Maskeli Baloda Sevdim (Tamamlandı)

81. BÖLÜM

Sevgili okuyucularımı o kadar seviyorum ki, onları kıramadım. Herkes rahat uyusun diye bu bölümü de yayımlıyorum. Ama bu gece son. Okuduktan sonra herkes yataklara. Çok uykum geldi...😂❤️ iyi geceler...🥱 😴
~~≠~~≠~~

ARDA

Kalan son basamakları hızlı hızlı çıkıp odanın kapısına geldim. Tek istediğim bir an önce onu görmekti. Kalbim deli gibi çarpıyordu. Pelin'in tepkisinden de, uyanıksa bana söyleyeceklerinden de ürkmüyor değildim.

Kapı kolunu yavaşça indirip tuttuğum nefesimle odaya girdim. Pencereden sızan soluk ay ışığı, yatağı mistik bir şekilde aydınlatıyordu. Uzun süre tuttuğum düzensiz nefesimi kontrol etmek için bir süre bekledim. Sonra ağır adımlarla baş ucuna yaklaştım.

Gözleri kapalıydı. Uyandırmaktan korkarak yastığın üzerine dağılmış saçını düzelttim. Eğilip kelebek dokunuşuyla başını öptükten sonra yere diz çöktüm. Öyle narin, öyle kırılgan görünüyordu ki, içim acıdı.

İkimiz de hatalıydık. Ama esas suçlu bendim. Meltem teyze de Sedat da haklıydı. Onu çok fazla zorlayıp korkutmuştum. Olgunlaşmasına fırsat vermemiştim. Daha ağırdan almalıydım. Yılların yalnızlığıyla o kadar acele etmemeliydim. İlişkimiz şimşek hızıyla ilerlediği için Pelin'in o hıza hemen adapte olmasını beklemiştim.

Oysa henüz çok gençti, tecrübesizdi, üstelik geçmişinden gelen ailevi sorunlarla uğraşıyordu. Alışık olmadığı bir şehirde, alışık olmadığı bir çevreye uyum sağlamak, üniversite hayatının getirdiği heyecanı yaşamak zaten başlı başına yorucuydu.

Sonra ortaya bir de ben çıkmıştım. İyileştirilecek asi genç, okulun belalısı. Birbirimizin kimliğini bilmeden çok önce, onu yüreğine alan, o gözlerin ateşiyle kavrulan, herkesten kıskanan, bu yüzden üniversitedeki hayatını cehenneme çeviren Arda.

Son beş yıldır kimsenin başaramadığı bir şekilde, beni tekrar hayata döndürmeye çalışırken, ayrıca bir çaba sarf etmek zorunda kalmıştı. Çok bencilce davrandığımı şimdi daha iyi anlıyordum. Bu narin omuzlar taşıyabileceğinden çok daha fazla yükü taşımak zorunda kalmıştı.

İncecik uzun parmaklı ellerine baktım. Kuru kafa yüzüğü parmağındaydı. Eğilip öptüm. Onu verirken ölümüne sevgimin bir göstergesi olduğunu söyleyerek espri yapmıştım. Ancak şimdi anlıyordum ki, ben Pelin'i gerçekten ölümüne seviyordum.

Hemen pantolonumun cebinden yüzüğü ve kolyeyi çıkardım. Bunları sabah olduğunda geri verecektim. Bir kez daha sevdiğim kızın yüzüne baktım. "Özür dilerim aşkım. Seni üzdüğüm için çok özür dilerim."

Kapının hafifçe tıklatıldığını duyduğumda irkildim. Kalkıp sessizce açtığımda karşımda Sedat'ı gördüm. "Bunları annem gönderdi." diyerek kucağındaki yastıkla çarşafı uzattı. "Dolapta da battaniye var. Şifoniyerden de rahat bir şeyler bulabilirsin."

"Teşekkür ederim."

"Hepimiz yatıyoruz. Bir şeye ihtiyacın olursa odamda olacağım. Kapım açık."

"Tekrar teşekkür ederim Sedat, her şey için."

"Dostlar bu günler içindir demiyeceğim Arda, çünkü biz dosttan öteyiz. Birlikte büyüdük, birlikte yol aldık, birlikte çok hata yaptık. Biz kardeşiz Arda ve kardeşler her zaman yan yanadır. Söz veriyorum, ben de her zaman yanında olacağım."