Maskeli Baloda Sevdim (Tamamlandı)

50. BÖLÜM

Bu bölümle birlikte birinci kitap bitiyor ama merak etmeyin, ikinci kitap hemen 51 nci bölümle başlıyor.
~~≠~~≠~~

Yere düşmeden önce güçlü bir kolun arkamdan beni yakaladığını hissettim. "Aşkım?"

Dönüp bakmaya korktuğumdan, parmağımla zar zor arkamdaki salonu gösterdim. "Babam burada." dediğimde hala gördüklerim ve duyduklarım hayal mi gerçek mi karar veremiyordum.

Arda beni kucağına alıp deri kanepeye yatırana kadar piyanonun sesi de kesilmişti.

Demek az önceyi hayal etmiştim. Bana gerçekliğin penceresinden endişeyle bakan erkeğe odaklandım.

Arda, "Aşkım iyi misin?" diye sorduğunda kaskatı kesilmiş dudaklarım kıpırdayamadığı için konuşamadım. "Önce şu ayaklarını geçen seferki gibi biraz kaldıralım istersen."

Nihayet toparlanıp kendime geldim. Az uyuduğum için hayal gördüğüme karar vermiştim. Arda'nın yüzündeki endişeyi silmek için elimi kaldırıp yanağına dokundum.

"İyiyim, merak etme, sanırım hayal gördüm. Babam buradaydı ve piyano çalıyordu."

"Arda? Arkadaşın iyi mi?"

Tanıdık sesi duyunca korkuyla hemen doğruldum. Hayal filan değildi, babam tam karşımda durmuş, merak ve endişe karışık bir ifadeyle bana bakıyordu.

"Baba, sen burada ne arıyorsun?" diye sorduğumda babamın da bana büyük bir şaşkınlıkla baktığını fark ettim. Yüzünden bütün kanı çekilmiş, birbirimizin aynısı olan gözleri hayretle büyümüştü.

"Canım iyi değilsin, ne babası?" Arda'nın uzaktan sesini duyduğumda gözlerimi kapatıp geri açtım.

Babamın yüzü hala karşımda duruyordu. Bakışlarımı ondan ayırmadan, "Arda bu benim babam." dedim. Karşımda duran her iki erkek de ağzımdan çıkanları algılamaya çalışıyor gibiydi.

Babam bana baktı, gözleri bir kere daha hayretle büyüdü. Bakışlarını bir süre saçlarımda gezdirdikten sonra gözlerini benimkilere dikti. Göz bebeğinin büyüdüğünü gördüğümde, boğazına bir şey takılmış gibi yutkunduğunu da fark ettim.

Zorla konuşur gibi fısıldadı. "Ayhan... Babanın adı Ayhan mı?" diye tereddütle sordu.

"E...e...vet" diye kekelediğimde durumun tuhaflığı kafama yeni dank etmeye başlıyordu. Babam beni hiç tanımıyormuş gibi bakışlarını yüzümün her yerinde dolaştırıp genzini temizledi.

Sonunda yeniden konuşup, "Tamam durum anlaşıldı." diye başladıktan sonra daha çok kendi kendine, "Bunu bana yaptığına inanamıyorum." diyen babam, her zamanki gibi bir elini cebine sokup diğer eliyle çenesini sıvazladı. Salonda ileri geri birkaç adım attıktan sonra, yanımızdaki koltuğa oturdu.

Arda kaşlarını çattı, "Hangi durum anlaşıldı? Burada neler oluyor?"

Sesi öfkeyle çıkan Arda, bir bana bir de karşısında oturan adama bakıyordu. Onun da kafasının karıştığı belliydi. İç güdüsel bir hareketle yanıma oturup, omzuma attığı koluyla beni kendine doğru çekti.

Arda'nın korumacı hareketini gördüğünde, babamın sesiyle konuşan adam, "Arda bir sakin ol önce." dedikten sonra bana döndü. "Benim adım Ayhan değil." dediğinde iki eliyle yüzünü sıvazladı.