücüydü. Bu arada..." Sır verir gibi iyice yaklaştı. "...bir yakınını kaybettiğin masalına da bir an bile inanmamıştım zaten."